Kurumsal bir şirkette çalışmayı istiyordum hep. Bir banka mülakatını geçtim. Gel başla dediler. Pozisyon gişe, maaş bin lira artı sodekso.
Herhangi bir işte çalışan düz adam da üniversite mezunu olsun olmasın o parayı kazanıyor. İstanbuldayım. Şuan bi kuzenimde kalıyorum ev kirası elektrik su masrafım yok. Ama zoruna gidiyor bu paraya evet diyecek kadar aciz kalmak.
Bir yerden başlayım mı, iş bulmak bu kadar zor mu? Yoksa kendimin farkında olmam mı gerekli?
herşey para değil bence başla ama o işle yetinme.çevre ve tecrübe kazanmak için araç olarak kullan.
Aradığınız, "Evet bu iş işte!" diyeceğiniz işi buluncaya kadar çalışın bence. İşsizlik, psikolojik sınırı aşınca çok hırpalıyor insanı. Acizlik olarak da değil, tecrübe biriktirmek olarak görün. (Ben olsam öyle yapardım, ondan böyle diyorum.)
Ingilizcen super degil, 2. Dilin yok, iktisat gibi yilda bir ton insan mezun eden bir bolumden mezunsun. Yerinde olsam vakit kaybetmeden baslarim. Maasa takilma, bankanin baslangici gisedir. Kafan calisiyorsa yukselirsin.
şube müdürleri bile gişeden başlamış oluyor veya müşteri temsilciliğinden.
en teknik it ci bile, kasa sökerek başlamıştır işe.
banka eğer dil tazminatı veriyorsa onu kesin al.
bi de unutmadan iş işte bulunur.
çalışacaksın ki networking in kuvvetlenecek.
Bilan haklı. Eğer gelecek vaad eden, network yapabileceğin bi ortamsa gir başla.
bilan +1
şöyle ki; iktisat mezunu bir arkadaşım 30 yaşına dek mütemadiyen satış, pazarlama, muhasebe, kalite kontrol vesaire işlerde çalıştı, 30 olduğu vakit baktı ki sık sık iş değiştiriyor, hala yerinde sayıyor ve alanından çooook uzaklarda çalışıyor, 20li yaşlardayken kanalize olup istikrar göstereceği ve yükselebileceği işe adım atmadığından büyük pişmanlık duyarak 31 yaşında iken bir bankada 750 liraya (o zamanın asgari ücreti) callcenterda başladı.
terfi alabileceğim bir işe girmem gerek diye kendini paraladı anlayacağın.
ileride ne yapmak istersin bilemiyorum lakin 1000 tlye burun kıvırmadan tecrübe edinmeli, işine sebat ederek şahane terfiler kovalamalısın.