tartışalım biraz bu konuyu güzeller yağuşuklular
insan canlısı genel olarak iyi/güzel/sağlıklı görünmek ister.
insanın kişiliğiyle alakalı. ama ben karşımdakine iyi izlenim vermek ve ezik olmadığımı belirtmek adına sağlam görünmek isterim. normalde kıyafetimi görünümümü pek tınlamam ama. ama gıcık olduğum ya da hoşlanmadığım insanlarla toplanacağım zaman nedense kendime dikkat edesim geliyor. sanırım bir güç belirtisi gibi. özgüveni beslemek için belkide çok doğru bir yaklaşım.
bu çok ilkel bir dürtü bence. kişinin kendini aşırı önemsemsinden kaynaklanıyor. sanki kötü görünse, karşıdaki gidip herkese bunu sevinçle anlatacak. genelde annelerde görülen "dosta düşmana karşı" fikriyatı...
ben karşımdakinin öyle olduğunu düşünsem, güzel/sağlam görünmek yerine hiç görünmemeyi tercih ederim.
@nereye bu gidis görmek zorundaysan ne olacak
görmek zorunda olmak ne demek? ana ya da baba mı? değilse niye görmek zorunda olunsun ki?
o da dogru ama yanı annenın arkadası dıyelım,gelıp gidiyor sureklı.ne olacak
güçsüzsündür, öyle görünürsün sadece.
annenin arkadaşına sizin mi annenizin mi güçlü görünme şeysi var?
benim , o kişiyi de ornek verdım
öyleyse bu fikri atın, kış kış fikir, kış kış deyin. hatta inadına en salaş ve bitkin halinizle çıkın.
geçtiğimiz bayram birkaç akraba gelmiş. kendileriyle hiçbir alıp veremediğim olmadığı halde, o anki halet-i ruhiyemle karşılarına öyle bir çıktım ki, ailenin yeni gelini -beni tanımadığı için- tuhaf tuhaf baktı elinde olmadan.
insanlar görünüşleriyle karşılanır,karakterleriyle uğurlanır diye bir söz geldi aklıma nedense