Neyse efendim. Bir sene önce belki iyi gelir diye şehir değştirdim. Başlarda berbattı her şey. Sonra bi toparladı. Güzel oldu. Şimdi tam bir sene olmak üzere ve yeniden bok gibi hissediyorum. Hatta daha kötüyüm. Eskiden canım sıkıldığında, bunaldığımda hemen şu an kapıdan çıkıp dostlarımla buluşabilirdim.
Siz de böyle şeyler yaşadınız mı? Yıllarca alıştığınız yeri terk edip depresyona girdiniz mi? Ben de kendimi depresyonda sanardım. Meğer ne güzel imkanlarım varmış eskiden.
Güzel bir tatile ihtiyacım var. Yoksa köprüden atlayacağım.
2 sene strasbourgta okudum ama cok bunaldim ankaraya geri döndüm bırakıp ama şimdi bok gibi pismanim oradaki ortamimi arkadaslarimi özlüyorum.
tam 5 yıldır doğup büyüdüğüm yerden uzaktayım.
(çok uzakta da değil, ki böylesi daha kötü normalde)
tüm gerçek dostlarım (çocukluğumdan beri olanlar da dahil) orada ve onları senede 3-4 kez görüyorum ya da görmüyorum ama alıştım sıkıntı yok.
Yani bununla insan bunalıma girmemeli diye düşünüyorum, ki her insanda farklı etki yaratabilir tabi. Yeni bulunduğum yerde de ufak çaplı bir çevrem de oldu tabi.
Acayip sevilen, sayılan ve aranan bir adamım hem de!
ilkokul 1 - erzurum
ilkokul 2-3 - tekirdağ şarköy
ilkokul 4 - samsun
ilkokul 5 - samsun denizevleri
anadolu lisesi hazırlık - samsun ilkadım
orta 1 - samsun çarşamba
orta 2 - konya
üniversite - izmir
iş - istanbul
her gittiğim okulda sınıf başkanı seçildim, değişikliğe çok kolay alışırım ve kendimi kabul ettiririm. mutlu olmak elimizde, her zaman mutlu olmak için nedenlerin mutsuz olmak için nedenlerinden fazladır.
