ne yapardınız?




 

başka bi doktora daha giderdim.

orpheus

ölürdüm.

ermanen

hastalik konusunda cok takintiliyim. erkenden olmek istemiyorum ve bu yuzden, bun ogrensem ogrendigim an olurum herhalde. boyle durumlarda iyilesebilmek icin moral onemlidir derler ya, iste bende moral falan kalmazdi.

trinitrotoluen

Ötanazi hakkımın olmasını dilerdim.

daddy

izlerdim, hayatı izlerdim. okul çıkışlarına gider çocukların dağılışını izlerdim mesela. ve bol bol dondurma ve cips yerdim.

eyyorlamam bu gadar

ötanazi hakkı +1

kimseye vicdan azabı olmayayım isterdim bir de.

neskafefincanindaturkkahvesi

yine de yaşamak için mücadele ederdim.

neo

kurtuluşum asla yoksa, acılı bir terminal dönem geçireceksem kahraman olurdum. bir ülkeyi bir diktatörden kurtarırdım. ;)

cevab veremedi

yapamazdım.

fauxhumanitas

evi barkı satmak, gününe gün dememek vs. dışında kara listemde 3 kişi var, tek başıma gitmem şimdi onlar düşünsün..!

olurnedenolmasin

aslinda öyle ilk basta pek bisey hissetmiyosunuz

hemen cözüm düsünüyosunuz, acaba nasil seyler yapabilirim, ne gibi tedaviler vardir disarida diye

haberi ilk aldiginizda akliniza kendinizden ziyade arkada kalcaklar düsüyo.

ama öyle abarti biseyler yasamiyosunuz en azindan ilk anlarda.

sayilir mi bilmem ama, bana doktorlar bi sabah hastanede "prostat kanseri var analizlere göre" dediklerinde aklimdan bunlar gecmisti. birinci elden bunlari düsündüm. sonra teshis yanlis cikti, degisik bi tecrübeydi.

serabetan
1

mobil görünümden çık