okul dışı arkadaş çevrem sebebiyle okuldan tamamen soğudum. diğer yandan okuduğum bölüme de ilgim yoktu. okumayanların okuyanlardan daha fazla kazandığını, esnafın mühendisten daha çok kazanacağımı sürekli söylediler. -ama işin para kazanmaktan ibaret olmadığını anlamam 5 yılımı aldı.-
sonra o gün geldim bu duyurudaki arkadaşlara sordum. okula mı devam edeyim yoksa babamla mobilya dükkanını mı işleteyim diye. hepsi okuluna devam et dedi. onları dinlemedim.
beni eğitimden soğutanları dinledim.
babamın küçük mobilya dükkanında onunla beraber çalıştım. satış hariç tüm iş yükünü ben üstlendim. dükkanı büyüttük. gıda ürünü sattığımız başka dükkan da açtık. rekabetten kaynaklı kar edemedik ve onu kapattık. mobilyaya devam ettik. para kazanmadım mı? kendi çapımda ufakta olsa kazandım. öyleki anne babamı hacca gönderdim. geçen sene de iki ortakla arsa aldım.
babam yaşlandı. dükkanın satış-insanla uğraşma(en sevmediğim) dahil yükü bana binmeye başladı. insanlarla uğraşmak bana göre değilmiş. ben bu işe ve bu sosyal çevreye ait değilmişim gibi hissediyorum. devam etmeye hevesim kayboluyor.
yaşım geldi 30'a. evlilik baskısı da cabası. özel nedenler ve mesleğimin olmamasından mütevellit evlilikten uzak duruyorum.
kendim için bu esnaflıkta bir gelecek görmüyorum. ait hissetmiyorum. bu süreçte işe yarıyor gibi hissetmek için kodlama vs. öğrendim. python orta düzeye ulaştım.
ingilizcem fena sayılmaz. şu an tek realist yol bana bu görünüyor.
okula geri dönmek istedim. çünkü, üniversite kazanana kadar çoğu insan gibi çok zor yollardan geçtim. çok masraf, emek ve zaman harcadım. ayrıca kısa vadeli para kazanma hırsının insanı yaşamdan kopardığını anladım. çalışacağın ortam, mesleğinin prestiji ve topluma sağladığı fayda daha fazla oluyor.
üniversite durumu şöyle: birinci sınıfı 3 alttan dersle bitirdim. ikinci sınıfta pandemi başladı. güz dönemi bir iki ders verdim. dersler online oldu. derslere girmedim.
2 dönemlik hakkımın kaldığı söylendi. sonra kaydım siliniyor. kalan 6 dönemlik ders yükünü 2 dönemde vermemin mümkünatı yok.
öğrenci işleri ile görüştüm. okul acaba bana hak tanır mı diye. bu sene gitsem, hiç alttan ders bırakmadan sadece 5 dersim kalırsa okul bana 1,5 dönem hak tanıyacak. bu da imkansız. 3 ve dördüncü sınıf hiç almadığım ders sayısı 5'ten çok.
af çıksa bile yine yetmiyor. 2 sene hak veriliyormuş. kendi hayatımı kendi verdiğim kararla mahvettimi düşünüyorum.
sözün sonu, sizce ben napayım? bana akıl veriniz. tenks.
Denemeden bırakmak mı deneyip görmek mi? Sizin olayın özeti bu.
Ogrenci islerinin verdiği ikinci opsiyonu tam anlamadım ama o olur belki, cok da abartılacak birsey yoktur diye düşünüyorum. Kendinizi olaya verip düzenli calisirsaniz olabilir. Hersey calismak da degil bazi derslerden geçmenin yolu yordami var, cevre kurup taktik alabilirseniz olur. Olmazsa butun emek çöp oluyorsa tabii sıkıntı.
Bu imkansizsa yeniden sinava girseniz olmaz mi? Hamlik vardir ama biraz çalışmayla benzer veya istediğiniz farklı bir bolum olur. Son olarak sunu da söyleyeyim; iyi bir üniversiteden elektrik elektronik mezunu adam piyasa cok daralmazsa guzel is de bulur, maasi hizli da yükselir. Sosyal medya işsizlerini görmezden gelmek en iyisi. Zaten anlaşılmış sanirim bu durum ama gene de not düşmek istedim.
"ben bu işe ve bu sosyal çevreye ait değilmişim gibi hissediyorum. devam etmeye hevesim kayboluyor."
bunu anliyorum ama
"çalışacağın ortam, mesleğinin prestiji ve topluma sağladığı fayda daha fazla oluyor."
bu kismi tamamen sacmalik ne yazik ki muhendislik icin soylegin. Turkiye (ve hatta duyuru) is bulamayan, bulursa da calisma ortami felaket, isin kendisi bombos muhendislerle dolu. Her yil mezun olan onbinlerce muhendisin surekli super prestijli kopru, baraj, metro insaa ettigini araba tasarladigini falan dusunmuyorusun umarim.
Okula geri donme kismini bilmiyorum ama illa ki kafana taktiysan tekrar sinava girip bu bolumu veya benzerini kazanabilirsin.
af ile 2 sene hak kazandıktan sonra kalan derslerinin sayısına göre sana ek haklar verecekler. bu da sizin yönetmeliğinizde yazar, onu okuyacaksın. yani şimdi 1.5 dönem + 4 dönem af sonrası 3 dersin kaldı diyelim. ilişiğin kesilmeyecek. sonra bu üç dersi de 1'e indirdin diyelim, bu sefer de sınav hakkı verecekler falan...
mesleğin gayet iyi hocam üniversite okuyunca da daha iyisini kazanmayacaksın maalesef. eğer dükkan günün sonunda sana kalacaksa kendi işini yapmak çok daha akıllıca.
Öncelikle geçmiş olsun, insan gençken böyle hatalar yapıyor, nasip. Sizin nasibinizde böyle bir imtihan da varmış, bence zordur bi yandan suçluluk vs pişmanlık hissetmek, Allah yardımcınız olsun öncelikle.
Bi insanın kendini geliştireceği en güzel yol, insanlarla ilişki kurmak bana kalırsa, insanlarla ilişki kurmaktan kaçıyorsunuz (esnafların bu kısmından) ben buraya şüphe ile bakardım, burada ne var, ne oluyor da buraya temas etmek istemiyor diye…önemli bi kısım. Ne yaparsınız yapın günün sonunda insana temas etmeden geçemezsiniz hayatınızı, bu hepimiz için böyle maalesef. Buraya sizin yerinizde olsam dikkat kesilir, kendime dönerim. Şu yazdıklarınızla zaten kendisinden kaçmayan, kendini ifadeye yatkın biri de görüyorum (terapistlikten ticarete atlamış biriyim, mesleği deformasyon :)))
Onun dışında okulda okumanın evet, bi prestiji, sağladığı ufku, karakter gelişimi var. Ama o lisans yıllarında 20li yaşlarda oluyor bir nebze, şimdi geri dönersiniz elbette ama eskisi gibi olur mu? Dönmek istemenizde asıl etken ne?
Birini tanımadan onun yaşam koşullarını bilmeden ona tavsiye vermeyi doğru bulmuyorum. Belki şefkatli, sizi anlayan bi yakınınız varsa ve ufku geniş onunla konuşmak da güzel olur.
Ne olursa olsun yolun kendisini yürümek güzel, esnaflığa dair bir sürü detay öğrenmişsiniz, bi kere de batmışsınız ve bunlar müthiş tecrübeler. Belki bu modeli başka bir iş modeline harcayacaksınız ve başarılı olacaksınız? Tek başına zor tabi, kolaylıklar.
Mobilden yazdım çokça yazım ve imla hatası var, özür dilerim.
değerli cevaplarınız için teşekkür ederim. okula devam etmek için birkaç manevi sebebim var. paradan kıymetli.
1- ben bağımsız olmak istiyorum. vasıflı bir mesleğinin olması bunu sağlıyor. çok kazanma hedefinden çok, huzurlu bir yaşama yetecek kadar kazanayım bana yeter derdindeyim. alırlarsa yurtdışına da giderim yaşarım.
2- okul okumamış kimselerin beni görünce sevinmesi durumuna kahroluyorum. seviniyorlar. derslerde aklı toplamaya çarpmaya gitmeyen, yazım kurallarını dahi çözemeyen kimselerin beni görüp, iyi ki okumamışım demesi beni çok incitiyor. onlara ben üniversiteyi bitiremedim bir meslek edinemedim demek zoruma gidiyor. onların ev bark araba çoluk çocuk sahibi olup, bizim hala sürünüyor olmamız beni üzüyor.
3-örnek olma konusu var, kendimden sonraki çocuklara iyi örnek olma görevim var. aileden ilk üniversite okuyan kişiyim. aileden çocukları kastediyorum. eğitime olan inançları sarsılmasın. bunca sene uğraştı, dersanelere gitti, çalıştı didindi, eğitim ona bir şey vermedi, bir işe yaramadı olarak görünmesin. şu an öyle görünüyor çünkü.
4-okulda binlerce vasıflı rakibin var. doğru. her sene de artıyor. ama reel hayatta vasıfsız rakip milyonlara ulaşıyor. yani milyonlarca vasıfsız rakibin arasından yeşermek daha zor. bunu gözden kaçırmamak lazım.
dikkat dağıtıcı söylem, görüntü ve örneklere dikkat etmek gerekiyor.
O iş zor. Mühendisim. Mühendislik dersleri kolay geçilmiyor. Teknik üniversite demişsin bir de. O plan tutmaz. Uzun süreceğini bilerek yola çıkarsan olabilir. O da 35 yaş yapar. Mutlu olacaksan yap. Ben mutluyum mühendis olduğum için.
Ister super havali olsun ister kimsenin ilgisini cekmeyen bir is olsun tum mesleklerde bizim goremedigimiz zorluklar, mucadeleler var.
Mesleginin Nirvanasinda bir muhendisim. Disaridan ne kadar kolay gorunse de muhendislik isinde cok komplike sorumluluklar, zaman baskisi , stres var. Mesela bana da marangoz olmak cok cazip gorunuyor.
Tr'de top-tier universitelerle digerleri arasindaki ucurum var. Bazilari uluslararasi reputasyonu olan egitimciler ve mufredat ile calisirken bazilari 15 senedir ayni dokumanlarla egitim yapiyor. Okulu bitirmeyi kafaya koyduysan, umuyorum okulun bu en iyi okullar arasindadir. Bu okullar bile basariyi, para kazanmayi garanti etmiyor. Bu iyi okullardan mezun olan cocuklarin bile is yapabilecek yeterlilikte muhendislik becerisine sahip hale gelmesi yillar aliyor.
Is degistirmek, okula gitmek su anki isinden cok daha cazip gorunuyor olabilir. Disaridan gorundugu kadar reputable degil. (2000'lerin basina kadar oyleydi.) Adam akilli problem cozen, is tatmini olan muhendislerin orani gercekten az.
Senin icin en mantikli secenek, yapabilirsen is ile okulu birlikte devam ettirmen olur.