Kötü bir ailesi olup, kendini kurtarıp güzel bir hayat kuranınız var mı?
Böyle ailelerde yetişip, ailesinden kopup, kendisine güzel bir hayat kuranlar var mı gerçekten? Yoksa aile evindeki kaos bu insanların peşini bırakmıyor mu?
böyle birini tanıyorum; dışarıdan bakınca oldukça başarılı ve kendini "kurtarmış" görünür ancak yaşadığı travmalar yüzünden belirli "defoları" vardır. güzel kazanır, güzel yaşar ama ne kadar mutlu ve huzurludur tartışılır. kaos peşini bıraksa bile izi kalıyor anladığım kadarıyla.
Kurdum.
Benim yakından tanıdığım biri var. Şu an kurma aşamasında ve eminim sonrasında da çok güzel olacak.
Güzel hayatlar kuruluyor, güzel paralar kazanılıyor ama dediğin gibi o yükün izi hep kalıyor bi tarafta.
Aile çok önemli.
bahsettiğini gerçekleştirmiş biriyim.
var, gayet mümkün, kendimden biliyorum.
kurban rolünü benimserse kendisini kurtaramaz maalesef. ama çözüm odaklı bir strateji belirleyebilirse kendine üstesinden gelebilir. olumsuz koşulları şayet dönüştürebilirse çok iyi bir itici güç ve motivasyon kaynağıdır.
farkındalığını yükeltmesi gerekiyor. okuyacak, araştıracak. affetmek zorunda değil ama ailenin bunları yaparken ki kültürel kodlamalarını, mental durumlarını, diğer toplumsal motivasyonlarını anlamaya çalışacak. arada ki bağları kurdukça zaten o ajite ruh halinden sıyrılacaktır.
bir de alabileceği önlemler varsa onları bulacak uzmanlarla görüşüp. misal diyelim ki ailede mental bir rahatsızlık var. bunun genetik aktarımı var mı, varsa nedir ne yüzdededir, bir önlem alabilir mi, etkisini azaltabilir mi gibi gibi konulara gerekiyorsa ciddi bir bütçe ayıracak. hatta mümkünse bunu en geç 25-30 yaş arasında tamamlamaya çalışacak ki hayatının bütününe sirayet etmesin.
o kaostan beslenmeye başladıysa ve hayatına taşımaya devam ediyorsa gidecek uzmanlardan destek alacak. aileyle ilişkileri sınırlayacak, gerekirse tmamen sıfırlayacak. "ama aile olmazsa sen bir hiçsin" melankolisi ve dayatmasından uzak duracak. kendisini anlayan, destekleyen, bu kararlarına saygı duyan bir çevre kuracak kendisine.
daha uzun uzun yazabilirim ama esas olan nokta şu; kader gayrete aşıktır, gayret edecek, kaderini kabullenmek zorunda hissetmeyecek.
Ben. Kurtarmama ramak kaldı galiba, bilemiyorum önümü göremiyorum şimdilik belirsiz ama elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım.
Gabe, baban tam bir ..cı imiş. Üvey annen de masum çocuklara yaptıkları ya bu dünyada ya diğer dünyada çekecek.
Ben bir üvey anne tanıyorum, melek gibi, kendi çocuğundan ayırt etmedi ilk çocukları. Şimdi üvey çocukları onu sayıp seviyor. Böyle de olabilirmiş