Şunlara şöyle ödeyebilmeleri için arabalarını satacakları 200-300’er bin cezaları yazacaksın. Bak bakalım nasıl kedi gibi oluyorlar.
Takılacak o kadar çok büyük şey var ki trafikte huzurlu bir gün geçirip geçirmediğime dikkat edemedim.
Asla. Arabalar bitti bir de son yıllarda yayalar başladı. Yolun ortasından avel avel yürüyorlar, kornaya basınca da anlık korkup sana kızıyorlar.
daha donel kavsak kurali bilinmiyor, yaya gecidinden bi haber milyonlarca surucu var, ben kullanmadigimda prenses koltugunda bile sinir stres sahibi oluyorum.
Ben alıştım. Yayalar malca davranabiliyor, korna bile çalmıyorum yavaşlıyorum. Motorcular sağdan soldan kendi hayatlarını tehlikeye atarak geçiyorlar, o aptallar geçsin diye sağa sola azıcık kaydırıyorum. Otomobil sürücüleri de her şeyi yapabilecek insanlar, yapıyorlar da alıştım. Ahaaa kıracak, ahaaa bilmem ne diyerek ihtiyatlı sürüyorum. Dün mesela 50 ile gidilen yolda bir aptal sürücü bildiğin durdu. Ben de durdum ama trafiği öyle bir tehlikeye attı ki... Kadın sürücüydü. Onlara da alıştım. Takmıyorum, laf söylemiyorum, bir şey yapmıyorum. O yüzden trafikte sıfır stres ile ilerliyorum. Her bir kilometre 2 dakikada gidilir diyerek bu konuyu da kafamda çözdüm.
Olmadı, doğru dürüst küfür bilmeyen ben, küfürbaz oldum çıktım.
Makasçılar, üstüme sürenler, sinyal vermeyenler, ordan burdan fırlayan motorcular, sırf kadınım diye “aklı sıra” yardım edenler, kaynak yapanlar.. nefret ettim bu ülkeden.
İstanbul'da araba sürerim diye ehliyet almıyorum. Tam delirmelik olay.
Araba sürmeyi 13 yaşında öğrendim ama ehliyet almıyorum, öyle diyeyim.
muhayyer +1 trafikte kimse umrumda değil
Olmadı.
Keşke umurumda olmasa benim de.
Muhakkak söyleniyorum ve arabalarla konuşuyorum. Ama yalnızken söylenmiyorum ve daha rahatım.
Yalnız şöyle bir durum var. Yıllardır çok düzgün araba kullanırken artık ben de istemeden ve yanlışlıkla magandalık yapıyorum bazen. O kadar çok arıza tip var ki haklı ya da haksız onlar gibi davrandığım oluyor nadir de olsa. Memnun değilim bu durumdan.
Avrupa harici olmadı
bizim gibi stresli ülkelerde bastırılmış nefret trafikte çıkıyor. her trafiğe çıkışımda bu sefer sinirlenmeyeceğim diyorum ama illa sıkıntılı araç kullanan birine denk geliyorum. tabii ki sinirleniyorum.
pandemi zamanı cumhurbaşkanı gibi gezdiğimi hatırlıyorum. önümde ve dikiz aynasında tek bir araç görünmüyordu. onun haricinde sabah 5-6 gibi yola çıktığım zamanlar da oldukça keyifli oluyor.
not: istanbul