bakanlığın sitesinde www.meb.gov.tr özel nitelikli devlet okulları mevcut. oradaki listelere bakabilirsiniz.
ayrıca bildiğim kadarıyla ilgili özel okullar da var.
onu gezdirip eğlendirmeniz çok güzel ama herşeyi sizinle yapamaz. yani arkadaş edinmesi lazım. bir şekilde yaşıtlarıyla da oynaması lazım.
son olarak (belki de en mühimi) ergenliğe girdiği zaman ona korkmaması gerektiğini anlatacak bir hemcinsine de ihtiyacı olabilir.
ne tür bi öğrenme güçlüğünden bahsediyoruz? disleksi gibi mi otizm gibi mi? evet otistik çocuklar için devlet okulları var ama disleksi gibi özel öğrenme güçlüğü çeken çocuklar için yok. tek yapabileceğiniz okulları ve öğretmenleri iyi araştırmak. ilköğretim yaşında olsaydı sınıf öğretmenini iyi seçmek gerekecekti ama şimdi branş dersleri için birden fazla öğretmenle muhatap olacağından işiniz güçleşiyor maalesef. sanırım en iyisi rehberlik öğretmenleriyle görüşmek.
kesinlikle arkadaş edinmesi ve "normal"(rahatsızlık duyarak kullanıyorum bu kelimeyi) gelişim gösteren çocuklardan koparılmaması gerek. okul dışında derslerinden tamamen koparmayın. yapabileceği basit görevler verin, sorumluluklardan soyutlamayın. imkanınız varsa yaparken mutlu olduğu hobi kurslarına gönderebilirsiniz.
3. sınıfa kadar normal ilkokula gitti.malesef hiçbir gelişme kaydemedi.birkaç araştırmadan sonra bazı okullarda özel sınıf olduğunu öğrendik.burada devam etti 6.sınıfa kadar malesef emekliliği gelmiş yaşlı öğretmenlere teslim edildi ve yine hiçbirşey öğrenemedi.fakat son iki sene 5 kişilik sınıfa 2 adet öğretmen atandı çok memnunuz renkler,sayılar,basit işlemler,para,ufak ufak okumayı ve yazmayı da söktü sadece 2 sene içerisinde.orta mental retardasyon yazıyor ancak kendisi sadece öğrenmede sıkıntı çekiyor.öğreniyor ve unutuyor.normal bir çocuktan hiçbir farkı yok konuşma,diksiyon açısından.kız arkadaşları var ben sadece üstüme düşen görevleri halletmek istiyorum.
mutluluk hastalığı gibi birşey okudum geçenlerde, bir araştırın. tedavisi vardı. söylediklerinizle örtüşüyor.
spor yapsın. yaşı çok müsayit voleybol için.
o sadece bir çocuk,mutlu ve pozitif bir çocuk hepsi bu.araştırdım 24 saat gülmüyor ve ağlıyabiliyor,üzülebiliyor,somurtabiliyor,trip atabiliyor.
Ne mutlu ona ki sizin gibi bir ailesi var.
Eğer mümkünse bir müzik aleti çalması için yönlendirebilirsiniz kardeşinizi. Bir de, ne bileyim eğer ailece bir hayvanın sorumluluğunu alacağınıza ve ölene kadar ona iyi bakabileceğinize inanıyorsanız eve bir köpek veya kedi almayı düşünebilirsiniz. Hayvanla kuracağı bağ kardeşinizi çok mutlu edecektir. Ancak hayvan bakmanın zorluklarını ve sorumluluklarını da hatırlatmak isterim, bütün bunları kardeşinize yüklememelisiniz, tabii ki ona da küçük görevler verirsiniz ama asıl sorumluluk sizde olmalı. Ama dediğim gibi, bu tarz bir dostluk çok iyi olabilir eğer imkan varsa...
Bu tip özel durumu olan çocukları genelde hep kendisi gibi, benzer zorluklara sahip çocuklarla sosyalleştmelerini ve arkadaşlarını bu tip ortamlardan seçmelerini yanlış buluyorum. Bence çocuğu sosyalleştirmeye çalışırken gerçek dünyadan soyutluyorlar. Sanırım sorun yaşamaması, belki zarar görmemesi ya da dışlanmaması için yapıyorlar ama bence siz öyle yapmayın. Benim 11-12 yaşlarındayken en yakın arkadaşım ciddi öğrenme ve gelişim güçlüğü olan bir kızdı. Yeni bir okula gitmiştim ve onun yanına oturtulmuştum. O zamanlar belki bunun çok farkında değildim ama aslında o kızın standart bir okula verilmiş olması ve orada okuması aslında çok tuhaftı. Biz, yaşımızın derslerini görürken o kız alfabeyi anca sayabiliyordu, neden o okuldaydı bilmiyorum ama arkadaşlık açısından zorluk çekmiyorduk. Ben o kızla çok rahat arkadaşlık ettim. Farklı olduğunun farkındaydım ama gayet iyi arkadaştık.