depresyon?
Güneş batınca mutsuz oluyorum ben
tam tersine, bayılıyorum o saatlere. özellikle hafta sonu.
çoğu zaman geceyi bana ait görüyorum. herkes uyurken yaşamak, düşüncelere dalmak, yazmak kendimi özel hissettiriyor. o yüzden güneş doğunca "sıradan bir insana dönüşmek" mutsuz edebiliyor beni.
"ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim;
gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!
ıslak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim;
örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları."
sabahlayınca mutsuz oluyorum zira artık pilim bitmiş oluyor. lan diyorum günü mahvettik. halbuki şimdi kalkmış olsam ne güzel olurdu. güneşle alakaası yok yani. dünyanın en boktan şeyi gece yaşamak. bizim kuşağın belası resmen.
Eh, biraz
Var. Sabahlamak zorunda kaldığım zamanlardan kalma bir mutsuzluk duygusu.
güneş pozitif bir olay, keşke hep güneşli olsa, gece hiç yaşanmasa :)
aynen.gece iyidir.uykudur.derdi sıkıntıyı örter.gündüz maskeni takıp normal biri gibi diğer insanlar içinde kaybolman gereken bi zaman dilimi.
evet oluyorum.
güneşin doğması demek sabah işe gitmek demek, sorumluluklar demek, sorunların kaldığı yerden devam etmesi demek, gecenin bitmesi demek, dışarısı demek, insanlar demek, gerçekler demek. böyle gider bu.