sesli bir sekilde konusmuyorum. eger engelleyemiyorsaniz kendi kendinizle konusmayi bir doktora gorunun bence
ufak ufak olur ya, normal zaten o. hay yapacağın işi sikiim xenophobe tarzı.
ama alayım da bir tavla oynayayım, bir satranç yapayım dersen, iş ciddi.
dozuna bağlı, iş sohbete kadar varırsa ya da hayali arkadaş kıvamı... durum ciddi
Psikolojik mevzuularda "hayatını etkileyebilecek bir durumda değilse, o problem değildir" düşüncesini korurum hep. Kendi kendine konuşmayı geçtim, bazen kafamın içinde 3-4 kişi oluyor ölçüp biçip tartan, ama sıkıntı yok deyip geçiyorum :)
benim evdeki tek kişilik muhabbetleri duysanız dibiniz düşer :)) sıkılınca, bir şeylere kızınca falan konuşur dururum. ama cidden karşıda biri varmış hislerine kapılma mertebesinde değil tabi ki. aklım gayet başımda yani.
@roket adamın söylediği ilkeyi göz önüne alın.
ben kendi kendime değil de kedilerimle konuşuyorum. bilmem hangisi daha iyi :)
ben konuşuyorum. hatta kendime birçok sabah asansörün aynasında selam falan veririm. bence bir sorun değil.
ayrıca bu beylere özel bir soru muydu? ben dişi olarak cevap verdim :)
Sesli bir şekilde konuşuyorum kendi kendime. Engelleme gereği duymadım ve doktorluk bir durum olduğunu düşünmüyorum.
iyidir kendi kendine konusmak. kendi sesimi unutmamak icin ben de yapiyorum arada.
@mea maxima culpa;Bunu bunu alın dışarı
bir iş yaparken, kendi başıma isem, kendimle de konuşurum, kendime de söverim, ana avrat da söverim.
kafam iyiyken kendi kendime konuşurum, ama tabi diyalog değil, ulan yapacağın işin içine edeyim, x işi nolacak vs gibisinden, sarhoşluk hali.
mma veya boks maçlarını izleyenler bilir; bu maçlardan sonra dövüşçülere mikrofon tutulup, maç hakkında ne düşündükleri sorulur.
bazen, ben de sırf eğlencesine, bana da mikrofon tutulmuş gibi ingilizce konuşuyorum kendi kendime.
iyidir, kötüdür orasını bilemem; ama eğlenceli oluyor bayağı.
devamlı surette olmadığı takdirde sorun olmamalı. bazen sadece düşünmek yerine kendi sesinden duyduğunda karar vermenin daha iyi sonuç verdiğini düşünüyorum.
etrafta kimse olmadığı anda başlarım sesli düşünmeye. hep böyleydi. ama duyan-bilen yoktur daha.