Yaw ben etrafımdaki insanları arayıp duruyorum gel bi kahve içelim buluşalım diye.. Hepsi çok yopun..Ulan ben deli gibi iş yoğunluğunda buna vakit bulabiliyorsam sen haydi haydi bulursun be düdük demiyorum sonra dayanamayıp yine arıyorum.. Ama bu iş kronikleşti ben arıyorum bu düdükler çok yoğunlar ok abi diyip kapatıyorum hepsini sıradan arayıp.. Yok sevilmeyen insan olsam bu adamların hepsi için değerliyimdir.. Ama iş gezmeye eğlenmeye gelince aranmam arasamda gelinmez..anlamıyorum ben mi düdüğüm yaw..Buraya yazınca iyice saçma oldu..
Ben diyorumki ne yapsam olsa da bu işi düzeltsem ya da tersine çevirsem..
gerceklerle yüzleelim adamlar demekki önemsemiyorlar o kadar fazla,illaki gercekten isi olan filan vardir onlari tespit edin,digerleri icin bisey yapmayin bence,hic ama hic bisey yapmayin kesinlikle,silin adamlari,ararlar isi düstüklerinde sizde hayir yapamam ,gelemem diyin.
arkadas mi yok su dünyada :))
alem gt olmuş hacı
benim hayat felsefem:aramayanı aramam.Sizde oyle yapın,goruceksiniz herkes kopeginiz olucak
hepimiz götüz pampa sende sorun yok :)
evli olduğun için seninle takılmak istemiyor olabilirler. tabii arkadaşların bekarsa. saçma ama var böyle bir şey.
evliysen gidip eşinle eğleneceğiniz şeyler yapsana, hem görüşemiyormuşsunuz da. 2 kez üst üste çeviren insanı da arama boşuna. arkadaşların artık evli biri olduğun için sana daha farklı bir gözle bakmaya başlamış olabilir, yine aynı şekilde 30 yaşında adamla kahve içip napıcam diye düşünüyor olabilir; bir daha bi teklif yapacaksan şöyle topluca bi yemek falan ayarla. sonuçta bekarken çıkıp karı kız hakkında muhabbet edilir, şimdi sen onlara evlilikten, eşinle problemlerinden ya da iş hayatındaki başarılarından mı bahsedeceksin; eğer öyle yapacaksan pek çok erkek bundan sıkılacaktır. ben sıkılırım, banane amk derim mesela.
@Pukay erkekler arasını bilemem ama ben yapıyorum ve surekli davetler alıyorum uygulayın bence ise yarıyo.
hacı belki arkadaşlarına göre daha parlak bri hayatın vardır, seninle buluştuklarında moralleri bozuluyordur. duyuruda dediğim şeye benzer bi kaç tane soruya denk gelmiştim, oradan aklıma geldi..
valla ben de yoğunum ve bu yüzden kimseyi arayıp soramıyorum. bulduğum boş vakti evde dinlenerek ya da eşimle birlikte geçirmek istiyorum. dışarı çıkıp bişeyler yapacaksam da ilk önceliğim eşimle beraber çıkmak. bu yüzden de çakışan programları direkt sallıyorum. bu götlük mü, yoksa başka bişey mi bilemem. ben bu şekilde bekıyorum hayata.
ha arkadaşlarla hiç mi takılmıyorum? takılmaya çalışıyorum elimden geldiğince ama çok olamıyor o da. sitem ediyorlar, trip atıyorlar, tepki koyuyorlar, konuşmuyorlar falan. ama benim durumumu anlamıyorlarsa açıkçası çok da umurumda olmuyor bu tepkileri. onları sevmiyor değilim, yanlarındayken de çok eğlenirim, onları da eğlendiririm yeri geldiğinde. ama onlarla görüşmekten başka yapmak istediğim daha başka ve bana daha önemli gelen şeyler varsa açık açık da söylüyorum yüzlerine (anlamayanlara bazen bahane uydurmam gerekiyor, o ayrı).
onun dışında biraz da belki karakterle alakalıdır. ben pek insanları aramayı sevmem, asosyal değilim ama insanlar beni aradığında kendimi bazen zorlanmış hissediyorum. "sen de hiç aramıyorsun lan" diyenlere bazen "ulan ben anamı aramıyorum bayramda seyranda bile" diyesim geliyor ama anlamayacaklarından söyleme gereği duymuyorum. fonofobi var galiba bende.
demem o ki; herşey lisedeki gibi kalmıyor miirim. okul sonrası kafelere, haftasonları gece bilmemkaçlara kadar gezmelere her istediğinde çıkamıyor insan.
hacı bende hep arayan taraftım senin gibi. eski ortamlarlardaki arkadaşlarımın ayrıldıktan sonra sesleri solukları kesildi hep. lan beraber yedik içtik sıçtık, insan bi aramaz mı? lise arkadaşlarım olsun, eskiden çalıştığım iş arkadaşlarım olsun, kim olursa olsun. uzun süre sonra hep ben aradım buluşalım bi görüşelim diye, maksat ipler kopmasın dedim. geldiler, gelmediler değil ama ikinci seferde onlardan bekledim bu davranışı. ama ibnelerin gene sesleri solukları kesildi. lan ölsek haberleri olmayacak, ancak faceden öğrenirler öldüğümüzü amk. bende banane amk dedim sonra, beni düşünmeyeni bende beni düşündüğü kadar düşünürüm dedim ve öylede yapıyorum artık.
sanırım bu durum vicdanla alakalı biraz. birazda aileyle, yetiştirilme tarzıyla ilgili. vicdanlı insan kopmaz eski dostlarından, arkadaşlarından. düşüncesiz insanında sikinde olmaz. insanlar nasıl gördüyse öyle yaşıyorlar hayatlarını, yapacak bir şey yok..
belki de sevilmiyorsun çevrendekiler tarafından ve bunun gerçekten de farkında değilsin? gayet olağan bir durum, her ortamda sevilmeyen insanlar vardır.