ama onunla dost olmak istiyorum, çok içim gidiyor ne yapmalıyım ?
yemin ediyorum küfür edesim geliyor, ben niye istediğim bir şeyi yapamıyorum yahu ?
ilişki biraz böyle yürür. belli durumlarda senin taviz vermen gerekirken belli durumlarda da o taviz verecek. dengeyi tutturmak önemli.
ayrıca kedi beslemek bir zorunluluk değildir, keyfi bir şeydir. kız ürküyor olabilir, tiksiniyor olabilir, kedilerden hoşlanmıyor olabilir. senin keyfi bir eylemin için onun bunları yaşamasına gerek yok. yok vazgeçemem diyorsan da kendini ona tam olarak ifade edebilmen gerek. kedilerin - kedi bile değil bak, kediler - sorumluluğunu tamamen sen üstlenmelisin ve buna onu ikna etmelisin.
Ben de aynı şeyi labrador köpegimde yaşadım.
Eski sevgili kişisi(şu sıra yine yakınlaşmaya başladık,elim ayagım dolanıyo..)benim labrador'u pek sevmezdi.Sonra kendine başka tür bir köpek aldı,öylece anlaşmıştık.
Tanım:zgrydn tamamen dogru olanı söylemiş.
sorunum ev hayvanlarıyla değil galiba, yaşadığım çevreye kendimi pek hissetiremiyorum neyi isteyip istemediğimi..
ama bir kedi gerçekten hem psikolojikman, hem fiziksel olarak rahatlatırdı..
tek istediğim bu yani ..
Abi bence yavru kedi alın,hem kedileri seviyormuşşunuz.Sevgili kişisi de belki hoşnutsuzlugunu üzerinden atabilir,yavru sonuçta. Tüy yumagı oyun arkadaşı. :) Ruhen rahat biri olmakta ilişkilerin devamında çok önemlidir,söylemeden geçmeyelim.
arkadaşlarınızda pet shoplarda yavru kedilere bakmaya, sevmeye götürseniz kız arkadaşınızı.
severse zamanla alışabilir.
sevmeyen-istemeyen insanların kedilerle birarada yaşama fikrine alışması zor oluyor ama imkansız değil.
kediler insandaki negatif enerjiyi alıyor, haklısınız.
ayrıca bu gırıldayarak çıkarttıkları seslerin frekansı insana iyi geliyormuş. kalp için iyiymiş. geçen bir yerde okudum.
konuşup sonucunu yazacağım tekrardan, gerçekten konunun benim kişiliğimle ilgili olması beni çok geriyor, peki ailemle ilgili ne yapabilirim ?
bu konuda dertli ve tecrübeli birisi olarak yazayım.
bütün çocukluğum evcil hayvan özlemi ile geçti. rüyalarımda hep köpeğim vardı.
üniversiteden sonra istanbula geldim. ailem beni senede 1-2 gün ancak ziyaret ediyordu. ama eve bir kedi alınca deli gibi düşman oldular. bütün dertleri o kedi oldu.
bir sürü olaydan sonra alıştılar. ikinci kediyi aldığımda bu sefer ikinci kedim pis sokak kedisi, birinci kedim ise asil ked oldu (ikisi de tekir aslında :)
zor yani alıştırmak. bizim kültürümüzde pek yok. önyargıları değiştirmek de zor. aynı evde yaşamaları lazım alışmaları için.
o sürecin nasıl işlediği çok önemli detay versen biraz, hala kimliğini kazanamamış bir birey olmak baya sıkıntı yaratıyor...
Kusura bakmayın da bence kedi falan almayın eve, birkaç sene bakacaksınız, sonra okul bitip eve döndüğünüzde kedi ortada kalacak, ben bu konuda hiç iyimser değilim, eve çıkan öğrenciler zevkine kedi bakmasın, eğer sonunda hakikaten evlerine götürebileceklerse alsınlar.
şu an kedilerimden birisi 10, diğeri 5 yaşında. büyüdüler ve uslandılar. artık eve misafir gelince yatak odasından çıkmıyorlar. ancak bugüne gelene kadar çok çektim. eve gelen insanlar huzursuzlanınca kediler de huzursuzlanıp ortalıkta dolaşıyorlardı.
annemler benim eve geldiğinde gece birisi tuvalete kalkar kedileri görür kızar diye normalde ayrı yattığım kedileri odama alırdım. kediler tepemde sabaha kadar dans ederdi. şimdi alıştılar.
1. kedim küçükken annem evde ben yokken buna bağırmış çağırmış, sonra zavallı korkudan çamaşır makinesini arkasına girmiş bütün gün çıkmamış. annem sonra pişman olmuş kedi aç kaldı benim yüzümden diye.
şimdilerde o kedim artık çok politik annem eve gelince ona yalakalık yapıyor, kendini sevdirmek için.
işte böyle hikayeler.
bir de bazı konularda anne babanın karşısında hep çocuk kalıyorsun.
yaşın büyüse de, paranı kendin kazansan da değişmiyor.
özellikle evle, ev işleri ile ilgili konularda müdahaleyi normal görüyorlar.
sen bizim çocuğumuzsun, seni ziyarete geleceğiz, kalacağız, o yüzden evde bizi rahatsız edecek bişi olmamalı filan.
yani illa herşey senin karakterinle alakalı değil. bunlara da hazırlıklı ol..
gebere jackson, sorun zaten benim kediyi teredeceğimle alakalı değil, şu gerizekalı dünyada, beni yalnız ve özgür bıraksalar hiç bir şey olmayacak , ben yaşayıp gideceğim yani..
ailemle artık bir bağım kalmadı sayılır, ayda 4 gün buluşuyoruz, yaz tatili kpss derken yuvadan uçup gideceğim sanırım...
ama annemden, babamdan, kız arkadaşımın şu tutumundan dolayı kendilerinden soğuyorum..
olaylar çok garip gelişiyor.
normalde hayatta mutfağa girmeyen kediler annemler kediler mutfağa gelir diye huzursuzluk çıkarttıkları, kapıları kapatıp kedilere bağırdıkları için gıcığına mutfağa geliyorlar :)
hayat çok garip. vapurlar ve kediler.
gelişen bir olay oldu, kız arkadaşımla sahiplenmek veya almak istiyoruz tek sıkıntı ailem kaldı..
sahiplenmeye kız arkadaşını da götür.
size cana yakın gelen, kucağınıza gelen bir yavru seçin. karşılıklı ısının.
öyle olursa kız arkadaşın daha çoksever.
evet önemli biri tüyo.
yavru alırken resimlerine bakmayın. yani resimden şirinliğinden seçmeyin.
direkt birkaç yavrusu olanlara gidin, yavruları kucağınıza alın.
size cana yakın davranan, iyi huyluları seçmeye çalışın.
gerçi bu işler de kader kısmet. kedilerin de insanlar gibi değişik karakterde olanları var.