kulaklığı takıyorum, açıyorum güzel müzikler, mümkünse hareketli falan. alıyorum yapmam gereken işi de karşıma, pıtır pıtır yapıyorum genelde. ama bazen de müziğe kaptırıyorum kendimi...
Paşa paşa pomodoro tekniği kullanıyorum. Olay zaten "25 dakika kesintisiz çalış, sonra 5 dakika mola ver" üzerine kurulu. Öyle bir ciddiyet olduğunda ben kolay motive olabiliyorum ama bazı arkadaşlarım da "Zaten o 25 dakikada çalışamıorum, sorun orada" diyorlar. Ben şu anda Pomodoro'nın 5'indeyim htta :)
Bazen toplu pomodoro yapıyoruz, o zaman da ona Shut Up and Write deniyor. Biri konuşmaya kalktığında ona kesecekmişiz gibi baktığımızdan kimse konuşmaya yeltenmiyor. Ya çalışıyorsun, ya da hayal kuruyorsun; kaçışın kalmıyor.
Çalışırken ya müzik, ya daha önce 30 kere izlediğimden bir daha bakmamı gerektirmeyecek film veya dizi dinliyorum. Çok çok stresli bir iş ise kafamı havuz problemi gibi düşünüp dolan kısmı boşaltabilmek için Banu Alkan, vb kullanıyorum. Şu anda da radiotuna.com 'da bir online radyo dinleye dinleye çalışıyorum.
Internet çalışmamı engelliyorsa, eskiden cold turkey diye bir program vardı, (eksisozluk.com ) onu kullanıyordum ama formattan sonra bir daha bulamadım onu. Orası benim irademe kaldı artık. Yine de onun benzeri programlar var. Atıyorum Facebook'tu, Sözlük'tü, Duyuru'ydu, giriyorsun sitenin adını ve yasaklı olmasını istediğin saat sayısını; o süre boyunca istesen de giremiyorsun.
Bazı çok sevdiğim cafe gibi birtakım yerler var, haftasonu gibi ise onlara kapanabiliyorum. Hatta iki çalışıp, bir kitap okuyup mutlu olabiliyorum.
Benim 5 dakika bitmek üzere, döneyim artık.
etmiyorum. çalışmıyorum, kendime izin veriyorum:)
Çalışmıyorum. Ta ki keyfim yerine gelene kadar.
Kutuphaneye gidip tipcilarin yanina cokuyorum.
Adamlar yorulmuyor , sikilmiyor
işi bırakıyorum. yenisini arıyorum.
edemiyorum. depresyonun dibine vuruyorum. yumurta kapıya dayandığında mecburen yapıyorum gerekeni ama bazen kurtarmaya yetmiyor. sevdiğim bir iş yapmadığım için zaten içimden çalışmak pek gelmiyor.