bu kız meselelerinde içine kapanık birisi. bunun bi sevgilisi var ama konu o değil. eskiden bi kıza yazıyormuş bu, kız buna pas vermemiş önce. sonra kız buna yazmaya başlamış ama bu seferde bu pas vermemiş zira şu an ki sevgilisiyle birlikte olmaya başlamışlar falan. konu şu; adı ne dedim bu kızın, söylemedi. o kadar ısrar ettim, boşver adını dedi gene söylemedi. artık bozulduğum halde çaktırmamaya çalışarak baya bi ısrar ettim, lan banada mı söylemiyon falan dedim ama geçiştirdi, tanımazsın falan dedi(ki tanımam çünkü ben başka ilden geldim). birbirimizlede her türlü sırrı paylaşırız halbuki..
burada benim amacım tanımadığım bi kızın adını öğrenmek değil tabiki. ben en yakın arkadaşım dediğim adamı denedim ama alacağımı alamadım. şimdi siz olsanız bu adama tavır mı yapardınız, yoksa normal mi karşılardınız? dediğim gibi bazı insanları oldukları gibi mi kabul etmek gerekiyor?
hea bana sorarsanız sen onun yerinde olsan söyler miydin diye, benim o konularda anlatacak pek fazla anım olmadığı için maalesef, ne yapardım bende bilmiyorum. hem konumuz o değil şu an..
hem şöyle bi şey var, tamam onun kişiliği bu olabilir ama benimde kişiliğim bu. en yakın arkadaşım bana muhabbet sırasında açık olmayacaksa eğer afedersiniz ama götüne koyim böyle dünyanın. yani ben böyle konulara dikkat eden birisiyim. alınganım birazda. misal birisine darıldığım zaman imkanı yok kolay kolay barışmam. ama bana 1 adım gelene ben 10 adım giderim. o nedenle bi yamukla karşılaştığım zaman kafaya takarım böyle..
neyse dediğim gibi, siz olsanız ne yapardınız? ben şimdi bu adama tavır mı koyayim yoksa hiç bir şey yokmuş gibi mi davranayim? ama oda benim kişiliğime ters be arkadaş..
arkadaş, birbirini olduğu gibi kabul eden insanlara denir.
kimin sözüydü bu bilmiyorum bi yerde okumuştum.
valla insanları olduğu gibi kabul etmek de bir yere kadar. ben böyleyim napayım diyip işin içinden çıkan çok insan var ve bunu alışkanlık haline getiriyorlar. kısaca sinir bozucular.
bana hiç gelmez öylesi. aynı anlattıgın gibi yani senin gibiyim. bu saatten sonra kimseyi idare edecek havada da değilim.
bence asıl o seni böyle kabul etsin. o kadar yakın dostsunuz diye onun belki de en özelini, söylemek istemediği bir şeyi, (önemsiz olduğu halde; nihayetinde bir insan ismi-kim olduğunu bilmiyorsun ve tanımadığını da söylemiş) öğrenmeyi mesele yapıp ona yabancılaşabildiğin için belki de. ben 2. kez söyle bile demezdim. kan kardeşi de olsanız iki farklı kişiliğiniz var ve tabii ki sınırlarına giremezsin. her insanın içinde sadece kendine özel bir alanı vardır. ve bazı insanlar var ki onların o alanı dar. işte onlar bunu anlayamıyor. belki bu güzel bir şey, daha rahatlık açıklık. ama kişiden kişiye bu çok değişkendir. bazı insanlar isterlerse can ciğer olsunlar, isterlerse hayatlarını başka bir insana adasınlar, yine de kendilerine özel bir yer bırakırlar, o adadıkları insanlar bile giremez. bunun dostlukla alakası yok, sevgiyle alakası yok. bir de bu merak nereden geliyor insanlara cidden çok merak ediyorum... insanın sınırlarını zorlamayan her insan oldukları gibi kabul edilmelidirler bence.. bir de en yakın arkadaşını denemişsin falan... bence burada bi yamuk varsa o da senin yaptığın. gereğinden fazla da alınganmışsın ayrıca kendin diyorsun. burada sorun sende. evet evet umarım seni böyle kabul eder...