sadece "yaşamak" fiilinin içini tümden gözden çıkardığım, boşalttığım o gündür benimki, boşa kürek çektiğimi farkettiğim günle aynı gün, aynı dakika, aynı saat...
arayacağımı söylemiştim, arayamamıştım. 3 saat sonra bir daha asla arayamayacağımı öğrendim.
hayatta yapmak istediğim tek şeyi sürekli erteledim. artık istemesem de ertelemek mecburiyetindeyim. öyle işte.
İki zaafım var ve bu iki zaafla savaşamamak tüm hayatımı mahfetti. Şimdi savaşma zamanı..
liseyi st michel'de okumamak.
şu an olmasa dahi, ileride bunun kumar olacağına eminim. başım da göğe erer o zaman.
henuz yasamadiklarimiz.
hicbir sey yok diyebilirim. saptigim her yolda kendime faydali bir seyler buldum. her seferinde ferahliga cikmayi bir sekilde basardim.
boş bir üniversite hayatı ve gençlik yasıyor olmak. yasıtlarımın yaptıklarına ve yasadıklarına baktıkca beyin soğancığım zarar görecek gibi oluyor. dısarıdan baktıgın zaman bende onlardan biriymiş gibi gözüküyorum ama değilim, asosyalliğe düştüm.
biraz böyle ''first world problems'' gibi gelebiliyor kulağa ama bir daha gelmeyecek zamanları sap,yalnız, ortamsız ve aktivitesiz geçiriyor olmak koyuyor be ustam. yapacak bişi yok yapamadım ben.
özet: yaşadıklarımdan değil yaşayamadıklarımdan pişmanlığım.
bana göre yeterli araştırma yapmadan dinden çıkmam. 6 sene ağır ateist hayatı yaşamam. küfür içinde geçen imansız günler. çok pişmanım. 6 seneye yanıyorum. hayırlısı olsun.
bir tane daha var. efes pilsen altyapısına yazılmamak. gitmiştik merter'deki yerine kayıtlar mı ne bitmişti. keşke daha sonra babam tekrar yazdırsaydı.
yaşamamak. bilgisayarın başından kalkmadığım için hayatı ıskalıyorum ama buradan kalkacak enerjim ve gücüm yok...
anneannem ölürken yanında olmamak. ameliyattan yeni çıkmıştı, ama canım çok sıkkındı, arkadaşlarla dışarı çıktım. ertesi gün gidecektim, hangover'dım, yarın giderim ayık kafayla dedim. o gece kaybettik.
dislerime daha iyi bakacaktim. dün discideydim, dolgu yapildi bir dise. 20liklerde cürük baslangici olmus sonra durmus, gözüm gibi bakacagim bu saatten sonra da tek pismanligimdir.
birkaç sene evvel başlayıp bitirebilirdim. basiretimi kendi ellerimle bağladım.