7.sınıfa giden erkek bir öğrenciye özel ders veriyorum. Ben 26 yaşında bir kadınım. Öğrenci çok hırslı ve gururlu bir çocuk, annesi de bunun böyle olduğunu ifade ediyor. Gururundan mı bilmiyorum bu hafta yapamadığın soru var mı, zorlandığın bir konu var mı diye sorunca hepsini halledebildiğini ve sorununun olmadığını söylüyor. Ben soru sora sora nerede zorlandığın anlayıp, o konu üzerine yoğunlaşıyorum.
Aile benden memnun, çocuklarına soruyorlarmış o da memnunmuş, hatta keşke haftada iki kere gelse damba abla diyormuş. Fakat benimle işbirliğinde değil pek.
Öğrenciyle iletişimimi nasıl geliştirebilirim? Eğer daha fazla iletişime geçebilirsem öğrenciyle, bana karşı daha rahat olabileceğini düşünüyorum. Ergenlik dönemine yeni yeni giren, içe kapanık bir çocuğun zihninde nasıl fırtınalar kopuyordur? Siz içe kapanık bir ergenseniz size nasıl yaklaşılsa karşıdaki kişiye karşı kendinizi rahat hissederdiniz?
Bir de çocuğun abisi Türkiye’nin en iyi liselerinden birine gidiyor, dolayısıyla kendini abisiyle kıyaslıyor içten içe :(
her şey yolunda gibi.
neden daha fazla iletişime geçesiniz ki?
illa da ölü ozanlar derneği filmindeki gibi bir ilişkiye gerek yok sanki.
saçmalamasına olanak tanıyın dersin böyle bir ortam olması gerek.
yargılamayın, zaten yargılamadığınızı varsayıyorum.
zor soruları siz açıklaın, sıra ona gelince tek başına çözebileceğinden emin olduğunuz soruları ona bırakın ki yapınca çok bişey yaptığını sansın, kendisiyle gururlansın.
bir de maalesef aileye çok iş düşüyor, sizi sevmeleri yetmez. çocuklarıyla başbaşayken sizi yüceltmeleri gerek ki çocuk sizi rol model alabilsin, bu da biraz şans.
çocuk size ve dolayısıyla düşüncelerinize/yönlendirmelerinize kulak versin. yoksa bu profiller sizi rakip belliyor.
sizinle genel olarak ispat sürecine girecek yani elde edemediği başarılar, çözemediği sorular falan olursa hemen çözdüklerini parlatarak size sunacak. ya da bundan düşük aldım amaaaa şundan (resim dersinde mesela) çok yüksek aldım, karamürsel sepeti değiliz yani triplerine girecek.
kötü polis ve otorite kesinlikle siz olmayın. düzenli çalışmasını, soru çözümünü denetleyecek biri olmalı evde. ama kesinlikle katı durmalı, esnememeli. ama yani oooyy annesinin cücüşü diye gezinen model annelerle zor tabi.
bir de iyi sonuçlar elde ettiğinde tebrik edin ama fazla yüz vermeyin, pozitif sonuçları aile bilsin o yaşta çocuklar hemen seriyorlar yoksa. öz çalışma sıfır.
kolaylıklar.
sorduğun soruların şeklini değiştirebilirsin. soruları gururlu asi ergen üzerinden değil de, konular üzerinden sormak daha mantıklı olabilir.
"seni zorlayan konu var mı? " yerine "bu hafta işlediğiniz konular içinden en zoru hangisiydi?"
gibisinden bir yaklaşım işe yarayabilir. bu konuda uzman birisi değilim, kişisel görüşüm sadece.
konuyu doğal akışında ilerletip benim de en sevdiğim ders filancaydı, bana kolay geliyordu ama falanca konuyu bir türlü anlayamıyordum, sınavlarda oradan yanlış yapıyordum. şu formülü/ prensibi tam anlamamışım ondan oluyordu, kimseye de demedim ama falanca kişi bana gösterince ne kadar kolay bir yeri kaçırdığımı anladım tarzı bir hikaye ile onun sizinle empati yapmasını sağlayın. işe yarıyor.
Yapamadığın soru var mı sorusunu değiştirin demeye geldim ben de. Dersin seyrini yazıp verebilirsiniz mesela 20 dk konu anlatımı, 20 dk örnek soru çözümü, 15 dk öğrencinin getireceği sorular gibi. Kesin her hafta en az beş soru getir onları çözelim demek mesela.
Bir de yapamadığın drğil de en uzun süredr yaptığın sorular denebilir belki zora da yok diyebilir. Ama illa ki bazı soruları 40 saniyede bazılarını 42 saniyede çözüyordur.