gel gör ki erkek arkadasımla oldugumda canım hiçbir şey yemek istemiyordu. önümde duran şeyi yemiyordum. adeta ' canım istemiyordu' .
size de oluyor mu bu, neden oluyor ki?
hiçbir şey de iştahımı kesmez. üzüldüğümde, kızdıgımda, sınava calısıyorsam falan daha da iştahım açılır. iştahımın kesildiği tek durum buydu hayatımda.
eger yeni bir iliskiyse heycandan olabilir. yanlislikla cocugumu yedin yoksa?
heyecandan falan olabilir ilişkinin başlarında
bende de oluyor bu. karsimdakine odaklaninca, onun verdigi hislerden dolayi sensory overload olup bedensel isteklerimi duymuyorum. bir yerim agriyorsa da unuturum mesela. bir de ben ac olmasam da mutlu olmak icin yerim genelde ama.. sizi bilemedim.
Asiksin. Heyecandan oluyor.
Zamanla ikiniz de okuz gibi yemeye baslayacaksiniz :)
ilişkinin baslarinda böyle değildi sadece. bir yıldan uzun sure boyunca böyleydi.
ayrıldık :/
Allah allah. Benim genelde ilk 6 ay-1 sene falan olur, bir deri bir kemik kalirim ki normalde asiri istahliyimdir.
Sonra karsimdakine alistikca normale donerim.
daima olur. keyfim iyiyse ne yediğimin ya da yemediğimin önemi yok.
o zaman benim dediğim doğrulanıyor. üzülsem de, yanlış bir şey yazmamışım demek ki.
Yemek sadece basit bir karın doyurma işlemi değil, büyük çoğunluk için bir zevk, tatmin ve mutluluk aracı. Tam da bu sebeple böylesine ilgi çekici. İştahını kesmediğini söylediğin şeyler hep olumsuz. Oysa sevmek olağanüstü olumlu bir şey. İşler yolunda gitmediğinde yemekten elde edeceğin küçük mutluluklara ihtiyaç duyman da, sevmek gibi büyük bir mutluluğa sahipken yemek gibi küçük mutluluklara ilginin zayıflaması da gayet normal.
Herif az yiyorsa ondan çok öğütüyor olmak kadınlık gururuna dokunuyordur.