Sadece bizim çocuk mu zorlanıyor? Annesi öğretmen 1 günü boş ve bazen dersleri geç olduğu için geç bırakıyor.
Bu durumu biz neden bu kadar zor yaşıyoruz?
cocuk anne babayi özlüyor ve geride birakildigini düsünüyor olabilir.
cocuga ve kendinize ayni objeden verin. seni her özledigimde buna bakiyorum vs diyin. o da kresteyken o objeye bakip mutlu, güvende ve düsünüldügünü hissedebilir.
mutlaka altında bir sebep vardır. duygusal olarak bizim tahmin edebileceğimizden daha büyük bi iç dünyaları var. bi uzmandan yardım almak gerekebilir belki. çünkü normal şartlarda şimdiye kadar alışması gerekirdi. okulun rehberlik desteği yok mu? onların da çözüm sürecinde yardımcı olması lazım.
Ben de çocuklarımın birini 2,5 yaşında diğerini 3 yaşında kreşe başlattım. İlk gün dahil hep koşarak gittiler hatta evde sıkılıyorlardı tatil günlerinde. bence biraz da yapı meselesi. hareketli ve durduğu yerde durmayan oğullarım var, sürekli aksiyon istiyorlar evde öyle bir ortamımız yok ancak 1 saat parka çıkarabilirim. size sormak istediğim sorular var:
1) 2,5 yaşında yarım gün ile mi başladı kreşe? birden tam gün durmaya başladıysa strese girmiş olabilir. 1 sene boyunca yarım gün yolladım ben, kendim de part time ya da ders ücretli çalıştım. 3,5 tan sonra tam gün durmaya başladılar (tam gün dediğim de sabah 9:00 akşam 16:00)
2) evde her istediği yapılıyor muydu? tv tablet her istediğinde verildi mi? babaanne anneanne baktı mı? aile büyüklerine çok nazları geçiyor, yemeği beğenmediğinde yeni yemek falan yapardı benim annem de uyuz olurdum. kreşte öyle bişi yok, özel muamele yok. yemek o gün ne varsa o
3)sessiz sakin kendi kendine vakit geçirmekten hoşlanan bir çocuk mu? kendi başına güzel oyun kurup oynayan çocukları bazen okul cezbetmiyor. yapı olarak grup oyunu değil bireysel takılmayı seviyor olabilir
okulun psikologu ne diyor bu duruma?
Çözümü nedir bilmiyorum ancak sizinle neredeyse birebir aynı durumdayız, bunları tek yaşayan siz olmadığınızı belirtmek için yazmak istedim.
Benim de 4.5 yaşında oğlum var, geçen sene başladı kreşe ancak dediğiniz gibi annesi bırakıyor hep ve ayrılırken genelde duygusal sorun çıkarttı, gitmek istemedi. Ancak genelde oraya gittikten sonra kapıda ayrılmak istemedi bizimki.
Bu yıl geçen hafta ben bıraktım ve sorun olmadı hiç ancak bu hafta hanım bıraktı ve bugün yine ağlamış girmek istememiş.
Karakter diye düşünüyorum, naif ve ince ruhlu bir yapısı var, biraz da annesinin bırakması sanırım etkiliyor. Bu arada benim eşim de öğretmen, hem de okul öncesi öğretmeni ama biz bile çözemedik. Umarım siz de çözersiniz.
Çocuk normal. Okul sıkıcı. Evet hem de çok sıkıcı. Mahalle kültürü, sokak, apaca çıkıp yemiş toplaması falan lazım.
Çocuğunuz normal arkadaşım. Ben kim miyim? Öğretmen
2.5 yaşında tam gün başladı anne öğretmen olduğu için 10 da bıraktı 5 te aldı.
Evde her istediği yapılmadı. Beslenme kurallarımız var. Genelde sağlıklı besin tükettiriyoruz. Yatma saatleri vb. Kurallarımız var. Tablet yok. Tv 3 yaşında yarım saat sadece hafta sonları. 4 yaşında bu yazdan beri her gün 1 saati geçmiyor. Anne babadan başka bakıcısı olmadı. Sadece eşim ücretsiz izin alıp 2.5 yaşına kadar baktı.
Arkadaş canlısı sakin mizaçlı bir kız çocuğu.
Not ben de psikoloğum ancak çocuk alanı çok farklı.
okul başlangıçlarında sık yaşanan bir durum fakat genelde çocuklar bu durumu kabullenip uzun sürdürmezler. 1-2 haftada geçer. biraz mizaç meselesi. çok da yapacak bir şey yok bence. genel olarak endişeli bir mizacı varsa pedagog eşliğinde oyun terapinin faydası olabilir.
@sonsuz'un önerisi gibi aile veya evi hatırlatacak bir eşya, peluş, fotoğraflı anahtarlık rahatlatıcı olabilir. okul izin veriyorsa akıllı saat (TLC'nin var) olabilir. ara sıra sizi arayıp rahatlayabilir.
gayet normal, çevremde birçok çocuk benzer kaygılar içinde başlıyor kreşe veya 1-2-3. sınıfa.
ama yine de kreşe gitmek istememesinin altında yatan özel bir sebep var mı irdelemek gerekli.
mesela benzer yaşlarda benim kızım kreşte yemek yemek için zorluyorlar demişti. ağlayan istemeyen çocuklar falan da oluyormuş. ya da uyumak istemiyorum demişti.
böyle böyle onun için sorun olan şeyleri konuşup çözüm üretilebilir.