tabi aralarda hep kavgalar, tartışmalar oluyor ama bir gün dozu artıyor ve iş içinden çıkılmaz hale geliyor. baş edemeyeceğini ve artık devam edemeyeceğini hissediyorsun.
ama seviyorsun da ya. ya da alışkanlık belki, o ana kadar her boku onunla yapmışsın son 4 senedir, belki annenin evine dönmekten korkuyorsun, belki insanlar başarısız derler diyorsun.
nasıl verdiniz o 'son' kararını?
teşekkürler.
ondan sonra bir başkasıyla yaşadığınız sorunlar çok farklı olmayabilir. son kararı almaktansa bu kadar emek verilmiş bir ilişkiye devam kararı almak daha zor ama daha yapıcı. kötü anlar sürekli değil, elbet bitiyor. tabi iyi anlar da öyle.
çok büyük bir olay olmadıkça, insanın onuru kırılmadıkça o 'son'bir türlü getirilemiyor.
Sana birşey söyleyim mi? hiç de düşünüldüğü kadar zor bir karar değil"miş"..hemde çocuk olmasına rağmen..istersen özel mesaj atabilirsin.
boşanma oranlarına bakılırsa kimse zorlanmıyor pek :D
insanlar genellikle ne istiyorum, ne istiyorum, ne istiyorum şeklinde düşünüyor böyle kırılma noktalarında. ben ne istemiyorum sorusuna odaklanmıştım zira o an ki ruh halimle, yaşadıklarımla, duygusal yorgunlukla ne istediğimi tarif edecek takatim yoktu. ama ne istemediğimi çok net biliyordum, huzursuz ve umutsuz bir evlilik hayatı istemediğim cevabından emin olunca daha kolay karar vermiştim.
insanların ne düşündüğü vesaire benim mutlu ve huzurlu olmamdan asla daha önemli olamaz diye düşünmüştüm. saçma sapan yorumlar yapanlar illa ki olacaktır ama insan aşıyor bir noktadan sonra.
bence en önemli mesele; gerçekten her şeyi denediniz mi durumu toparlamak için, bütün çözüm yollarının üstünden geçtiniz mi? eğer bunları yaptım ama olmuyor diyebiliyorsanız dürüst bir şekilde, ancak o zaman bu kırılma noktası yaşanmalı.