çocuk sevmek üzerine yapılacak tespitler burdan irana yol olur. çocuk çocuk olduğu için sevimli masum bir şeydir. alıp da agugu magugu yapanları çocuklarla gerizekalı gibi konuşanları hiç sevmem. o mal gibi davrandığın çocuğun öğrenme kapasitesi seni elli kere cebinden çıkarır evcil hayvan sever gibi çocuk seviyorlar gerizekalılar. çocuğu kaç yaşında olursa olsun yetişkin gibi severim the end.
ben de böyleyim. ısırıp koklayasım falan geliyor ama yapamıyorum öyle kalabalıkta. gerçi çocukla yalnız kalınca da yine seviyeli bi şekilde seviyorum. bizzat çocuktan utanıyorum ben galiba.
fist-bump yapar geçerim, pek kurcalamam insan yavrusu bi acayip oluyo
aynen ben de, mecburen göz kırpma, yanaktan makas alma gibi saçma sapan hareketler yapıyorum. bebeklere neden sevgi gösterisinde bulunmak zorundayız onu hala çözemedim.
bana hep yapmacık hareketler gibi gelmiştir bunlar.
ben de konuşamam bebekle. konuşur annemler...
seiyorum lan ben bebek sevmeyi. agucuklu falan hem de.
o bebek ile bir şekilde iletişim kurabilmek hoşuma gidiyor.
Kendi çocuğum olana kadar çocuklarla büyük gibi konuştum - bebeklerle bile. O yüzden bütün kuzenlerim, hatta sokakta böyle iletişim kurduğum çocuklar beni çok sever anneleri ise uyuz olurlardı. Annelikle beraber kayışı biraz sıyırdım tabii, şimdi ben de agucuk gugucuk giriyorum. Çocuk muhtemelen sinir oluyordur ama elimde değil.