Plan A) cocuk yapmayip erken yasta (40-45) emekli olmak, denize 15 metre uzakliktaki yazliga yerlesmek, yazin yazlik, kisin seyahatlere gitmek, kitap okumak, para kazanmakla ugrasmamak, rahat rahat para harcamak, zaten dünyanin sonunun gelmesi en azindan senin rahat yasaman
Plan B) cocuk yapip 60-65e kadar calismak, cocuk bakimindan dolayi yipranmak, daha cok calismaktan dolayi yipranmak, parayi cocugunu da düsündügün icin cok harcamamak, cocuga da para yetismesi gerektigi icin zaten öyle cok da paranin kalmayisi, cocuklarinin büyüdügünü görmek, belki torunlarini görmek
sizce hangisi ve neden?
A) çünkü bu bana daha çok uyuyor başka neden yok.
Zengin olsam çocuk yapardım gibi bir kılıfım vardı fakat bunun kendime söylediğim bir yalan olduğunu farkettim ben çocuk istemiyormuşum aslında.
Varlıklı bir insan olsam çocuklara ve gençlere koruyucu aile, burs gibi başka yollarla destek olurdum
A şıkkı
B' yi okurken bile tansiyonum çıktı.
Anne olmayı oldum olası hiç istemedim. "İstemiyorum deme mutlaka istersin" dediler ama istemedim. Çok fazla sebep var, en önemlisi de klişe olacak ama bence çok doğru, bu dünyaya çocuk getirilmez. Kedilerim ve köpeğim var ben onların annesiyim. Onlar yetiyor bana.
Aslında B ama çocuk yapacak yaşı geçtim sayılır.
Sınırda olan biri olarak ( yaş olarak) A diyorum, çocuk getirecek kadar mantıklı bir yer değil dünya. Yine de büyük konuşmayayım ama şimdilik net A.
Belli bir gelir, bilinç, zeka düzeyinin üstündeki herkes çocuk yapmalı, Idiocracy e doğru gidiyoruz:p
@8910
Yav bu vahşi dünyaya neden bir çocuk da biz fırlatalım bir de istüne dünyayı kurtarma görevi yükleyelim, çare antinatalizm :p
Sen yanmazsan ben yanmazsan nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa.
40 yaşındayım. A'ya da B'ye de geç kaldım.
C) çocuk yapmayıp hiç emekli olmamak.
anne/baba olmak icin kafada hicbir "acaba" olmamasi lazim. cunku kafada en kucuk suphe varsa bu her zorlukta buyuyecek. cocuk sahibi olma karari yani "plan B" tamamiyle irrasyonel bir karardir, yani ic guduseldir.
sizin zamaninizi, enerjnizi, paranizi alir ama yerini cok degisik bir hayat amaciyla doldurur. hayat amaci denilince de cocugunuz olunca hayati daha cok seveceksiniz demek degil, hatta tam tersi. ideal sartlarda cocuklarinizin hayatini kendi hayatinizin onune koyar, ve cocuklariniz icin yasarsiniz.
yani kisaca irrasyonel yani ic gudulerinizle aldiginiz bir karar yasama isteginizi rasyonel bir zemine oturtur. o nedenle "plan B" diyen biri olarak neden sorusunun hicbir somut cevabi olmayacaktir.
@ sekizdokuzon
Bilinçli ve düzgün insanlar çocuklarını yetiştirirken onlara iyi bir insan olmayı, vicdanlı olmayı ogretecekler. Etik diyecekler, aman kimsenin sırtına basma, ayağını kaydırma, dürüst ol diyecekler. Diğer taraftan hem cahil hem aptal hem de kötü kalpli ebeveynler kendileri gibi çocuklar yetistirecekler. Sonunda onların çocukları; senin, benim , grimavi gibi insanların çocuklarını yerler. Mahvederler, yok ederler bizim çocuklarımızı. O sebeple fikrin iyi bir fikir gibi gelmedi :)
İyi, kötüden bahsetmedim. Zeki, yetkin, iyi eğitim almış insanlar çoğalsın diyorum. İyiler olarak zaten sürekli ezilecegiz mantığıyla çocuk yetiştirilmez zaten. Mevzu özgüvenli, cesur, ahlaklı, mücadeleci ve sevgi görmüş bireyler yetiştirmek. Çocuk umuttur, boş konuşmayın:)
bi dakika şimdi.
A şıkkındaki bütün bu deniz kenarında yazlığa yerleşme, seyahatlere gitme, para kazanmayla uğraşmama, rahat rahat para harcama ve rahat yaşama hayallerini gerçekleştirirken para nereden geliyor? var mı paramız? yoksa emekli maaşıyla mı yapıyoruz bunları? hahhahhaha :))
paramız varsa B şıkkında niye 60-65 yaşına kadar çalışıyoruz, 40-45 yaşında emekli olup, çocuğu da alıp yazlığa yerleşmeye, çocukla birlikte seyahate çıkmaya, rahat rahat para harcamaya engel ne?
öyle birinde sınırsız parayla çocuksuz mükemmel hayat sunup ötekinde parasızlıktan ölene kadar çalışıp, çocuk yüzünden sefalet çekmek nasıl oluyor?
arkadaşlar bunu bir baba olarak yazıyorum. çocuk bakmak dediğin öyle adamı perişan eden, para kazanmak için süründüren bir şey değil. en büyük masrafı eğer gönderirseniz özel okul. onun dışında adamın anasını belleyen bir masrafı yok. 13 yaşına kadar geldik, özel okul parası dışında beni zorlayan hiçbir masrafı olmadı. çocuğum olmasaydı şunu yapabilirdim dediğim bir şey de olmadı. ha belki çok bakıma muhtaç olduğu bebeklik yaşlarında gezme tozma biraz zorladı. 3 yaşından sonra; yürümeye, tuvaletini söylemeye, normal yemek yemeye, düzenli uyumaya başladıktan sonra seyahat de sorun değil. çocuk sahibi olmak istersiniz veya istemezsiniz o sizin tercihiniz. ama niyetiniz de varsa çocuk bu kadar gözünüzü korkutmasın. seçeneklere bak biri cennet, biri cehennem sanki.
paran varsa çocuk yap ve A şıkkını çocukla uygula. paran yoksa zaten A şıkkını yapamazsın.
ha en fazla okulu varken okul zamanı alıp seyahate çıkamazsın, tek engeli o olur. ama bayram seyran, sömestr tatili, ara tatil, yaz tatili, al çocuğu istediğin yeri gez.
C) Çocuk yapmamak ama emeklilik sistemimiz çöktüğü için ölene kadar çalışmak diyorum.
40'da emekli olabilecek, rahat rahat para harcayacak, denize 15 metre mesafede oturabilecek potansiyele sahip olan adami 1 tane cocuk batirmaz, 25-30 sene geriye dusurmez.
sen cocuk yapmamak icin totondan sebep uydurmaya calisiyorsun gibi.
bana ve kardesime harcanan paraya bakiyorum, cocuk bir luks, egzotik bir araba almissin gibi dusuneceksin, garajda bir ferrari var. bu arac surekli bakim istiyor ve bakimi pahali. mevzu bu. tabii hakkini vererek buyuteceksen.
evlat edinmek ve gerekirse daha cok calismak ok+
cocuk dogurmak -
bence anlamli bir hayat icin cocuk iyi bir fikir ama dogurmak no thanks
versus biraz tuhaf
hali hazırda olan bir yazlık filan mı var? + oturduğun ev de seninse onu kiraya verip kira geliriyle filan mı geçineceksin mesela? emekli maaşı yatana kadar daha 20 sene var diyelim, (ki emekli maaşıyla geçinilmiyor da) o 20 sene neyle geçineceksin? ya da çok düzenli olmayan remote- freelance işler filan mı? veya temettü vs geliri mi?
eğer böyle bir şey varsa, millet yazın pahalı destinasyonlara giderken kışlar vize istemeyen ucuz ülkelerde 2şer ay filan takılarak geçirilecekse, kira/pasif geliri öyle çok abartmadan yaşayacak kadarsa -diye anlıyorum? yapılabilir.
@kibritsuyu
çünkü çocuk olunca kışın 2-3 ay biryerlere gitmek mesela 5 yaşa kadar çocuklarla gezmek zor - ha gezersin de öyle ucuz hostellerde ya da tek oda şehir dışında, alakasız uygun yerlerde kalarak gezemezsin. normal ev düzeniyle, "aileyle" gezmek ultra pahalı.
5 yaştan sonra da okulu var çocuğun. hep yüksek sezonlarda bir şeyler yapmaya mahkumsun. anadoluda 100 bin nüfusu olmayan kentlerde bile karne günü ortalık 56. ben okul açıldığı hafta okul saatlerinde evden çıkmıyorum o kaosu yaşamamak için.
sonra öyle kıyı kasabası denize 15 dk yerlerde genelde ne kreş var ne okul var.(öyle bir yerde yaşadım bir süre) ne de bakıcı var.
araban olacak çocuğu günlük götüreceksin getireceksin. sürekli de kendin bakacaksın. bir şekilde. nasıl olacaksa?
yaz kış soğutma ısıtma, evde sürekli yemek pişecek...sahilde tek başına yaşamanın masrafıyla çocuk/aile düzeni masrafı büyükşehire, kent hayatına göre çok çok çok farklı oluyor.
siz çocuk olmasa da büyükşehirde aynı ev düzeniyle yaşayacaktınız. çocuğa ekstra 2 sene bez aldınız belki anca, (özel okul ayrı konu) ama büyükşehirde ev düzeni zaten varken olan çocuk başka kıyıda yaşarken doğalgazı bile olmayan yazlık kafasında evlerde çocuk başka...
ha ama evet, cidden para sorunu yoksa sahilde yaşasın eve tam zamanlı yatılı bakıcı da alsın mesela.
C- çocuk yapmamak çünkü çocuğu büyütecek manevî ve maddî imkana sahip olmamak, çocukla çocuk olamayan biri olmak, memleketin içinde bulunduğu rezilliklerden ve bu rezillikleri bizzat halkın çok güzel sindirmesinden dolayı hayata güvenememek, zaten erkeklere ve ailelere güvenmemek, kendine de güvenemeyince öeehh demek.
Verilecek terbiye çok yüksek ihtimalle tutmayacak, babasıyla çok yüksek ihtimalle aynı görüşün aynı terbiyenin insanı olmayacağız ki hani bebeklikten kodlayalım, dış çeldiriciler çok fazla ve çağdaşları çok boş, çok alakasız tipler olacağı için çocuk kimlik ve varoluş sorununu çok ağır yaşayacak vs vs. Nereye gidiyoruz bilmiyorum, geleceği göremiyorum ki evladı onun geleceğine göre yetiştirebileyim...
Zaten öfkeli ve sabırsız insanım. Oyabilirim o çocuğu. Ne gerek var. Yalnız ölürüm, kokuşmuş cesedimi bulurlar çok daha iyi.
aklı başında insanların çocuk yapmama hevesi beni üzüyor, zaten sayımız çok az ve cahiller bilinçsizce üremeye devam ediyor o yüzden en az 1 çocuk yapın sonra onu a şıkkına entegre edin ve hayatınızın keyfini çıkarırken onu güzel bir şekilde büyütün.
Çocuğumu çok seviyorum onun için ölürüm ama sadece ben olduğum zamanları çok özlüyorum.
Ben AB diyorum.
B diyorum. A şıkkı çok sıkıcı, böyle yaşasam 3.sene sonunda depresyona girerim.
Plan c yap türev integral falan al. Belki net sonuçlara ulaşırsın. Bu kafayla çocuk falan olmaz
insan plan yapar,tanrida yukarindan gülermiydi neydi.
çocuğun bir gideri yok ki, sorun sende oluyor. gideri aileler kendileri çıkartıyor. önce sorun yaratıyor. sonra sorundan şikayetçi, 1-2 çocuktan zarar gelmez.
8 yillik evli, cocuksuz, 34F olarak:
gezdim, tozdum, yedim, icim, para biriktirdim, herseyi yaptim ok diyebilecegim bir yerdeyim. yarin olsem gozum acik gitmem, cicek gibi yasadim. ama 65 yasinda olsem, 30 sene daha var onumde. gez toz ye ic de bi yere kadar.
30 sene daha ne yapacagiz yahu bari cocuk yapalim da oyalanalim diye dusunmeye basladim simdilerde.
bence cevap ikisi de; once A, sonra B. "cocuk olunca yasanmiyor yaauuu" deme ihtimalinize karsin, oncesinde yasamis olun diye. ayrica 40ta emekli olabilecekseniz, cocugu 39-40 gibi yapin. yaslilikta daha saglikli kalmaniz icin motivasyon olur hem :D indir, kaldir, tasi, oyun oyna, pesinden kos fln, spor.
cok cok 18inde universteye fln gider, ya da bi yerlerde cirak fln olur, siz de keyfinize bakarsiniz 3-5 sene daha.
bu çocuk düşmanlığını anlamadım.
hem a hem b yapcam
Çocuk yapmak istemeyenler sadece kendi fikirlerini belirtiyor, çocuklu insanlara neden yaptınız demiyorlar
Fakat çocuk niyetinde olan insanlar çocuk istemeyenlerin hayat şekilleri ve karakterleriyle ilgili yorumlar da yapıyor
Bunun üzerine bir de çocuk düşmanı oluyoruz :)
dünya ve koşullar ile ilgili yaptığımız yorumları kişisel olarak üstünüze almayın
ekonomik bagimsizligimi ve neredeyse 200-250 bin lira kadar aylik pasif gelecek bir hayata 2027 yilinda 37 yasinda erisecegim. 1-2 sene keyip basip, dunyayi gezip, sonrasinda aile kurmak ve cocuk buyutmek istiyorum. yani butun gun evde oturup cocuk bakabilecegim bir hayata sahip olabilecegim. kizlar eklesin :D
Anne ve baba olma duygusu kalpten gelir ve sadece kendi türüme bu duyguyu taşımak zorunda değilim. Ben kendi türüm dışında olan kedi ve köpeğe annelik yapmak istedim. Evlerde daha çok kedi olması dileğim.
Grimavinin dediği gibi çocuk yapanların ya da yapmak isteyenlerinin istemeyenleri eleştirmesini ben de absürd buluyorum. Çocuk sahibi olmayınca eksik mi olunuyor? Üremeyip değerleri genlerimizi aktarmayınca insanlık suçu mu işlemiş oluyoruz? Çocukları çok severim, onlar da beni sever. Çeşitli nedenlerle çocuk istemedim, bundan sonra da isteyeceğimi sanmıyorum. Güvenli bir ülkede yaşanıyorsa çocuk büyütmek çok da pahalı bir şey değil. Hem devlet destek veriyor hem de sistem oturduğu için illa ki özel okula yollayayım, kalacağım otelin yangın merdivenini de kontrol edeyim, sitede oturayım gibi dertler olmuyor. Bir de çocuk yetiştirirken size manen destek olabilecek eş dost varsa, sağlıklıysanız, iyi bir ilişkiniz varsa çocuk o kadar yorucu bir şey değil. Çocuk sahibi olunca pişman olanlar var, çocukla beraber yaşama tutunanlar da. Herkesin hayat kendine. Ben a diyeyim.