Şahsi fikrim; bunun ilk insanlardan beri evrimleşen beynin, o zamanlardan kalan ilkel korkulara hala yenik düşmesi. O zamanki durumda "Gece = tehlike, av olma korkusu, belirsizlik, paranoya". Bunun günümüzdeki haliyse karamsarlık, hastalık, oraya buraya uçuşan rahatsız edici düşünceler, duygular. Gündüzse her şey sakin, kontrol altında.
benim tahminim gece yalniz olmaniz.
ilginç. bende de tam tersi oluyor. gece işi bulmam lazım kendime. şaka bi yana sanırım bu insanın yalnız kalmaya nasıl baktığı ile ilgilidir bence de.
ben de tam tersi gündüz berbat hissederim, akşama kadar moralim yükselir yavaş yavaş.
belki de hormonlarla ilgili bir durumdur, veya yorgunluğa verilen bir tepkidir?
gündüzün şerri gecenin hayrından iyidir derler bi de.