merhabalar
günlerdir zihnimi kurcalayan beni ikilemde bırakan bir mevzu var. şimdi ben 361. dönem olarak askere gidiyorum. acemi birliğim antalya, usta birliğim urfa.
malum her yerde okuyoruz. ordunun askere verdiği değeri, önemi. sıkıntılarını vs. şimdi benim Antalya'da kalabilme şansım var. başka bir konuda olsa (iş vs) kesinlikle reddedeceğim bir şey bu. ancak iş askerlik olunca özellikle ordunun askerlere yaptığı muamele ve zorunlu olması beni ikilemde bırakıyor. adam gibi gidip görev yapacağımı bilsem zerre tereddüt etmem konusunu bile açmazdım, veya ne bileyim gönderselerdi bir sınır karakoluna orada elimden geldiğince görevimi yapmaya çalışırım. ancak gidince az çok ne olacağını biliyorum. buna rağmen bir yanım ne olursa olsun ilkelerinden kesinlikle vazgeçme git diyor bir yanım böyle boktan bir sistem için kendini niye kullandıracaksın elinden geldiğince rahatına bakmaya çalış diyor. vicdanım bir yanda gerçekler bir yanda. günlerdir düşünmekten gözüme uyku da girmedi.
soracağım şey şu siz olsaydınız elinizde böyle bir imkan olsa antalyada kalmak ister miydiniz? yoksa ben en az rahatsızlık çekip bu askerlik işini aradan çıkarayım mı derdiniz. baktım ikilemden çıkamıyorum buradan sorayım çoğunluk ne derse onu yapayım diyorum. ne bok yiyeyim ben şimdi? bu torpil meselesi biliyorum dünyanın en boktan şeyi ama cidden hayatımda böylesine arafta kaldığım bir durum hatırlamıyorum.
günlerdir zihnimi kurcalayan beni ikilemde bırakan bir mevzu var. şimdi ben 361. dönem olarak askere gidiyorum. acemi birliğim antalya, usta birliğim urfa.
malum her yerde okuyoruz. ordunun askere verdiği değeri, önemi. sıkıntılarını vs. şimdi benim Antalya'da kalabilme şansım var. başka bir konuda olsa (iş vs) kesinlikle reddedeceğim bir şey bu. ancak iş askerlik olunca özellikle ordunun askerlere yaptığı muamele ve zorunlu olması beni ikilemde bırakıyor. adam gibi gidip görev yapacağımı bilsem zerre tereddüt etmem konusunu bile açmazdım, veya ne bileyim gönderselerdi bir sınır karakoluna orada elimden geldiğince görevimi yapmaya çalışırım. ancak gidince az çok ne olacağını biliyorum. buna rağmen bir yanım ne olursa olsun ilkelerinden kesinlikle vazgeçme git diyor bir yanım böyle boktan bir sistem için kendini niye kullandıracaksın elinden geldiğince rahatına bakmaya çalış diyor. vicdanım bir yanda gerçekler bir yanda. günlerdir düşünmekten gözüme uyku da girmedi.
soracağım şey şu siz olsaydınız elinizde böyle bir imkan olsa antalyada kalmak ister miydiniz? yoksa ben en az rahatsızlık çekip bu askerlik işini aradan çıkarayım mı derdiniz. baktım ikilemden çıkamıyorum buradan sorayım çoğunluk ne derse onu yapayım diyorum. ne bok yiyeyim ben şimdi? bu torpil meselesi biliyorum dünyanın en boktan şeyi ama cidden hayatımda böylesine arafta kaldığım bir durum hatırlamıyorum.
merhaba
şimdi konuyu kısaca özetleyim. geçen hafta cumartesi bizim mahalledeki markete gittim. ödeme yaptığım kasadaki kasiyer kızdan hoşlandım. kız bir müddet izledim. tam şifreyi girecekken kız pos cihazını uzatıp şifre istedi. ben şifreyi girerken kız da bana bakıyordu. çaktırmadım ama gördüm baktığını. neyse ertesi gün pazar günü kızı görmek için tekrar gittim. bu sefer ilk sıradaki kasada değil en sondakinde duruyodu. aldıklarımı sepetten çıkarıp koymaya başladım. bu sırada da gözümü kızdan alamıyorum. kız da bana dönünce ara ara göz göze geliyoruz. bakışından sanki beni hatırladığını hissettim. donuk bakmıyordu. kasadan geçirme işlemini yavaş yavaş yapıyodu. böyle birini alıp ağır ağır geçirmeler. hatta 1 ürünü iki kez okutmuş nası olduysa anlamadım. çıkardığı fişi alıp iki kez geçen yerleri daire içine alıp birşeyler yazdı. durumu anlattı. parayı alıp üstünü verirken para üstünü tek tek koydu falan. ben zaten dalmışım aldıklarımı poşete koymadım öyle duruyodum. kız aldı yavaş yavaş poşete koydu. ben sadece kızı izliyorum. gene arada göz göze geldik. kalanları ikinci poşete koyacaktı. istemsizce hepsini bi poşete koysak bişe olur mu? gibi bi laf ettim. kız da anlattı işte koysak iyi olur gibi. ben de poşeti tutup beraber koymaya başladık kalanları.
bu kadar detaya şu açıdan girdim. ben kendimce bu kızın bir gün önceden beni anımsadığını hallerimden kendiyle ilgilendiğimi anladığını çıkardım. bakışları falan bende öyle bir etki bıraktı. sonra tekrar gideyim dedim. ama 1 gün ara olsun dedim. pazartesi gitmedim. salı günü gittim. kız kasada yoktu. büyük ihtimalle hafta sonu çalıştığı için hafta içi izin kullandığı güne denk geldim. salı günü gittiğimde de kız kasada mı diye o taraflara bakıyordum. diğer kasiyer kızla göz göze geldik. çünkü ordamı değil mi diye ara ara bakıyorum. bu durumda birinci korkum. hoşlandığım kızdan farklı kasiyerler kendisiyle ilgilendiğimi zannedip yanlış anlaşılabilirim. ikincisi bunlar dönüşümlü kasada durduklarından hoşlandığım kız ne zaman kasada duruyor olabilir tam kestiremiyorum. bu sebeple gündelik gidip de o bahsettiğim yanlış anlaşılmalara mahal vermek istemiyorum. şimdi ben ne yapayım. kaç gün aralıklarla gideyim. veya yanlış anlaşılmaları engellemek için ne yapayım. valla kaç gündür kafayı sıyıracam düşünmekten. geceleri gözüme uyku girmez oldu. bi yardımcı olun napıyım ben :/
teşekkürler.
şimdi konuyu kısaca özetleyim. geçen hafta cumartesi bizim mahalledeki markete gittim. ödeme yaptığım kasadaki kasiyer kızdan hoşlandım. kız bir müddet izledim. tam şifreyi girecekken kız pos cihazını uzatıp şifre istedi. ben şifreyi girerken kız da bana bakıyordu. çaktırmadım ama gördüm baktığını. neyse ertesi gün pazar günü kızı görmek için tekrar gittim. bu sefer ilk sıradaki kasada değil en sondakinde duruyodu. aldıklarımı sepetten çıkarıp koymaya başladım. bu sırada da gözümü kızdan alamıyorum. kız da bana dönünce ara ara göz göze geliyoruz. bakışından sanki beni hatırladığını hissettim. donuk bakmıyordu. kasadan geçirme işlemini yavaş yavaş yapıyodu. böyle birini alıp ağır ağır geçirmeler. hatta 1 ürünü iki kez okutmuş nası olduysa anlamadım. çıkardığı fişi alıp iki kez geçen yerleri daire içine alıp birşeyler yazdı. durumu anlattı. parayı alıp üstünü verirken para üstünü tek tek koydu falan. ben zaten dalmışım aldıklarımı poşete koymadım öyle duruyodum. kız aldı yavaş yavaş poşete koydu. ben sadece kızı izliyorum. gene arada göz göze geldik. kalanları ikinci poşete koyacaktı. istemsizce hepsini bi poşete koysak bişe olur mu? gibi bi laf ettim. kız da anlattı işte koysak iyi olur gibi. ben de poşeti tutup beraber koymaya başladık kalanları.
bu kadar detaya şu açıdan girdim. ben kendimce bu kızın bir gün önceden beni anımsadığını hallerimden kendiyle ilgilendiğimi anladığını çıkardım. bakışları falan bende öyle bir etki bıraktı. sonra tekrar gideyim dedim. ama 1 gün ara olsun dedim. pazartesi gitmedim. salı günü gittim. kız kasada yoktu. büyük ihtimalle hafta sonu çalıştığı için hafta içi izin kullandığı güne denk geldim. salı günü gittiğimde de kız kasada mı diye o taraflara bakıyordum. diğer kasiyer kızla göz göze geldik. çünkü ordamı değil mi diye ara ara bakıyorum. bu durumda birinci korkum. hoşlandığım kızdan farklı kasiyerler kendisiyle ilgilendiğimi zannedip yanlış anlaşılabilirim. ikincisi bunlar dönüşümlü kasada durduklarından hoşlandığım kız ne zaman kasada duruyor olabilir tam kestiremiyorum. bu sebeple gündelik gidip de o bahsettiğim yanlış anlaşılmalara mahal vermek istemiyorum. şimdi ben ne yapayım. kaç gün aralıklarla gideyim. veya yanlış anlaşılmaları engellemek için ne yapayım. valla kaç gündür kafayı sıyıracam düşünmekten. geceleri gözüme uyku girmez oldu. bi yardımcı olun napıyım ben :/
teşekkürler.
1