samimi arkadaş yıllar geçtikçe oluşan bir şey. çam ağacı gibi. yirmi yıllık arkadaşlarım var, kızsam bağırsam umursamayız. ki, kızıp bağırmam da zaten. küsmeyiz de, çünkü eninde sonunda barışacağız. geçenlerde böyle eski bir dostum bir şey söyledi, yazdı whatsapp tan, çok kızdım. kızdığımı da açıkça yazdım, laf ettim falan. sonra sabah yazdıklarımı görüp, sana demedim ben bee, yazdı. ben de bana yazdın biliyorum, ama geçti sinirim, dedim, aynen devam ettik.
sonuçta yıllarca ne güzel şeyler yaşamışsın, bir kalemde silmek saçma oluyor. yani, birine samimi arkadaş demesi için beş yıl beklemek gerek. yoksa hayal kırıklığı yaşarsın.
ama mesela, yıllardır görüşüp hâlâ samimî olamadığım insanlar da var, bu da frekans meselesi.
