Ramazan orucu tutulan evde büyümüş; çocuklukta, gençlikte oruç tutmuş ancak yetişkin hayatın (19-100 yaş) bir safhasında sağlık dışı (inanç kaybı, gerek görmeme, canı istememe, din değiştirme vs.) sebeplerle oruç tutmayı tamamen bırakmış kişilere soruyorum.
Ramazan ayı geldiğinde nasıl hissediyorsunuz? Ramazan nasıl geçiyor? Ne tarz duygular hissediyorsunuz? Nostaljik, rahatsız edici, olumlu, olumsuz, nötr, "fark etmiyorum ki" vs. her hissinizi, bir zümreyi aşağılamadan anlatabilirsiniz.
Edit: Cevaplar için çok teşekkürler. Bazı kullanıcılar konu ile ilgili görüşlerini, oruç tutup tutmama ile ilgili hislerini, oruca ve Ramazan’a bakış açılarını da yazmışlar, teşekkürler. Ben daha ziyade “Ramazan ayının gemesi ve Ramazn ayında olmaya dair ne hissettiklerini de merak ediyorum. Sevinç, heyecan vs. var mı hâlâ? “Bitse de gitse!” mi? “A? Ramazan mıymış, genelde bayrama yakın fark ediyorum!” yahut “İnsanlar gergin oluyor, ben de geriliyorum”örneklerindeki ve yazmadığım bin çeşidi gibi duygularınızı da merak ediyorum.
kültür ve sosyalleşme olarak görüyorum. iftara çağırılırsam giderim. topun atmasını beklerim. hurma yerim. nasıl aşure geldiğinde hapur hupur götürüyorsam, öyle.
bedava ve ekstra bir aktivite olarak görüyorum kısacası.
Olumlu ya da olumsuz anlamda hicbi sey hissetmiyorum. Notr. Fark etmiyor benim icin, diger aylar gibi. Bir davet, aileyle beraber sofra olursa guzel hissediyorum. Kendim de sevdiklerimi davet ediyorum ama tutmuyorum.
Agzi kokan insanlari ciddi anlamda rahatsiz edici buluyorum sadece, direkt bu geldi aklima mesela.
Tam duyurunda tanimladigin kisi tipiyim.
Benim çocuklugumda ramazanlar kisa denk geldigi için yeri daha bir baskaydi tabii ama sagligimi yitirdigim güne kadar orucumu hiç aksatmadim...Olur da bir gün sagligimi bir miktar geri kazanirsam yine çocuklugumdaki günleri yasamak isterdim.
kısmen dediğim kişiyim.
pek inanmıyorum ama ateist de değilim.
ramazan gelince içim bir buruk oluyor. hem oruç tutmak istiyorum hem zor geliyor.
bazı ramazanlar bir kaç gün tutuyor, bazen yarısını tutuyorum. etrafımda hiç oruç tutan olmadı yıllardır. buna rağmen bir şey yiyip içmeye çekiniyorum ramazan boyunca. bu yıl özellikle, ramazan hiç uğramadı şişli'ye. iftar programları olmasa ramazanda olduğumu anlamayacaktım.
ben senede bir kaç gün dahi olsa oruç tutuyorum, yakınlarımın da tutmasını isterim. bir kaç gün de olsa iftarı beklemek, sahura kalkmak, topluca iftar yapmak, ezana ne kadar kaldı demek çok hoşuma gidiyor.
Tam o dediğin evde büyüdüm, hâlâ Müslümanım, yetiştiğim dönemdekinden daha bilinçliyim, ailem de öyle, yani düşünmekten sorgulamaktan uzak insanlar değiliz vs.
Gençken 23 yaşımda sigara içmeye başladım, onunla birlikte yıllar içinde oruç tutmaz oldum çünkü tahammül edemez hale gelmiştim sigaradan dolayı. Sonra bıraktım sigarayı ama oruç tutamıyorum hâlâ, çünkü bu sefer daha çok susuzluğa dayanamıyorum. Açlığa ayrıca dayanamıyorum, midem çoğu zaman yamuluyor ama bazen dayanıyorum nasıl oluyor bilmem.
Oruç tutamadığım için öteden beri içim çok buruk, çok huzursuz oluyorum, üzgün oluyorum. Namaz kılmadığım için de öyleyim aslında, ama kendimi ittirme kaslarım çok erimiş, kafamı asıl kızdıran bu. Üzüntüm de buna. Bir arkadaşım var, eskiden yılın 11 ayı dolu dolu alkol alırdı, bütün parasını alkole yatırmacasına yani. Sonra da 30 gün çatır çatır orucunu tutardı, 30 gün boyunca evine alkol girmezdi. Sonradan o da oruç tutamaz oldu ama o zamanlar onun bu haline hayrandım.
O irade -ki sadece bedensel irade değil, ruhsal bir irade de göstermeyi de kastediyorum- beni çok fetheden, çok kıymet verdiğim bir şey. Yapamamak üzüyor.
Bizim evin son oruç tutaniydim, yani acikcasi birlikte olmayınca o orucun bir tadı olmuyor, o hava gidince 1-2 sene sonra ben de bıraktım.
Etrafımda başka tutan da pek az, lafı geçerse gel iftar yapalım diye davet ederim, biraz buna donustu.
Bitse de gitse diye bakıyorum. Çalıştığım ortam birkaç sene önce değişti. Artık oruç tutmuyorum diye laf sokan yok. Yine de belirli bir rahatsız edici tavır var az da olsa bir kısmında. Onun dışında bu yeni işte oruç tutanların çoğu normal insan iletişimine devam ediyorlar. Biraz daha az iş yapıp biraz daha gergin oluyor her iki grubun bir kısmı da. İş sebebiyle ziyaret ettiğim yerlerin büyük kısmında kimse su-kahve vs. içecek sormuyor. Ofiste ise ben bir şeyler içerken rahatsız hissediyorum. Tabii bu iş hayatı.
Sokakta ve internette gereksiz bir ton insanın tribi tatavası var. Onları saymıyorum. Ailemde artık oruç tutmayan da hala tutan da var. Onlarla konuşunca her sene inatla ufaktan tutmaya yönlendirme muhabbeti oluyor. Sırf AKP yüzünden dinden ve inançtan çıktığımı düşünüyorlar hala sanırım.
Bitse de gitse düşüncesinin yanında bir de bayram gelse de dinlensek/yatsak diyorum bu arada.
ben cok severdim ve cok oruc tutardim ama artık sıkılıyorum. cok davet olayina giriliyor ama dogru durust oruc tutan yok hic mevzu yapilmasa daha iyi. is yerimde oruc tutan cok tutmasa bile yemek yemek cay icmek cokk ayipmis gibi bi atmosfer yaratiliyor hic sallamasam da. bitse de gitse+1
Içsel olarak daha huzurlu ve ayaklari yere basar hissediyorum.
Ama bir yandan da cok huzursuzlaniyorum Ramazan yaklasirken. Restoranlar falan kapali oluyo. Arkadaslarla plan yapmak zorlasiyo. Hayatimizi sekteye ugratio
tüm ailesi, akrabaları, arkadasları oruç tutan birisiyim. kendim de 13 yaşından başlayarak ramazanda 1-2 gün hariç tam oruç tutardım. ta ki 26-27 yaşlarında inancımı kaybedip tamamen tutmayı bırakana kadar.
ramazan geldiği zaman hiç bir şey hissetmiyorum. ramazan pidesi yiyorum, ramazan trafiğinden rahatsız oluyorum, o kadar.
O halde ekleyeyim, NEEERRRDE O ESKİ RAMAZANLAR diyorum her sene. Çünkü artık eskisi kadar tatlı gelmiyor. Annem eskisi gibi hareketli değil, annemle babam boşandı, anneannem vefat etti, artık diyanetin verdiği imsak iftar vakitlerini kâle almıyoruz (Çünkü Kur'an'da yazıldığı haline uymuyorlar), artık ramazan pidesi yememek zorundayız, artık çocuk veya ergen değilim... çok özlediğim bir his. Ramazan geldi diye seviniyorum mutlu oluyorum ama işte hüzünleri de çok. %60 hüzünle geçiyor yani, mutlu olsam sevinsem huzur duysam da.
18 yaşına kadar oruç tutmuş, teravihe gitmiş daha sonrasında ateist olmuş biri olarak hiç bir şey hissetmiyorum. zaten müslümankende bir şey hissettirmiyordu. günlere aylara önem yükleyen biri olmadın. diğer 11 aydan bir farkı yoktu benim için. tek güzel yanı pide yemek o kadar.
ayrıca tutana saygılı ol dışarıda su içme, yemek yeme olayı en sinir olduğum olaydır. oruç tuturkende bunu diyenlere sinir olurdum. birde oto boka sinirlenip orucun arkasına saklananlara da sinir olurum.
lise sona kadar ben de müslümandım. müslüman bir ailede yetiştim. buna rağmen öyle çok oruç tutan biri değildim. tuttuğum zamanlarda zorlanmazdım da aslında. sülalecek yaptığımız iftarlar bana hep eğlenceli gelmiştir.
üniversite dönemim dinden kopuş dönemim oldu. kuran'ın tefsirini ve meailini 2 kaynaktan okuyunca dine inancım kalmadı. bir süre apateisttim sonra ateist olduğuma karar verdim.
ramazan benim için hala aile buluşması ve eğlenceli iftarlar anlamına geliyor. ailem ve akrabalarımdan uzakta başka bir şehirde olduğum için bu heyecanı arkadaşlarımla yaşıyorum. oruç tutmuyorum. arkadaşlarımla 1-2 iftar sonrası diğer günler bana pek bir şey hissettirmiyor. ha, ofiste sokakta bir şey yiyip içememenin gerginliğini yaşıyorum. halbuki normalde de sokakta bir şey yiyip içmem. yargılanacakmışım gibi korkuyorum. :d
bayramda da anneannemin geleneğini devam ettirmek için evde kendim baklava açıyorum. onun yaptığının yanından bile geçmez ama olsun. bayramları da yalnız geçiriyorum, bayram ziyaretleri aramıyorum, o ziyaretler çok yorucu bence. telefonla aramak bile zulüm geliyor. mesajla oldu bitti yapabilsem keşke. neyse ki 2 yıldır vejetaryen olduğum için kurban bayramında aramamı bekleyen yok. bir bayram aramasından yırttım :)
Ilk mesajimda olumlu seyler yazmistim ama birkaç tane de olumsuz sey ekliyim su ramazan ayina dair, özellikle son zamanlarda peydah olan,
Bazi kurumlarda yemek saatlerinin iftar saatine göre ayarlanmasi mesela, sanki herkes oruç tutuyormus gibi. Mesela geçen sene kampüste yemekler 5'te degil, 5 buçukta çikmaya baslamisti saati degistirdiklerinden dolayi ve bu hayli sinir bozucuydu.
Bir digeri ise özellikle bu ayda kaziklayan esnaf ve marketler, açiklamasina gerek yok zaten.
25 sene falan oruc tuttum, keyfimden biraktim. bir sey hissetmiyorum. yine de butun dini konular icinde ramazan'in telasi, iftar zamani sakinligi vs hosuma gidiyor. hatta bu sene o donemde tek ogun beslendigim icin yemegi de iftar vaktinde yedim nostalji olsun diye. a
Hiçbir şey hissetmiyorum. Hayatımda sadece bir Ramazan oruç tuttum. Bizim işyerinde tutan yok. Ben de yıllar içinde giderek dinsizleştim zaten. Ramazan'da sokaktaki insanlar gereksiz agresif oluyor. Ona dikkat ediyorum. Su içerken görürlerse dik dik bakıyorlar.