ve bu durumdan kurtulmak için bir şey yapıyor musunuz, ne yapıyorsunuz?
benim bence gerçek bir yalnızlığım yok. umrumda olan bisürü insan var, aile vs. sevdiğim arkadaşlarım var. ama gel gör ki yalnız hissediyorum. aslında asosyal hissediyorum, varlık gösterememek filan öyle bişey bahsettiğim. ha yalnızlık başka bişey ise ve ben öyle olduğumu düşünmüyosam neden yazdım? böyle de farklı bi durum var bence yani, buna değinmek istedim. iyi geceler.
edit: hatta bak mesela terim sıçıcam şimdi. bi hissedilen yalnızlık var, ki gerçek manada yalnızlık içermez ama mutsuz eder. bi de yalnızlık var. o allaha mahsus aşdkllaşsd.
aslına bakarsan bu allaha mahsus lafı da baya iyi laf zira ürkütücü ürpertici bişey harbi yalnızlık. 'hissedilen' gibi değil.
kendi halinde kalma durumu, müdahaleye olabildiğince kapalılık, dış etkenlerden (çoğunlukla insani kaynaklı) yalıtılmış olabilmek... benim yalnızlık tanımım genel olarak bu. kasten insani kaynaklar dedim, çünkü dış etkenler bir rüzgarın ağaca vurduğunda çıkarttığı ses de olabilir. özetle benim "pozitif" saydığım yalnızlık tanımım, insanlara -olabildiğince- kapalı olabilme hali.
negatif olanı ise, kendimi sosyalleşiyor ya da birileriyle konuşuyor sanırken, aslında verimli olmayan bir yalnızlık yaşama halim. yani, birileri etrafında sürekli var, fakat yok gibiler de...
yani ya salt yalnızlık halini yaşamayı seviyorum ya da tam tersi salt birileriyle sosyalleşebilme (yalnızlıktan yalıtılmış) halini seviyorum.
ve maalesef, ikisini de yeterince yaşayamıyorum. bu iki duygu durumunun geçişlerinin bol olmasını sevmiyorum. bol olma sebebi de işte, medeniyetin sancısı dersin, kapitalist düzen dersin, politik durum dersin, parasızlık dersin, dersin de dersin...
çok sağlam yalnızım ama pek dert etmedim. ara sıra depresiflik gelse de geçip gidiyor.
Sorunlarimin yaninda yalnizlik cok basit duruyor. First World Problems dedikleri cins yani
hic yalniz degilim
Bu kadar
Aynı evin içinde odamdan çıkamayacak anne, baba, kardeş vs. Konuşamayacak kadar.
sırtımı kaşıyacak birisi olduğu sürece yalnız değilimdir. benim kriterim de bu hacı. ha işyerindeki arkadaşlara bile kaşıttığım oluyor bazen, o ayrı.
Yalnız değilim. Kaldı ki yalnız olmak bir birey olarak yalnız kalabilmek, zevk alınan uğraşılar, iş-güç bence daha kıymetli.
Not: ilişkim yok.
sonsuza yakınsıyor.
seçtiğim kadar/olmayı istediğim kadar yalnızım.
Ya hu ne çok seviliyor bu muhabbet ve hala bitmedi. Kalabalığın içindeki yalnızlık, kimsesizler, bir ele muhtaç olmak diğer tarafta yalnızlık övücüler, neymiş aslında çok değerli bir şeymiş. Artık başka konulara geçelim, geyik dediğin bir süre yapılır sonra biter, meh.
Çok asabiyim, neden bilmiyorum.
Cevap: yalnız değilim, dostlarım var.
@Apocalypse +1
Yalnız degilim.
Değilim