Bi inancı olmamak, seçim olabilir. Ama inanmaya meyilli olmak bi seçim değil sanırım. Araştırayım, bakayım çeşitlere diyorum,hangi takımın manifestosunu seversem onu tutayım diyorum ama herrrşey saçma geliyor. Körü körüne inanmak diye bişey yok beynimde.
İnanmak zorunda değilim evet, ama şurda patlıyorum,
Amaç ne? Amaçsız olunca herşey zor. Hayat zor.
Sıkıldım :/
diyeceğim şu ki, siz nası geçiyosunuz bu soruyu?
bi ışık olur bana da .
doğru olanı yaparsan iyi şeyler olacağına inanabilirsin, ateistlik de inançsızlık değildir sanılanın aksine. ayrıca şöyle de olabilir eksisozluk.com
teşekkürler cevaplar için.
doğru şeyi yapıp iyi şeyler beklemek hayat motivasyonu olmuyor. Zaten din denilen şeyler de bu eksiklikten çıkmış belki de. Yönlendirilme motivasyonu.
Bilmiyorum.
Bilmediğin bişeyi doğru kabul etmek kadar saçma bişi yok gibi geliyor. İnanmak böyle bişey, bilmeseler de gönülden, %100 emin oluyorlar. Nasıl ama ya, nasıl..
ben de böyle bir sorunla karşı karşıyaydım ve araştırmalarım sonucunda şunu gördüm: tr.wikipedia.org
hayatın amacını ben de aramaktayım fakat bunun kesin bir cevaba ulaşamayacağını biliyorum. kendime "neden yaşıyoruz?" diye sorduğum gün fraktal gibi birbirini doğurdu sorular.
hayır bi de sıkıcı yani.
Herhalde, düşünerek yapamasan da hayatta değer verdiğin şeyler "amaç" oluyor bir şekilde. İyi insan olmak, beğenilmek, zengin olmak, dünyada yapamayacağı şey olmamak... gibi. Ama bunlar doyurucu gelmiyorsa, bu yollara koyulmadan, yani bu soruyu sormaya gerek kalmadan geçireceğin onca yılın başında, kalakalıyorsun. Niye ki? Ve bu yüzden mi para tapılası hale geldi? bu dünyada geçirdiğimiz zamanda oyaladığı için mi?