sakalından.
saçından.
huylarından.(pozitif olsada)
zaaflarından.
sevgili bağlamında düşünürek söylüyorum ki, sevme derecenize bağlıdır bu. eğer karşınızdaki kişiyi deli gibi ama gerçekten deli gibi seviyorsanız vazgeçebileceğiniz şeyin sınırı sizin hayal gücünüze kalmıştır bence. tabi burada söylemeliyim ki hiçbir kadın yada erkek böyle sevilmeyi haketmez. onun için bazı sınırlarınız olmalı tabi ki..
Sevgili olmakla ilgili değil pek, o da olabilir elbette. Sevdiğiniz birisi için, kendi istediklerinizden neleri bırakabilirsiniz? Daha spesifik mi sorayım?
hayatımdan vazgeçemem de hayatımın içine edebilirim.. eğlendiğim şeylerden, çok isteyip uğruna çaba sarfettiğim şeylerden falan vazgeçebilirim gibi geldi.
ama böyle bir vazgeçim durumu kimsenin başına gelsin istemem.ben de dahil
ben vazgeçmezdim ama din'inden vazgeçebilir.
bir tanıdığım askerdeyken sevgilisi ondan ayrılıp bir başkası ile nişanlanınca kendini vurup intihar etmişti.
insanlar sevdikleri için hayatlarından bile vazgeçebiliyorsa, hissedilen sevginin boyutuna paralel olarak vazgeçilebilecek şeylerin sınırı da yok bence.
Bence de Combofix. Ben öyle hissediyorum.
bu tamamen ne kadar sevdiğin ve o andaki ruh haline bağlı. bir an hiçbirşey yapasın gelmezken bir başka an bir saniye için bile düşünmeden hayatından vazgeçebilirsin.
o an neyi gerektiriyorsa ondan vazgeçerim.
@july14
ama belirttiğim gibi hiçbir kişi cana kıymaya değmez. zaten bunu hayata geçirmeyi düşünecek kadar akıl muvazenesini kaybettiyse insan, bir profesyonelden yardım almayı ciddi bir şekilde düşünmelidir.
Once can, sonra canan.
Saglik, ozgurluk, para, mal, mulk, bobrek, karaciger, akciger, dalak
Sakatat kismina kadar yaptim.
Bu sorunun cevabı bende anne olduktan sonra değişti ki çok fedakarlığın göz oyduğunu tecrübe etmiş birisi olarak söylüyorum bunu: Daha bugün böyle bir sevgiyi yaşayabildiğim için çok şanslıyım diye düşünüyordum. Hayatta böyle bir hissin varlığından uzak geçirdiğim yıllar kayıp gibi gelirken sonuç; hiçbir şey için oğlumdan vazgeçmem, oğlum için her şeyden vazgeçerim. Eskiden benim de inanmakta zorlandığım bir cümle bu; ama tamamen gerçekmiş.
sevdiğim için sevdiğimden vazgeçtim, en zoru bu olsa gerek...
yeşil erikten...