muhtemelen her insan önemsediği bir insanla tartıştıktan sonra bu olayı zihninde yaşamaya devam eder ancak daha sonra işe güce de devam etmelidir haliyle.
bu zihinde dolaşan dalgaları nasıl kolayca atabiliriz?
''çabuk unutmak'', ''tartışmayı o an yaşayıp, olayı zihinde bitirmek ve unutmak'' nasıl en iyi şekilde başarılabilir?
Bende de oluyor hatta hirsimi alamadiysam keske bunu soyleseydim, sunu da soyle yapsaydim diye dusunup duruyorum. Yapacak pek bir sey yok gibi, en gec 1-2 gun sonra unutuyorum ben.
''raad ol ya'' diyen elemanların tavsiyesine uymak lazım ama nasıl? bakalım eyvallh ;)
Eskiden dediğin şey olurdu. Sonra içimde tutmamayı öğrendim. Söylemek istediğim her şeyi söyleyip "bana ne şimdi o düşünsün" diyorum ve böylece tartışma sonlandıktan sonra söylemek isteyip de söylemediğim bir şey kalmıyor. Dolayısıyla da o yankılar zihnimde yer etmiyor.
bi nevi meditasyon yani... kendi ikna etme yöntemi vs
benim de ediyordu da dedemin vefatından sonra "ya ona bir şey olursa, en son böyle konuşmuş olmayayım" diye düşünüp tatlıya bağlıyorum. kafamda da bunların önemli şeyler olmadığı düşüncesi yerleşiyor böylece tartışma devam etmiyor. daha sakin bir şekilde halloluyor sorunlar.
dedemle aramızda öyle bir tartışma geçmemişti ama çok sevilen, değer verilen biri kaybedildikten sonra insan sanırım kalanlara daha iyi davranma eğiliminde oluyor.
ben direkt oturup ağlarım rahatlarım sonra da karşımdaki bana sokulasıya kadar sallamam.
bir şeylerle meşgul olurum.
sonrasında iki taraf da hiçbir şey olmamış gibi davranırsa daha kolaylaşıyor her şey.
tartışma esnasında ne kadar hırçın davransam ve belli etmesem de''bana nasıl böyle davranır ki'' diye üzülüp kırılıyorum.(bihter mode on -beni beni bihterini-)
bu durumda ağlamak en iyi stres atma tekniği.