Kızartılmış ekmek yiyerek çizgi film izlediğim günleri bilhassa kış günlerini öyle çok özlüyorum.
sabah 8 aksam 10 mac yaptıgım gunleri ozledim ben, simdiki cocuklara bakıyorum da inan nasıl acıyorum.
özlemem mi ya atarim hala durur bir de çalıştırabilirsem süper olucak ama bazen düşünüyorum ne ara büyüdük lan nasıl değişti dünyamız birden bire diye
tabiki.
ablamın ben daha 4-7 yaşımdayken masanın bi kenarından bi kenarına ekmek üstü çokokrem sürmesini özledim. nutella falan değil çokokrem. :) kolay olsun diye kısa tarafa yapardı hep, ben de "ı-ıııh şu uzun kenara, 2 sıraaa !" derdim. :) o yaparken baştan yemeye başlardım "ama burası eksiiik tamamla orayı" diye kızardım. :))
çok.. hayat böyle, 10 yıl, yok yok hatta 5 yıl sonra geçmişinin özlemini çektiğin bugünleri de özleyeceksin..
Hem de nasıl özlüyorum, haftasonu sabahın köründe kalkışlarımı, tvdeki o harika çizgifilmleri, mavi okul önlüğünden, plastik sulukların kokusuna kadar... Bir çok şeyi.
ben çok özlüyorum. küçükken çok daha güzel bir hayatım vardı çünkü.