abi ben en son orta birde ağladım. rehberlik hocası beni yapmadığım bir şeyle suçladı diye. şimdi 19 yaşındayım. düşünün ne zamandır ağlamıyorum. arada da böyle yoğunlaşır duygularım ama pek bir hareketlenme olmaz. onca yıl çok şükür pek ölüm olmadı. dedemi kaybettik. sadece biraz üzüldüm. gözüm bile dolmadı yani.
son 4-5 gündür çok yoğunlaştı duygularım. üstüne bir de finaller gelince stresten öküz gibi yemeğe verdim kendimi. ve artık ağlamam gerektiğine karar verdim. ne yapacağım ben ? ciddi ciddi ağlatma hapı diye bir şey var mıdır gibi şeyler düşünüyorum. göz pınarlarım kurumuş mudur ne olmuştur ?
evde koş, ayak parmağını bi kenarı çarpar stresin üzerine acıyla da olsa bi ağlama olur e başladıktan sonra da gerisini getirirsin.
ağlamaya bu kadar da hevesli olma, nasıl olsa, hayatın boyunca bol bol ağlayacaksın.
neden göz pınarların kuruyacakmış. otur babam ve oğlumu izle (birgün bu tavsiyeyi vereceğimi hayal edemezdim) bak nasıl ağlıyorsun. hapla falan olmaz o.
ağlamaktan korkma, utanma. ağlamayan bir insan olmaya çalışma. ağlarsam karizmayı çizdirir miyim diye düşünme. kimseyi umursama. koyver gitsin. bazen ağlamak insanı çok rahatlatıyor.
earthlings'in ilk part'ını izle.
soğan doğra, bu süreçte hep burnundan nefes al