Akıl baliğ olduktan sonra hayatımın büyük bölümünü bunları görmezden gelerek, bunlara üstün gelmeye çalışarak geçirdim ama en umulmadık zamanda tekrar ortaya bağımlılık, kötü arkadaş/ sevgili seçimi, kötü beslenme, öfke, disfonksiyonlar olarak ortaya çıktılar. Şimdi hayatta ilerlerken arada bir kendilerini göstermelerine izin veriyorum, vermeye çalışıyorum, ateşkes imzaladık diyelim.

Sizin aranız nasıl demonlarinizla?

www.instagram.com

 

Travmalarımın olduğunu ve onların beni şekillendirdiğini çok geç fark ettim. İş işten geçmişti, yönetemiyorum şu anda. Kendimi olduğum gibi kabul etmeye uğraşıyorum.

muhayyer divan

bende travma falan yok. belki de yok saymak benim savunma mekanizmam yoksa güllük gülistanlık bir çocukluk geçirmedim. alkolik esrarkeş baba ve onun derdiyle bizi gün aşırı döven anne vardı. bilmiyorum ya karakter meselesi ya da o zamanların doğal hali buydu bizim için öyle kabul ediyorduk. kuzenler falan da aynıydı ama hiç öyle çocukluk travmaları yaşamadık. dayağımızı yedik sonra sokaklarda deliler gibi koştuk eğlendik kavgalar ettik falan. 80'ler çocuğuyum.
hala çevremdeki en gamsız insanlardan biriyim. hiçbir fobim falan da yoktur.

lazpalle

Varlar ama benim için yok hükmündeler artık.

gobekliraki

Onlarla arkadaş olmadan, barışmadan olmayacağının farkına vardım. Böylece iç huzurumu büyük ölçüde sağladım. Kavga ederek bir yere varılmıyor. Kazanableceğim bir kavga değil.
Tek bir şey kaldı kontrol edemediğim ve bütün huzurumu bozmayı başaran. Kafamı koyduğum gibi deliksiz uyuyan insanım normalde, dün gece onun yüzünden uyuyamadım. Çözemiyorum onu. Barışamıyorum.

İlave: you can't defeat the demons you enjoy fighting with
Diye okumuştum bir yerde.

cilacı ökkeş usta

Bocalıyorum mütemadiyen.

yadigar

Kendi travmalarım yetmiyormuş gibi, başkalarının travmalarını da sahipleniyorum. Kendime defalarca söz vermiş olmama rağmen bir yanım hala herkesi kurtarmaya çalışıyor. Bu kaçış da beni sessizce tüketiyor. Herkesin yükünü sırtlanıp kendimi unutuyorum.

Daha bir hafta önce yine yaptım bunu. Bir başkasının, sevdiğim kadının acısını dindirmek uğruna, ayrılmış olmamıza rağmen kendi acımı görmezden geldim. İçimde fırtına koparken, dışarıdan sanki her şey yolundaymış gibi davrandım. Tanrı rolüne girdim; her şeyi toparlayan, çözüm bulan, güçlü duran. Kimsenin yapamayacağı bir şeyi yaptım, ama bedeli ağır oldu ve bana yeni bir travma kazandırdı. Gelecekte de bundan kaçmanın yolunu yine bir başkasında arayacağım.

Kısacası ben yüzleşemiyorum kaçıyorum kaçtıkça yüküm artıyor.

nyist_

@ny: yapma manyak olursun

sekizdokuzon
1

mobil görünümden çık