Mesela ticaretten anlamıyorsun, arkadaş ortamında şöyle yaptım şöyle satarım diye konuşuluyor. Ama senin o konuda bir fikrin yok, öğrenme çaban yok, kafam basmıyor diyip susuyor musunuz? Umursamıyor musunuz yoksa böyle şeyleri.
Bilgisiz olduğunuzun farkına varıp bunu nasıl karşılıyorsunuz?
Şeyin zıttı gibi "ben herşeyi çok iyi bilirim, süperim ben"in tam tersi :)
Toplama ve cikartma yapamiyorum. Integral-turel-trigonometri filan sikinti degil ama is akildan toplama cikartma yapmaya geldiginde hep bi sey cikiyor :)
ben biraz burnu büyük bir adamım. övündüğüm oluyor baya yer yer kendimle.
bu yüzden, evet bir miktar olabilirim.
her insan her şeyi iyi bilmek ve başarmak zorunda değil. hatta bunu yapabilen kişi sayısı dünya üzerinde azdır. onlar da allah tarafından zaten daha yetenekli yaratılmış kişilerdir. elbette o yetenekle yetinmeyip kafalarını da kullanmışlardır falan filan. e bu gerçeği düşününce bir şeylerde eksik olmak ya da başaramamak sıkıntı değil de, hiçbir şeyi düzgün yapamamak ya da tam anlamıyla hiçbir şey bilmemek -her ne kadar kulağa imkansız gelse de- sorundur.
16-20 yas arasi biraz zor oldu acikcasi, gayet siradan biri oldugumu fark etmenin depresyonuyla iyice dibe battim. simdi gecti. sigir olarak hayatimi surduruyorum.
elbette. hatta bazı konularda eksik bulmaktan ziyade kendimi sadece bazı konularda bilgili, tecrübeli bulup calinus u lokman hissediyorum -ki böyle kendimden emin hissederken dahi yanıldığım çok oluyor/oluyordur-, geri kalan her şeyde cehalette kalıyor, nesne bilmez nadan oluyorum. merak ettiğim, ilgilendiğim bi şeyse sorup öğrenmeye çalışıyorum fakat. bu durumda da kafam basmayıp öğrenemiyorsam umursamıyorum pek.
sayısalda affetmem de ezbere hiç kafam basmıyor. isimleri bile unutabiliyorum :/
hatta 10 yıl önceki olayların tarihini hatırlıyorum ama kişilerin isimlerini unutuyorum. bölümüm de tamamen ezber olduğu için her sınav dönemi kendimi 'gerizekalı' hissedip depresyona giriyorum.
sonra da çabuk pes edip çalışmıyorum. mutlu olmadığım, kendimi iyi hissetmediğim ortamda duramıyorum.
Salagim. Her seye kurdugum bi hayal sablonunun arkasindan baktigim icin bol bol yaniliyorum. Ozellikle sosyal iliskilerde.
Bazi seyler ogrenilebilir. Bilgin eksikse cok zeki degilsen de calisirsin tamamlarsin. Ama bazi seyler kabiliyet isidir ki evet bazen bu anlamda aptal gibi hissediyorum. Bu his arttikca da yapacagim varsa da basarisiz oluyorum
Ara ara baya salak olduğumu ve bu yaşıma kadar şans eseri geldiğimi düşünüyorum. E gene iyi gelmişim be aferin falan diyorum kendime asjhjkl. Spesifik bir konuya kafamın basmadığını fark edince de sağlık olsun beni beğenen böyle beğensin diyorum :D İçten içe de 'ya aslında konuya ilgim yok bence ilgi duysam altını üstüne getiririm' diyerek egomu koruyorum ahsjsjs
bizi büyütürken hep eksikliklerimizi gösteriyorlar, bilinç altımızda bu bizde suçluluk duygusu yaratıyor, umutsuz oluyoruz, önce şu eksikliklerimi tamamlamam gerek diye ilgimiz olmayan şeyler üzerinde çabalayarak vakit kaybediyoruz
bunun yerine yapamadığımız şeyleri bırakıp neyi yapabiliyorsak bunu nasıl daha iyi yapabilirim üzerine kafa yorsak ve böyle yetiştirilsek daha farklı olabilir
Ogrenmeye ihtiyacim olmayan birsey ise umursamam. Ama kafam basmiyor dedigim birsey olmuyor, "bilmiyorum" dedigim seyler oluyor.