edebiyat denen olayı sıkıcı buluyorum. evet çok şok edici ve salakça bir cümle gibi görünüyor ama çok sevmeyi bir türlü beceremedim, özellikle son yıllarda iyice soğudum. okumayan biri değilim, okumayı 3 yaşımdayken öğrendim. çocukken bir sürü roman okudum, stevenson, dafoe, jules verne, dumas çocuk uyarlamaları hep geçti elimden. yüzüklerin efendisi, heri potır hatmedildi. kemal tahir, abdülhak şinasi, orhan kemal çoğu klasik türk yazarı da okundu, olmadı gözden geçirildi. orijinalinden camus, voltaire, balzac, poe ve daha pek çokları okundu. kimi anlarda zevk verse de son tahlilde baydı. palahniuk da okudum, baydım. çoğu romanı 20-30 sayfadan sonra bırakıp atıyorum. zevk alamıyorum. şiir zaten komik geliyor, yani bir insanın oturup şiir yazacak kadar duygu yoğunluğuna ulaşmasını komik, arabesk ve absürd hatta biraz da korku verici buluyorum. aslında dil ile fazlaca iç içe olan biriyim, edebiyatın da dilin en yüksek seviyesi olduğunu çok iyi biliyorum ama son tahlilde fazla işi gücü olmayan zengin piçlerinin oturup şekil yapıcam diye kasarak yazdığı edebi metinlerle cebelleşmek yerine gazete makaleleri, akademik makaleler gibi bilgiyi konsantre olarak sunan metinlerle ilgilenmeyi daha çok seviyorum. sanki edebiyat, özellikle de roman bugünün dünyası için biraz sıkıcı ve zaman kaybettirici kalıyor gibi hissediyorum.
soruma gelince, edebiyatı herkes sevmek zorunda mıdır? romanları 20 30 sayfadan sonra kenara atmak ayıp mıdır? ne dersiniz bu konularda?
ben altı yaşımdan beri metal dinliyorum ama aslında çok kafa sikiyor. sizde üç yaşınızdan beri okuyormuşsunuz ama edebiyat zengin züppe işiymiş. bence soulmate olabiliriz.
sorunuza gelince yabancı,
edebiyatı sevmek zorunda değilsiniz, fakat anlayamadığınız şeyler salakça olmuyor.
Bence bayık değil. Siz de sevmiyorsanız elbette okumak zorunda değilsiniz, kim ne karışır?
Ben daha bayigim. Bana iyi geliyor.
İhtiyaç duymuyorsan okumayiver.
ben trollerin sevmiyorum kardeş. sevmek zorunda mıyım?
edebiyatı kemal tahir, jules verne üzerinde değerlendirmek komik. işte türk eğitim sisteminin yetiştirdiği güzide aydın öğrencilerden birisi.
kimse sevmek zorunda değil. okuma sen. ama edebiyatı biliyorum deme lütfen.
arkadaşlar mümin sekman ve aşkım kapışmak okuyanlar lütfen cevap vermesin
www.youtube.com 
derhal terk et burayi. :(
saka bir yana, tabii ki sevmek zorunda degilsin. benim gazete makalelerini ve akademik makaleleri sevmedigim gibi. romanlari kenara atmak ayip degildir. sevmediysen okuma, ne gerek var?
ek olarak, siir hakkindaki dusuncelerine kesinlikle katilmiyorum. kesinlikle.
Kimse sevmek zorunda degil, okumayip kenara atmak ayip degil ama yaptiginiz tanimlamalar hos olmamis
''edebiyatı sevmek zorunda değilsiniz, fakat anlayamadığınız şeyler salakça olmuyor.''
fucking machine in my head'e bu sözü içim artı 1 diyorum ve 2.alıntımla yazımı sonlandırıyorum;
14. Do not argue with trolls — it means that they win.
kaynak: rulesoftheinternet.com
adam edebiyata salakça dememiş ki? hemen salakça kelimesini görenler başlamış eleştirmeye. önce bir okuyun yahu.
boşver abi ilk cümleyi neresiyle okuduğu belli olmayanlar dünya külliyatını okusalar ne değişir :/
ilk cümlene bakarak salakça demedim. senin tanımladığın sıfatları toparlayınca ortaya çıkan şey belli. kalitesiz bir tekrara düşmeye luzüm görmedim. şöyle mi demeliydik? "edebiyat, arabeskçe, züppece, abzürdçe değil." ne? te allam.
Diğer cevapları okumadığımı belirteyim önce.
Edebiyatı sevmek zorunda değilsin. Ben edebiyatı da severim, teknik kitap okumaktan da hoşlanırım, akademik makale de okurum, gazete makalesi de. Sende takıldığım nokta, 20-30 sayfa okuyup sıkılman. Özellikle klasiklere biraz daha şans tanıyabilirsin. Çok uç bir örnek vereceğim belki ama Dostoyevski'nin "Yeraltından Notlar"ının ilk 20-30 sayfası bana inanılmaz sıkıcı gelmişti; adamın iç dünyasını anlatıyor. Fakat sonrasında inanılmaz güzel bir akış yakalıyor. İlk 20-30 sayfayı kendimi zorlaya zorlaya 1 ayda ancak bitirdim. Bitirdiğim gibi de kitabın kalanını bitirdim.
gzg +1 yer altından notlar harbiden çok güzel bir kitap. dediği gibi ilk bölüm sıkıcı biraz ama ikinci bölüm muhteşem.
suç ve ceza dan daha çok beğendiğim bir kitap hatta.