eskiden pek konuşmaz, gülmez evden pek dışarı çıkmazdım. üniversite biraz değiştirdi ama hala bir insan bana bir şeyler teklif ettiğinde(yeme, içme, dolaşma) karşı tarafı direk net olarak reddettiğim için uzaklaşıyorlar bu özellikle dişilerde çok oluyor.
muhabbet koyulaşmıyor. resmi,soğuk. halbuki yalansız, yavşak olmayan doğal insanlarla tanıştığımda çok mutlu olan biriyim. onlarla hep diyalog içerisine girmek isterim. ama verdiğim cevaplarda "hayır, değil,olmaz" gibi kelimeler ses tonumdan dolayı (bas-bariton) yanlış anlaşılıyor.
düzeltmeliyim ama nasıl ? üniversitede uğraştığım aktif olduğum bir topluluk var onları toplantılar ve faaliyette görüyorum. onlar bile arayıp sormuyor. daha ne yapayım ?
edit: hayır denilmesi gereken şeye evet diyemem değil mi ?
herşeye hayır deme madem, evet de takıl onlarla diyalog kur işte? sen ara sor buluş, niye devamlı hayır diyen ters bir herifle takılmak isteyip peşinden koşsunlar ki?
osbiri kesmek lazim pampa.
3 4 gün önce aynı model birisi ile tanıştım.
gülümsemeyi öğrenmelisin rahatla biraz gibilerinden şakalı neşeli bi konuşma yaptım :)
aslında şu an çok mutluyum ama gülemiyorum dedi :D
yapmacık hareketler yapma içinden geldiği gibi. seni de öyle anlayan bi arkadaş çevresi bulursun.
bu senin yapın. sana gereksiz gelenler hep öyle kalıyor. bu bir sorun değil artı. hayatında boş adamlara yer vermiyorsun.
önereceğim bir şey var sadece. hayır deme, katıl. türkçede, karşındaki insanı bir şey anlatıp bitirdiği an mutlu edecek tek kelime vardır o da 'aynen'dir:) örnek:
- sandiviç yer misin? açım da ben.
- aynen aynen...
- kolada içeriz yhaaaaa
- aynen.
- evede giderizzzz
- aynen.
alkollu kafayla ortamlara gir..şekerlen ortamlara ak.