dışarı çıkıyorum sikko arkadaşlarımla. karşımdaki kişisel gelişim kitaplarından başka bir şey okumamış hayatında. edebiyat diyorum. ben sevmiyorum diyor. buzlu sikik kahvesini içiyor hürp hürp diye.
dayanamıyorum arkadaş. kimseyle konuşamıyorum. edebiyat da değil sadece. memleket meselesi değil. adamlar dümdüz. kereste olarak gelmiş yontulmadan gidecek. gidip psikologla mı konuşayım?
her şey manasız geliyor. anlam aradıkça, tutunacak bir şeyim kalmıyor. o konuyu biraz daha kazırsam fena olacak.
her günüm aynı geçiyor. spora veriyorum kendimi, birini bir gün daha dinleyebilmek için. ergen sendromu değil bendeki valla bak. mesaili işe girmem lazım her halde. o zamana anca yola girerim, düşünmeye fırsatım kalmaz.
sinirleniyorum muntazaman. yoga mı yapayım, sakinleştirici mi alayım? alkolle mi arkadaş olayım. sıkılıyorum amk. akıl sağlığını koruyan insan anormal geliyor. nasıl delirmiyorsunuz ibneler?
kendine zeki ortam yaratamıyorsan sende bence problem.
bu postmodern donemde delirmek normal pampa
mesaili is ile de kurtarmiyor. az once konserden geldim (birsen tezer) konsere esim ve bir kac is arkadasim ile gittik. habire konustular, bir seyler anlatmaya calistilar.
eh be arkadas sus ya biraz. konsere gelmisim, seni dinlemeye degil. ama yok illa kendilerinden bahsedecekler.
bi kiz var mesela, konsere gelenlerden. cok da severim aslinda ama konser esnasinda "ben muzigi cok severim" diye bir cumle kurmus esime mesela.
bi sus arkadas, sus!
ted.com
her gün 1-2 video izlesen bir sürü şey öğrenirsin.
sorunu tam anlamadım kafama göre cevap verdim. sorunun zeki, ilginç insan bulamamak mı yoksa kendin bir şeyler yapamaman mı?
c.blanc'ın dediği gibi çevrende zeki insanları tutacaksın, rahatsız olduğun insanları uzaklaştıracaksın. düzgün adam bul.
ben de benzer şeylerden dert yanacaktım ergen derler diye cesaret edemedim. hocu psikoloğu bilmem de sinir olayında psikiyatrın çok faydasını görmüştüm ben. birkaç ay şeker gibi dolandım verdiği ilaçlarla. ama ilaç işte bi yere kadar. ''sakinleşmek için papatya çayı iç'' der şimdi biri. sinirli adam onu ''sikerim'' diyip duvara fırlatır.
bulamıyorum da ben düzgün insan galiba. aslında çok çabam olmadı birilerini bulmak için, sonra bi baktım etrafımda bunlar kalmış. bunların hepsini siktir edip, sıfırdan nereden başlıyayım. başlaması bile gözümde büyüyor.
tahammülüm de yok amk galiba. zeki adamı bile 5 dk'da söyledikleriyle yargılayıp yol veriyor da olabilirim.
insanları aşağılamadan olaya bakmak lazım. etrafında olmsını istediğin zeki entellektüel kişiler senin kendini beğenmiş biri olduğunu düşünüp senden uzaklaşıyorlardır belki de.
son 2-3 yıldır sık sık başıma geliyor benim de.
ben öyle çok kültürlü birisi değilim. ama okumayı seviyorum. az çok bilgim var her konuda. yoksa da hemen araştırırım ilgimi çeken şeyleri.
bu demek değil ki boş beleş bi adam da değilim. online bir oyuna sardığım zaman 2-3 ay okumadığım falan oluyor. hiç eksikliğini de hissetmiyorum bazen.
neyse ben böyle birisiyim işte. güzel bir okulun güzel bir bölümünden mezun oldum. çevremdeki mühendisler hep aynı kafada. yok, okuyan, araştıran insan yok etrafımda. bazen ben de okuyup araştırmıyorum kabul ama yine de geçici bir durum bu.
bir topluluğa dahildim üniversitedeyken, orada tanıştığım hayatımı etkileyen adamlar oldu. onların yanında eziliyordum kültür, bilgi birikimi vs. olarak. benden yaşça büyüklerdi, mezun olup gittiler hepsi bir yerlere. sonra bir bakmışım etrafımda sadece bölüm arkadaşlarım kalmış. bir de hayatta tek amaçları eğlenmek olan insanlar. bir iki örnek vereyim, arkadaş insan "cemevi" nedir hiç mi duymaz? "orhan pamuk" dediğimde iyiymiş o da diye tepki veriyorlar mesela. "the doors" diyorum ı-ıh, "pink floyd" diyorum, yine ı-ıh."bob marley" diyorum no woman no cry'dan başka bişey duyamıyorum. bari "beatles" dinlesin, hani müzik türü önemli değil, en popülerini dinlesin, ama kaliteli birşeyler dinlesin. yok arkadaş yok.
savaş karşıtı olmayan insanlar bile var mesela. yani aynı kafada olmadığım çok insan var çevremde. allahtan liseden 2-3 arkadaşım var, farklı şehirlerde de olsak hepimiz birlikte büyüdük ve aynı kafalardayız, okuruz, araştırırız, tartışırız. onlara sarıldım 4 elle.
ulan nasıl bulacağım ben benimle aynı kafada olan adamları diyorum sürekli. ya herşeyi geçtim, mesela güzel bir müzik zevki olsun, müzik üzerine konuşabilsin bari aradığım insan. onu da geçtim bari içkiler üzerine bilgisi çok olsun. bana bilmediğim birşeyler öğretebilsin. sıkılmadan 2 saat bir cafede oturabileyim. benim tartışabileceğim, konuşacağım, benim ona öğreteceğim, onun bana öğreteceği birileri olsun istiyorum hayatımda. yok amk yok. yeni tanıştığım çoğu insanla aynı ortamda bulunduğum için tanıştım. onlarla eğlenmeyi seviyorum mesela, ama o kadar. bir adım ilerisi yok.
çok mu şey istiyorum diyorum bazen. aynı durumdayım seninle. tamamen aynı durumda. ben bir çözüm bulamadım. sen bir çözüm bulursan benimle de paylaş ne olur.
son eklemeyi yapıyorum.
* sadece geceleri dışarı çıkarak, tek amaçları eğlenmek olan,
* edebiyatta, müzikte ve sinemada kaliteli değil de popüler olanı tercih eden ya da hiç tercih etmeyen
* gündeme dair bihaber, sadece sordun mu demokratım chp'liyim diyen(muhtemelen biryerlerinde k. atatürk imzası olan)
* televizyon delisi
* ellerinden akıllı telefonları eksik olmayan
* tek muhabbeti dedikodu ya da maç muhabbeti olan
* gösteriş meraklısı, kasıntı
insanlardan nefret ediyorum.