bu hep oluyor. kendi kendime ingilizce pratiği yaptığımda her defasında nefessiz kalıyorum.
bu arada aksan meselesini eleştirmeye arananlar olacaktır: valla ben yapmıyorum, kendiliğinden çıkıyor. yani konuşmaya başladığımda, refleksive olarak ağzımdan türk aksanı çıkmıyor. taklit ederek öğrendim ben ingilizceyi, yani duyduğumu söylemeye çalışarak, sonra ne anlama geldiklerini araştırarak. bu yüzden diye düşünüyorum. türk aksanıyla konuşmaya çalışınca ingilizce düşünemiyorum. çünkü seslerini taklit ettiğim adamlar yabancıydı.
heyecan yapıyorsun işte. heyecan yapmasan niye nefessiz kalasın?
uzun süre kalmak üzere yurtdışına çıktığımda ilk zamanlarda yaşamıştım böyle bir şeyi, hata yapmamak adına hızlı bir şekilde cümleyi kurup "oh be top benden çıktı" hissiyatına kavuşmak için yapıyordum bunu. zamanla rahatlayıp kendime güvenim gelince geçmişti kendi kendine.
@danica maupoissant hocam kendi kendime konuşuyorum yalnız :D
e tamam işte. kimle konuştuğunun önemi yok ki. farklı bir dile geçip uzun cümlelerle derdini anlatma konumuna girdiğinde otomatik olarak kalp atışları yükseliyor demek ki. olaya hakim olunca geçer
@danica maupoissant evet şu an mantıklı geldi :) lakin kendi kendime konuşurken bile heyecan yapıyorsam nasıl dindirmeliyim kendimi şimdi de bu kurcaladı kafamı :)
tane tane konusmayi dene. Internetten ingilizce bir seyler oku oldukca yuksek sesle ve yavas bir sekilde. Mumkun oldugunca telafuzza ozen goster vede kelimeleri yutmamayi dene. Ben o sekilde asmistim.