Nasıl her gün yeniden oluşan bu beklentimi sıfırlarım?
Not: Gönül ilişkisi değil ve bahsettiğim kişi ailem diyebileceğim birisi, insan olarak vazgeçmem mümkün değil. İstediğim kendimi değiştirip yola yalnız devam edebilme cesaretini göstererek kendimi daha fazla yıpratmaktan kurtarmak.
Kimseden beklentim yok. Ailem dâhil. Her şeyi kendim yapmaya çalışırım.
sizin yaşadığınız çok normal, sıcaklığını aldığı insanı tekrar göremeyecek olmanın kırıklığını herkes yaşar.
bunun için onay arayıcılık şeması üzerinde çalışabilirsiniz. şayet suçluluk duygusu da varsa rahatlatıyor.
şu yönden düşünün birde, yerinizde olmak isteyen o kadar çok genç var ki. özgürsünüz.
yanınızda olmayınca yola yalnız devam edebilme cesaretini gösteremeyecek kadar sizi zor duruma düşüren insan sizin neyiniz olabilir ki? siz küçücük bebek o da babanız mı? komik olmayın.
beklentiler adamı hep üzer
hem var hem yok. zor durumda yanımda olmasını beklediğim, olacağını düşündüğüm, hatta şu ana kadar olmuşluğu da olan insanlar var evet ama hayat film değil yani bugün olan yarın olmayabiliyor ve bunun altında da her zaman dramatik bir sebep olmak zorunda değil. o yüzden beklentim var evet ama karşılanmazsa da şaşırmam.
su hayatta ogrendigim yegane birsey varsa, o da ipleri asla baskasinin eline birakma. gerekirse canini feda edecek kadar sev; ama kendi hayatindaki birseyin kontrolunu baskasina verme.
Beklentiler çoğu zaman üzüyor ve yoruyor. çünkü hayatı başkalarının ya da kendi zihnimizin çizdiği sınırlara sığdırmaya çalışıyoruz. Ama bizim veya karşı tarafın davranışlarını şekillendiren onlarca nedenler, şartlar, öncelikler var. Sizin beklediğiniz davranışı ya da her neyse bir şeyi yapabilecek kapasitede olmayabilir karşı taraf.
Bu yüzden beklentiye girmemek gerekiyor.
İnsan her şeyi tek başına halletmeye mecbur bırakılmamalı ama tek kalınca da elinden geleni yapmalı. Destek, dayanışma, iş birliği önemli, sosyal canlılarız.