Teşekkürler.
cok güzel bir soru.
kücük yaslarda duygularimi, isteklerimi hep icime atardim. mesela erkek arkadasimdan asla bir sey istemezdim. bulusacagiz ve mekani o sececek diyelim. benim istedigim yeri o bulsun secsin isterdim. velev ki benim istemedigim bir yer oldu, yine de iyi hissederdim ve hep o hayalin gerceklesmesini umut ederdim.
is yerinde de mesela terfi almak istiyordum. cok calisip sefimin bunu fark edip onun bana kendinin söylemesini beklerdim.
hayal kirikliklari yasaya yasaya ve bu sürecte yiprana yiprana kendi istediklerimi, duygularimi her seyi yapmayi ögrendim. hala da ögreniyorum. bir sey istemek asla ayip degil.
su anki calistigim ve ay sonuna calisacagim yer de kibar görünümlü ikiyüzlülerin mekani. iktidar kitabindaki yazilanlarin aynisi bizde günlük yasaniyor. game of thrones'dan hallice bir ortam. onlardan da kibar konusmayi, kendimi ifade etmeyi ve samimiyetsizligi ögrendim.
o yüzden su an yakin uzak orta herkese cok sesim cikiyor. kendimi iyi ifade edebiliyorum bence.
sirkettekilerden bir de cok kibar bir sekilde tartismayi ve fikrimi söylemeyi ögrendim. karsit görüslere saygi duymak ama yine de kendi fikirlerimi sonuna kadar ifade etmek. bu sürecte asla sinirlenmemek olaylari hiic kisisel algilamamak lazim.
30'lu yaslari bu yüzden cok seviyorum. 20lerde gücsüzmüsüm baya. su an cok güclü hissediyorum. i make the rules
10/10. Söz konusu duygu ve düşüncelerimi hislerimi vs aktarmak olunca bu konuda epey iyi olduğumu düşünüyorum.
Bazen çok akıcı ve çok derinlikli konuşurum. Bazen bildiğin dilim dönmez, hede hödö demek bile daha anlaşılır yani öyle düşün. Konuşamamak gibi bir problem yaşıyorum zaman zaman. Yani soyut olarak da somut olarak da.
I make the rules ahahahaa, psikolojik deli.
Sesim çok çıkıyor her konuda. Konuşup kendini ifade etmek çok önemli. İşini eksik yapana, anlaştığımızın dışında iş çıkaran veya isteyenden, eksik bilgi verip tam iş isteyene, sözünde durmayana gibi gibi.
Ne eksik ne fazla
Sonsuz seninle aynı süreçlerden geçiyormuşuz.
@shep, my way or highway canim ;) :P
Onceden oldukca sessizdi ama simdilerde yerine gore diyebilirim. Hergun yuz kusur farkli insan ve stresli durumlarla karsilastigim icin eskiye nazaran guclu cikar sesim. Ama yine de yerine gore diyebilirim. Dusuncelerimi aktarirken, duraksamam. Net sekilde ifade ederim kendimi.
Karsimdaki insan sesini yukselterek tartistiginda sadece dinlerim. Cevap verirken dusunur toplarlarim kafamda. Ciddi tavirla ve net sekilde, konuyu kapaticak sekilde yanitlarim. tartisma biter. Ama mesela yok yere zitlasildiginda falan felaket sesim gur cikar :D
Biraz sivri birisiyimdir genel olarak ama kendime en cok guvendigim konu budur da derim net sekilde.
Önceden çok çıkıyordu şimdi çoğu zaman fikir belirtmiyorum konuşmak zor geliyor. Münakaşaya girmeyi gereksiz buluyorum
Benim herseyi konusabildigim 5 kadin 3 erkekten olusan bir grubum var. Her hafta birkac kez disari cikip birseyler icer, konusuruz. Sik sik sergilere, partilere, turlu aktivitelere gideriz. Birbirimizin herseyini, her hissini biliriz. En az 10 senedir boyle bu. Acayip iyi hissettiriyor boyle bir grubun parcasi olmak. Hepsi guvenilir insanlar. Cok sansliyim.
Duygularımı ses çıkarma biçimime göre 10 üzerinden puanlayarak cevap vermek istedim;
Heyecan: 9
Kıskançlık: 1-2
Korku: 9
Utanç: 8-9
Sevgi: 3-4
Nefret: 8-9
Mutluluk: 8-9
Üzüntü: 3-4
Kızgınlık: 2-3
2-3’lük kızgınlıkların birikip öfkeye dönüşmesi: 10