Pazar günü mini mini kızımıza mini mini bir muhabbet kuşu aldık. Kuş gerçekten de minik, alışma ve öğrenme süreci daha kolay olur diye yavru seçmeye çalıştım alırken (Tabi bu varsayımlar, bugüne kadar 2 kedi büyütmüş olan benim kediler hakkındaki deneyimlerimden yola çıkarak vardığım sonuçlar).
Gel gör ki 2 gündür kuşumuz, kafesine yaklaşıldığında münkün olan en uzak noktaya kadar uzaklaşıyor ve ürkek ürkek izliyor oradan bizi, ayrıca bizim odada bulunmadığımız 2 kez dışında öttüğünü de duymadık. Sözlükteki başlıktan bakıyorum çok yılışık, çok geveze olduklarından bahsediyor herkes. (Yine kediler hakkındaki bilgilerime bakarsak, yavru bir kedi almış olsam eve, 2 günde kucağıma alıp okşayarak kendime çoktan alıştırmış olurdum, tabi bu kedilerin memeli olmasının ve anne şefkatine ihtiyaç duymalarından da olabilir (tamam baba şefkati, o da aynı şey), kuşlar için farklı olabilir). Tabi bu durumun kuşun evimize gelir gelmez konuşmasını bekleyen kızımda yarattığı hayal kırıklığı bir yana (tabi ki biliyorum ve kendisine anlatmaya çalışıyorum ama çocuk işte), bir hayvansever olarak bana kuşun mutsuz olduğunu düşündürüyor ve beni çok üzüyor.
Muhabbet kuşu deneyimli insanlar, nasıl yaklaşmalı, neler yapmalı, bu süre normal midir, alışması ne kadar sürer biraz fikir verebilir misiniz bana?
doğru mu bilmiyorum ama ben genelde ele alıştırmaya çalışıyorum. yani parmağımı ufak ufak hareket ettirip önce parmağa sonra elime alışmasını sağlıyorum, sonra kafesin içine elimi sokup göğsüne parmağımı koyup üzerine bindiriyorum, öyle öyle alışıyor. tabi kafesin dışına çıkarmak en önemli unsur. kapısı devamlı açık olursa o kafasına göre girer çıkar, kafanıza falan konar ama dediğim gibi başka güzel/doğru yöntemler de olabilir.
tabi ki niyetim ilerde kafesin dışına alıştırmak kendisini ama şu anda çıkarsa neler yapacağını bilemiyorum, panikle sağa sola çarpabilir yaralanır diye korkuyorum.
kafesin içine el sokunca çok korkuyor, o yüzden kafesin tellerini tutunup durduğu zamanlarda kafesin dışından gagasını falan okşuyorum, bazen izin veriyor kaçmadan ama bahsettiğiniz şeyler henüz bana çok uzak geliyor.
öncelikle kuşun rengi çok önemli. mavi kuşlar daha yabani olur zor alışır en iyisi sarılı yeşilli olanlar.
kuşla empati kurun, sizi öyle 7 yaşında bir kafese koyup bir eve getirseler, başınızda üç kişi sürekli izlese dokunsa filan korkmaz mısınız? :)
bu kuşların çok bayıldığı mamalar oyuncaklar var. onlarla yavaşça yaklaşarak, ürktüğü an uzaklaşarak onu alıştırabilirsiniz. kediler tabi memeli olduğundan anlaşmamız daha kolay,hareketlerini daha rahat tahlil edebiliyoruz. kuşlar çok sabır gerektiriyor. kendiliğinden ürkek bir hayvansa daha da sabırlı olmalısınız. kimisi de insanlarla öyle özel ilişkiler kurmuyor hiç bir zaman. onu da öyle kabullenmek gerek.
kuşunuzu akşam olunca sessiz ve karanlık bir yere koyun mutlaka. sizinle televizyon başında durmasın, geceleri rahat bırakın. gündüz camın önüne getirin etrafı izlesin.
bir de ötmesi için şunu deneyin.
işaret ve orta parmağınızı birleştirip yatay olarak dudaklarınıza koyun. şimdi bir yandan öper gibi yaparken bir yandan da parmaklarınızı hafifçe ileri geri oynatın. genelde işe yarar. :)
merhabalar. benim de muhabbet kuşum vardı, 13 yaşında geçen sene kaybettik. yumurtadan ayırtmıştık, tüyleri çıkınca almıştık. bizimkisi de ürkekti hatırlıyorum. sürekli koynumuzda ısıtıyorduk onu. annem ve babam kazaklarının içine girmesine izin veriyordu. daha sonra büyüyecek ve alışacak zaten. ilgilenmeniz lazım ama şımarık bir kuşunuz olsun istiyorsanız. bizimki dişiydi, 5 ay sonra ilk cicikuşunu dedi. sürekli konuşuyorduk onunla. bence kızınıza anlatın bu durumu, anlayışla karşılayacaktır. daha sonra zaten alışacak size, kokunuza. sizin yediğiniz yiyeceklerden yiyecek (makarna çok severler). bir bakacaksınız ki evin bir bireyi olmuş. sonra cakcakcak ötecek.. canım benim. çok özledim ben cicikuşumu :'(
unutmadan, zil filan takın kafesine. bir de ayna. yalan o kafeste ayna olunca kuşun konuşmaması. dışarısı için acele etmeyin. sakin ortamlarda yavaş yavaş izin verin. etrafta çok cam çerçeve yoktur umarım. o dışarıdayken (bir odada gezmesine izin verin ilk başta, odanın kapısı kapalı olsun misal sizler de o odadayken) çok peşinden gitmeyin. özgürleşsin size güveni artar.
kuşumuz mavi, adı da boncuk, pek de sevimli bir şey bu arada.
tüm yanıtlayanlara teşekkürler, daha sabırlı olacağız bu durumda, zil falan almamıştım alırken, bu akşam gideyim ona da bir hediye alayım.
@sharon and hope, cicikuşun için de çok üzüldüm, bilirim kaybetmenin nasıl bir şey olduğunu...
burada insanların anlattığı kişisel deneyimlerden yola çıkmak pek doğru olmayabilir. muhabbetkuşu.org'da çok daha sağlıklı ve ayrıntılı bilgiler bulabilirsiniz.
mesela:
www.muhabbetkusu.org
şu son linkteki çift kuşları görünce bu cevabı da yazmaya iyice ikna oldum.
bir eş alsanız acaba nasıl olur?
ben elime alıyordum kafese sokup bayağ korkuyordu başta, sonra alıştı.
ayrıca bi öneri muhabbet kuşlarıyla ilgili, eş alıcak falan olursanız eşini siz seçmeyin, dişiler beğenmediyse erkeği kafasına vura vura öldürüyor.