kimin sorunu yok ki :( ben şu ara günün 24 sati hayatın kötü olduğunu düşünüyorum şahsen. ne zamandüzelir umutlumuyum onu da bilmiyorum
çok uzun süredir yastığa kafamı koyduğumda sorunsuz olduğumu düşünmüyorum. kötü bir dönem başlayınca bitmiyor. arada çok çok ufak mutluluklar oluyor bazen onlar da sadece 1-2 nefeslenmeyi sağlıyor. sonra tekrar rutine dönüyoruz.
şöyle bir şey de yazmıştım..
sozluk.sourtimes.org
kimse sorunsuz degildir. ama inisler cikislar var insan hayatinda, bir donem cok sikintida iken, dibe vurmus hissederken, bir baska donem daha umutlu olabiliyor insan. zamana birakmak gerek bazi seyleri.
çok acil çözülmesi gereken sorunlarım olmadığı için rahat uyuyup, sorun yok diye geçiştirebiliyorum. çözülmesi gereken sıkıntı, sorun varsa gece uyutmuyor bile beni.
ama genel sorunlar var tabi, ne zaman evleneceğim ben? şu işleri de bir hala yola koyamadım gibi.
insan hayatını genellikle fiziksel sorunların sonlandırdığı varsayımıyla ve aynı insanların psikolojik sorunlarıyla bir şekilde yaşayabildiğini göz önünde bulundurarak:
hayatın gidişatı hakkındaki fikirlerin, ortalaması "iyi gibi" olmak üzere standart dağılım gösterdiğini düşünüyorum
(bkz: ne dedim ben)
hayatın gidişatı hakkındaki fikirleriniz ortalamadan, olumsuz yönde 1 standart sapma (veya daha fazla) ötedeyse, şöyle derin bir nefes alıp çevrenizdeki çok şükür dedirten iyiliklerin farkına varın.
her zaman kotu gittigini dusunur.ve iyi olmasini ister insan oglu nankordür. mesala once oss yi kazanyim baska istemiyorum der sonra su sinavlari geciyim mezun oluyum baska birsey istemem der sonra duzgun is sonra duzgun bir es ister baska birsey istemez sonra basini sokacak bir ev ister boyle hayat biter bir bakmisin toprak olmusun.
Düşünmüyorum zira hayat murphy yasaları üzerine inşa edilmiştir. Dolayısıyla bu konu hakkında düşünmek yersizdir; hayat hep kötü gider. İnsanı asıl düşündüren arada iyi bir şey olunca bunun acısının nereden çıkacağıdır...
birkac saatte bir
insan garip canlıdır. ne zaman birçok güzel gelişme üst üste yaşansa hiç kimse çıkıp da "oha lan ne mutlu hayatım var" demez. anca günlerdir bulutların üzerinde olacak, öyle. mutsuzken ise iki tane kötü şey ard arda başına gelse hayatı kötüye yorumlar. iyi olan unutulur, kötü olan unutulmaz.
hayat birçok komplikasyona sahip bir kavram zaten. her açıdan sorunsuz bir hayat olması pek mümkün değil gibi. doğa bir şekilde dengeliyor bunu.
iş yerinde olduğum her an diyebilirim ben de:)
Ayrıca "eve gelip gece yastığa başını koyduğunda sorunsuz olduğunu düşünen" biri varsa aramızda, lütfen seminer düzenlesin, bize konferans versin:)
ben de her gece hayatımın ne kadar kötü gittiğini düşünüyorum. özellikle işe giderken sabahları çok mutsuz oluyorum. işimi sevmediğimden sanırım. iş değiştirmeyi düşünüyorum tabi gereken sınavı kazanabilirsem. sanki o zaman her şey yoluna girecek gibi geliyor.
hayatın kötü gittiğinin yanında hiç düzelmiyeceğini düşünüyorum.bunu ciddi ciddi söylüyorum.mesela ilerisi için güzel bişeyler düşünürken hayat-dünya geliyo aklıma "ama" diyorum geçiyorum.
mutlu anlarımızı yaşarken değil daha sonra tekrar hatırladığımızda mutlu olarak kafamızda etiketlememizden de hareketle insanlar hayatı değerlendirirken doğaları gereği biraz kötümserdir diyebilirz bence..