Bütün insanları yok etmese de bütün dünyayı etkileyen bir senaryo da olabilir ve azınlıkta olan insanlar hayatta kalmaya çalışıyor olabilir. bu senaryoyu, bütün insanlığın yok olmasından daha az isteyen veya daha çok isteyen çıkabilir.
(bkz: last of us)
(bkz: the road)
(bkz: i am legend)
(bkz: the walking dead)
(bkz: fallout)
(bkz: the matrix)
birisi pandemi tekrar olsun ister miydiniz diye sormuştu. bunu istemek daha zor ve acımasız olarak düşünülebilir. sonuçta hepimiz bunu yaşadık. pandemi zamanında çok hasta olanlar veya yakınları ölenler oldu.
bir felaket olacaksa, insan kaynaklı olması muhtemel (meteor ve süper volkan patlaması dışında belki). covid-19'un kökeni hala net değil. çoğu araştırma hayvandan (büyük olasılıkla yarasa) insanlara geçtiğini söylüyor, ama laboratuvar sızıntısı ihtimali de tamamen yok sayılmıyor. dünya tarihinde başka pandemiler de oldu, ve gelecekte olabilir de. pandemi gibi bir durum, hayvanlara ve doğaya yapılanlarla da ilişkili olabiliyor.
şöyle de düşünülebilir: madem büyük bir felaket olacak, ben veya yakınım ölecek, o zaman bütün insanlık yok olsun. belki dünya için daha altruistik bir düşünce olarak da farzedilebilir. dünya resetlensin, başka canlılara kalsın gibi. daha felsefi de düşünebilirsiniz. işin din boyutu da var, öbürdünya vs.
ne düşünüyorsunuz bu konuda?
herhangi bir altruistik cabam olmaz. götü kurtarmaya da calismam.
titanik'te gemi batarken brandy siparis veren adam gibi otururum.
üzülmem. o ani yasarim sadece.
www.youtube.com 
tabii ki üzülürüm.
dünyada sadece iki tane kalmış ördekle röportaj yapılan, bir tanesinin "dayımlar filan hep tükenmiş lan" diye düşündüğü karikatür geldi aklıma.
insanlığın sonu gelse üzülürüm ya herkes kötü değil sonuçta, acısıyla tatlısıyla evrim sürecini dahil edersek milyonlarca yıllık bir mirastan söz ediyoruz. sen ta homo şuyis buyis iken gel uzaya çıkacak seviyeye eriş, sonra hop insanlık bitti. yazık olur. üzülürüm.
kitlesel bir kriz bana daha heyecan verici geliyor ama onu belirteyim. çünkü hayatın olağan akışında var olmakta zorlanan biriyim. kaosta daha iyi yer bulabilme umuduyla en azından başlangıçta daha iyi hissedebilirim gibime geliyor. tabii gerçekçi olmak gerekirse öyle bir ortamda muhtemelen perişan olurum, fikri de hayatın durağanlığından ve sıkıcılığından ileri gelen bir fantezi olarak görüyorum. post-apokaliptik dünyada zurna dürüm siparişi verip remote çalışacak halim yok. sıkıntı yaşardım.
devrimdir, savaştır vs. bunlar zaten bize uzak görünse bile maalesef insanlığın gerçeği ve her an kafamızın üzerinde sallanan kılıçlar ama ben bunun ötesinde bi çöküş/yıkım konusunda hevesli değilim açıkçası. hep birlikte daha iyi, daha güzel, daha onurlu bir hayat sürebilsek daha iyi olurdu. dayımlar tükensin, dünyada 2-3 milyon insan kalsın, toplu ölümler olsun, meteor düşsün vs. istemem.
insanlık zaten bir yerde yok olacaktır. ama üç bin yıl sonra, ama üç milyon yıl sonra... o zamana kadar yaşayan yaşasın bence, yok olmaya hiç gerek yok.
Bazen keşke uzaylı istilası olsa veya biz nasıl istemeden veya isteyeRRek karıncıları, örümcekleri veya işte böcük ve spiderları öldürüyorsak birilerinin de bizi bu şekilde bam diye öldürmesini normal bulurum. Her gün bu hayatta savaşmaktansa aynı anda herkesin ölmesi bir eşitlik, adalet ve rahatlama duygusu getirir. Suçluluk yok, bak ben de öldüm. Sorumluluk yok çünkü kurduğumuz düzen yok, bak ben de yokum. Dünyadaki amaçsızlık da son bulacak ve dertler kolay yoldan bitmiş olacak. O yüzden ben isterim.
Demeden edemeyeceğim ahahahahah, hem fakirler de kurtulur imtihannnn da imtihan diye ağlamaktan.
soruyu ben sormuştum. ben üzülmem. ama istemem de. yani bana sorsalar Batuhan sen he dersen insanlığın sonunu getireceğiz yapalım mı diye bana sormayın derim. ha başkasına sorarlar o da getirin lan der o zaman da bir gram üzüntü duymam ki ben sonları hiç sevmeyen birisiyimdir izlediğim dizilerin son bölümünde bile duygulanırım ama insanlığın sonu konusunda nötrüm benim için sorun arz etmiyor. Zaten bu bir gün gerçekleşecek. Şimdi veya sonra farketmez. Şimdi olmasının iyi yanı insanlae daha fazla üzüntü ve acı deneyimlemeyecek. Çünkü acı ve zevk deneyimleri bence eşdeğer değil. Acı daha baskın. O yüzden acıyı zevkle karşılayamazsın hiçbir zevk acıyı karşılayamaz. Dolayısı ile varlık zor bir şey. Zaten acının karşılığı zevk düşüncesi çok naif bir düşünce işte sabredicez cennete gidicez filan. İşin başka boyutları var. Daha başka kavramlar var akıl adalet ahlak gibi acının bunlarla da ilişkisi var. Acı insanı olgunlaştırıyor zevk ise çürütüyor. Böyle zor bir şey insanın varlığı. Bu son bulursa buna üzülmem.
çocuğum var şu an kafaya takarım. tek olsam takmazdım.
Yapay zekanın dizginlerini elimizden kaçıracağız ve en iyi ihtimalle dolaylı olarak zaten kendimizi yok edeceğiz bir şekilde. (Örneğin yapay zekanın önerdiği bir deneyi yaparken)
Bunlar olmasa bile az bir zaman olmasa da 5 milyar yıl sonra dünya zaten yaşanamaz bir hal alacak, koloni kurmayı beceremezsek zaten gidişat yok olma yönünde.
Chat gpt5 ile konuşmanı öneririm, gerçekten büyük keyif veriyor.
İnsan dışındaki türler de olumsuz etkilenecekse üzülürüm. Onun dışında umurumda olmaz sanırım. Çocuğum olsa farklı düşünürdüm.