Bir zamanlar anadolu da filmindeki doktor benim aslında. Az insan, az sohbet, az ilişki.
Ama yürümüyor hayat böyle.
Hep o doktor ne olur da yola girer diye düşünüyorum. Çıkış bulamıyorum.
Ne yapmalı?
Bireylerin bu yalnızlaşıp içe kapanmalarının sosyal bilimlerde bir kavramı var "atomize olmak" sosyal bağlar zayıflıyor ve daha da çıkılmaz bir sarmala giriliyor
Aşırı sosyal olmaya her şeyle ilgilenmeye her şeyi takip etmeye gerek yok fakat insan tamamen de atomize olmamalı
Insanin baska insanlara ihtiyaci kalmadi ki artik.
eksisozluk.com
Yine de az ama oz cevren olsun.
evlen,cocuk yap,
sen daha iyi bir nesil yetiştir.
uzun yoldan: terapi, meditasyon, ruhunu doyuracak aktiviteler,
kisa yoldan: travmatik olay, ibretlik olay
Hayat gayet de yürüyor öyle. Yaşadığımı hissediyorum.
Bu duyuruyu okuduktan sonra YouTube'da karşıma şu video çıktı. Bana iyi geldi, sana da iyi gelir umarım: youtu.be
yürümeyen ne? detay az ama bence de bunun çözümü evlenmek+1 ve evlat edinmek insan veya hayvan. o kargaşayla geçip gider hayat en azından bir şeylere emek harcamanın tatmini olur
hepsinin kafanda yarattığın illüzyonlar olduğunu fark ederek bir gecede dertsiz kalabilirsin, ama o gece genelkurmayın ışıklarının sabaha kadar hiç sönmemesi gerekiyor. detay istersen özelden açabilirim.
Atla gel Newfoundland'a. Burasi munzevi hayati icin bicilmis kaftan. inzivaya cekilirsin hergun.