Konu uzak mesafe ilişkisi olunca herkes asla olmaz yürümez şeklinde konuşuyor. İki taraf da gerekli çabayı ve sevgiyi gösterince neden yürümez ki? Ne bileyim ayda 1 ya da max 2 ayda 1 bir araya gelinse (evet az biliyorum) yine de imkansız mı oluyor? Deneyimleyenler neyin en zor olduğunu söyleyebilir mi?
Cevaplar için çok teşekkür ederim şimdiden.
kisa süreligine yürür. mesela sen bir isin abd'ye gidiyorsundur 2 yil sonra döneceksindir. bu okay.
asil sorun hali hazirda iki farkli yerde kurulu düzenin olmasi. kim kimin oldugu yere tasinacak? kim icin hayatini bu kadar kökten degistirmeye deger?
iletişim başlı başına sorun. telefon ve mesajla nereye kadar. gidip gelmek zaman ve para demek
Sağlıklı bir ilişki yürütmek canım cicim aylarında mümkün olsa da sonrası hep aynı biter, kıskançlık, kısıtlama, taraflardan birisinin canına tak etmesi ve kapanış.
Ölüyorum desen karşı tarafın gelmesi 5-10 saat sürer.
Elde devamlı telefon, dizi izleyeceksin burnundan gelir, dışarı çıkacaksın doğduğuna pişman olursun, hemcinsin kalmaya gelir kıyamet kopar.
Evlerden ırak, daha mutlu bitenini görmedim.
Erkekler duygusal ilişkiyi öncelikle ve ağırlıklı olarak cinsel ihtiyaçlarını gidermek için yaşıyorlar. Bunun için de yan yana olmak gerekiyor. Yani kadın yapabilse erkek yapamıyor uzak mesafede, tabii başka dizilere erişimi kıt ise. Değilse seni de oynatır başkalarıyla da eğlenir vs. Bu da kadın milletinin işine gelmiyor.
Olayın en yoğun tarafı bu.
Bir de insan gerçekten sevdiği zaman sevdiğiyle beraber olmak ister, yan yana durmak ister, onun varlığını hissetmek ister. Sadece sevişmek değil mevzu, duygusal ve zihinsel tatmin de çok önemli. Bu da yok, neden uzak mesafe ilişkisi yaşayasın ki.
Ben birkaç kez yaşadım, cidden çekilecek dert değil. O kadar sanat camiasında dolandım kıskançlık nedir bilmedim ama uzak mesafe ilişkisi bana kıskançlıktan çıldırmak ne demek onu öğretti mesela.
Bence olmamalı. Çok yanlış bu.
Dizilere değil dişilere yahu.
Bir arkadaşım böyle bir ilişkiye sahipti. Kısa süreli bir araya geliyorlardı.
Ne zaman ki uzaktaki partner on beş gün izin alıp geldi, o kişinin nasıl bir psikopat olduğu ortaya çıktı.
Yani birbirini tanımak olanaksız.
Ama arada görüşelim, tatlı tatlı devam etsin diye de düşünülebilir belki.
Yürür de ilişkinin temel güveninin tesis edilmesi ve sürdürülmesi zorlaştırıyor bence.
Ucunda bir araya geliş olup olmayacaginin muglakligi da yıpratıcı. Baştan birinin fedakarlık yapmaya niyetli olması lazım. Ya da ortak hedef.
Uzakta olan kişinin söylediği sözler, yaptığı jestler, yanında yapılanlara nazaran daha çok etkiliyor seni. Böylece şahıs gözünde daha çok büyüyor. Uzaktaki kişiden daha mükemmel bir kişi yaratıyorsun hayalinde ve ona aşık oluyorsun. Bir araya geldiğinde o sırrın dökülmesi, gerçek kişinin ortaya çıkması sende bir hayal kırıklığı oluşturuyor.
Normal beklenti ile normal karşılayacağın şeyler, yükselmiş beklentiyle seni ve aynı duygularla onu hayal kırıklığına itiyor.
Bu işin duygu tarafı. Bir de sosyal hayatın devam ediyor. Herkesin avucunda bir el varken senin yanının boş olması seni mutsuz ediyor. Her iki tarafta da ufacık tefecik kaçamaklar olur gibi oluyor ve veya yapıyor mudur acaba düşüncesi kemirmeye başlıyor falan.
Zor yani. Yaşadım. Ordan biliyorum.
Ne kadar uzun olursa olsun eğer bunun bir sonu varsa katlanılır, 3 sene sonra aynı yerde buluşulacaksa fakat ucu açık bir süre ise sonunda kavuşma görünmüyorsa boşa çaba
Ama içine girip denemeni öneririm, yaşamadan anlatınca anlaşılmıyor
Uzak mesafe ilişkimden pişman olmadım ama tekrar denemem
çekilecek dert değil. gençken bir nebze çekici geliyor ama yaş ilerledikçe hiç çekilmiyor.
Muazzam bir zihinsel uyum varsa sen istemesen de olur. Adına sevgililik, dostluk, ahretlik ne dersen de, mesafeler o zihin birliğinin önüne geçemez. Bence insanı büyüten, geliştiren, romantik ilişkilere bakışını olgunlaştıran bir deneyim.
çok uğraşılırsa belki bir süre yürür vesaire ama hakikaten manasız.
kaç yaşlarında insanlarız, işimiz gücümüz belli bir düzenimiz var, buna bir de 500 km ötede sadece yürütmek için bile aşırı çaba gerektiren bir ilişki eklemeye gerek yok. iki taraftan en azından bir tanesi, belli bir süre sonra bunun farkına varıyor ve işler çirkinleşiyor.
sevgili dediğin biraz da kötü hissediyorum diye aradığında 1 saat içinde sarılabileceğin kişidir, özellikle ilk aylarda tavşan gibi seks yaptığın, ultra arzuladığın kişidir, bir haftasonu spontane bir şekilde yakın bi şehire yemek yemeye gidebildiğin kişidir.
Bir de bir ilişkiye başlarken öyle çok kar-zarar analizi yapılmaz diye biliyorum ben. Ya ben bununla o kadar sevisemem, moralim bozukken catkapi gelmez, ben bununla birlikte olmayayım şeklinde kurulan mantık bana biraz yavan geliyor. İmkansızı başarıp kurşuna kafa atarak 2025 dünyasında birinden hoşlandım, aşık oldum, bütün gün onu düşünürken bir taraftan da böyle hesaplar yapma fikri, ne bileyim ya.
8910 +1
2.5 senedir suren uzak iliskimiz gelecek ay sona eriyor. En zor kisim sadece sonsuz'un dedigi gibi, kim kimin hayat planina dahil olacak.
en bastan bunlar konusulursa cok sorun olmaz bence.
hatta birden yabanci bir insan hayatimiza dalmak yerine, iki haftaya bir, ayda bir vs olunca daha yavas yavas, daha saglikli tanisilmis oluyor temelleri saglam oluyor
2 yıldır devam eden, hayırlısıyla bu sene dolmadan evliliğe dönecek bir uzun mesafe ilişkideyim. Otobüsle 8 saat mesafede iki şehirdeyiz. Ayda bir ya da iki ayda bir buluşuyoruz genelde. Biz daha önceden tanışıyorduk ama ilişki farklı şehirlere taşınınca başladı yani ilişkinin hepsi uzun mesafe olarak sürdü. Evlendikten sonra da birkaç ay daha öyle devam edecek bu arada
Yani zor tabii ama imkansız değil gayet oluru var. Ama ikimiz de birbirimize güvenen, ufak şeylerden kıskançlık çıkarmayan insanlarız. Kıskanç biriyle sürer miydi bilemiyorum. Yine de sevgi varsa olur yani benim annem babam da uzun süre ayrı şehirlerde yaşayıp evlendikten yaklaşık bir yıl sonra bir araya gelebilmişler.