Psikiyatri yada psikolog mu bilmiyorum fakat gitmekten başka bir seçenek yok gibi. Olay ise annemin ameliyatı ve bana söylediği sözden kaynaklı bir tetiklenme durumu oldu sanırım.
Konu:
Dostlar merhaba,
Annemin kalp damarlarının çoğunun tıkalı olması nedeniyle yakın zamanda kendisi ameliyat oldu. Bu ameliyat sürecinin başlaması benden kaynaklı. Mide ağrısı sonrası kustuğundan bahsedince kardiyoloji bölümünden randevu aldım. Gitmemek için çok direndi. "Benim bir şeyim yok" diye diye zorla götürdüm ve muayene sonrası anjiyoda 4 damarinin %70 üzerinde tıkalı olduğu ve bu zamana kadar kalp krizi geçirmemiş olmasının büyük şans olduğunu ileterek hızlı bir şekilde bypass ameliyatı olması gerektiğini ilettiler.
Bu süreç sonrası oturduk ailece konuştuk. Ameliyat olmak istediğini, başka hastanelere de gitmek istemediğini söyledi.
Ameliyat sonrası yoğun bakıma alındı. Yoğun bakımdayken uyandırıldigi haberini alınca görmek için yanına gittik. Benim girmemi istedi ailem. Normalde korkak bir adamimdir bu tarz şeylere dayanamam ama benimde içimin rahat etmesi için annemi görmek istiyordum.
Yoğun bakımi ben filmlerde gördüğümüz gibi sanıyordum. Fakat oraya girdikten sonra 4 hasta vardı içeride. Hemşire işte anneniz karşıda değince şok oldum. Annem uyanmış ama resmen acı çekiyor. Saçı başı dağılmış. Çok kötüydü görüntüsü. Herkes inliyordu. Yani nasıl anlatım çok berbat bir andı benim için. Ağlamamak için kendimi zor tuttum annemin yanında. Yanına yaklaştım beni tanıdı. Bana dedi ki "oğlum bana neden bunu yaptın" bu sözü unutamıyorum. Şükür şimdi iyi, o söylediği laflara gülüyor, "acı çekiyordum ne bilim ne söylediğimi" diyor, fakat bu söz aklımdan çıkmıyor. Geceleri özellikle uyutmuyor. Yatakta dönüp duruyorum. Flaş şeklinde patlıyor gözümde o konuşması uykudan kaldırıyor.
sizin için çok travmatik bir deneyim olmuş ve etkilerini de ağır yaşıyorsunuz. bilmiyorum ekşi duyuru'da nasıl bir cevap bulmayı umuyorsunuz ama bir uzmana görünmeniz lazım. başka bir yolu yok.
psikologa gitmemenizin bir sebebi var mıydı? maddi vs.?
tek sorun o cümle ise çok takılma hocam. ameliyattan fayda gördüyseniz işin iyi tarafına odaklanmak daha doğru olur. bir kaç ay evvel büyük bir ameliyat geçirdim yoğun bakımdaki ilk saatleri hiç hatırlamıyorum sonrasında bi 5-6 saatten de sadece hayal meyal görüntüler var. arkadaşım gelmiş kıyafetini falan bambaşka hatırlıyorum mesela. söylediklerimin, konuştuklarımızın yarısından çoğunu hatırlamıyorum bile.
fakat hayatımı çok etkiliyor diyorsan da bir uzmana görünmekten başka yol yok tabi.
ameliyat oldunuz mu hiç? ameliyat sonrası yoğun narkoz etkisiyle sıkıntılı durumlar oluyor. ağır ameliyat sonrası (kalp, beyin vb.) hastalarda yoğun psikolojik değişiklikler oluyor. bu beklenen bir durum. ama beklenti sıkıntının annenizde olması ancak sizde travmatik bir durum oluşmuş.
@kanatlı kontun müşfik öpücüğü +1 eğer durum sizin hayatınızı normal devam ettirmenize engelse psikoloğa gidebilirsiniz.
ben bu duyuruyu daha önce de okuduğuma eminim. bu kadar zaman sonra hala aynı şeyi kafaya takıyorsanız belki size de bi uzman desteği gerekiyodur.
Uzman desteği almanız daha iyi olur ama anneniz bile söylediğine gülüyorsa sözü fazla ciddiye aldığınızı düşünebilirsiniz. O an çektiği acı ile tepki vermiş ama bu zorlu süreci yaşamamış olsaydı durum çok daha kötü olabilirdi. Sayenizde erken teşhis olmuş ve tedavisini olmuş. Kendisi de tedavi olmayı istemiş ve ameliyata girmiş. Anneniz ameliyattan, tedavi olmaktan pişman değil. Sonrasında, yoğun bakımda, yaşadığı zorluğu o an size ifade etmiş. Ağzından da o kelimeler dökülmüş. Bolca ilaç etkisinde olduğu için bilinçli söylememiştir. Çocuk doğururken kadınlar da o an olumsuz bir sürü şey söyleyebiliyorlar ama konu çocuğun kendisi ile ilgili olmuyor :)
Bence sizin vesilenizle annenizin sağlığının daha iyi olduğunun farkına varmanız lazım. Tedavi süreci iyi ya da kötü yaşanmak zorundaydı. Her şey yolunda gitmiş ve anneniz şimdi iyi. Çok geçmiş olsun.
anestezi altında denilenin hükmü olmaz.
takılmanıza gerek yok.
o an acı çekmiş söylemiş, olabilir. acı çekerken hepimiz neler demiyoruz ki. siz doğru olanı yapmışsınız.
kalp krizi geçirip yoğun bakıma girse neden beni ameliyat ettirmedin de diyebilirdi.
ayrıca kendisi yetişkin. istemese ameliyat olmazdı.
psikolojik sıkıntı sizin sanırım. çok zorluyorsa psikolojik destek alın. belki başka bir korku vs. tetiklenmiş olabilir.
dedemin kalca kemigi kirildiginda yatalak olmus ve acidan kivranirken, ameliyat ettirmeyin beni, bakin lütfen diyorum, benim hayatimi kaydiracaksiniz, diyordu. bu esnada ayagini 1cm bile oynatamiyordu.
belli bir yastan sonra ya da agir ameliyat öncesi bu tip zihin bulanikligi yasamalari cok normal cünkü can korkusu sariyor insanlari. cok gecmis olsun. kafaniza sahiden takmayin artik derim ama uyku düzeninizi etkiliyorsa ve kendiniz bu durumla basa cikamiyorsaniz bir psikilog bulup bu durumdan nasil cikabileceginizi sorabilirsiniz, birkac seans yardim alabilirsiniz.
çok geçmiş olsun, o söz, size bakım veren, duygusal ve fiziksel anlamda birinin ağzından acılar içindeyken o dökülmüş ağzından. kim bilir nereye dokundu. ben desek almanızı öneririm, münkünse iyi bir emdr uygılayıcısına gidin.
eğer çok özel değilse hangi hastanede oldu anneniz ameliyatı?
ben o kadar çok yoğun bakıma girdim ki hastanelerde öyle inleyen insan görmedim hastalar zaten hafif uyutulur yoğun bakımda, aynı şekilde 4 damarı değişen dedeme hemen uyandığı gibi girdim, 4-5 saat sonrasında girdim akşamında girdim hiç öyle ağrısı yoktu, yine keza başka hastalarımda oldu bypass olan çok yakınlarım aynı gün girdim ne o ne başka yatan hastalarda tek bir ağrı belirtisi olmamıştı, ben kendimi hatırlıyorum yoğun bakımda sonrasında ağrım yoktu.
anestezi etkisi ile söylenmiş şeyleride dikkate almamak gerek ama hastaneyi çok merak ettim açıkçası devlet miydi ki?