[q]
(2)
psikolog randevusu bulamıyorum ve hayattaki heveslerim giderek azalıyor
semaforo de medianoche #1607782
eskiden heyecanlandığım birçok şey için hevesim giderek azalıyor gibi hissediyorum son zamanlarda. aslında yapsam yine oldukça keyif alırım ama yapmak için enerji sarf edesim gelmiyor. mesela güzel yemekler, farklı yemekler denemeyi severim. araştırırım böyle yerleri arkadaşlarımla veya istediğim güne uygun birini bulamazsam tek başıma gidip denerdim. artık hiç bakmıyorum böyle yerlere. veya yemeksepeti'nde eskiden sürekli yeni şeyler denemeye çalışırdım, güzel restoranlar arardım. bir süredir hep mcdonalds'tan quarter pounder söyleyip geçiyorum. böyle birçok şey sayarım çok az konu kaldı hala hevesle uğraştığım. yeni bir yemek denemekten, süslü bir restorana gitmekten hala keyif alırım ama çaba harcayasım gelmiyor artık birinin gel gidelim fiyip her şeyi ayarlaması lazım anca.
diş fırçalamak, tırnak kesmek, tıraş olmak, banyo yapmak, tuvalete girmek bunlar da giderek daha fazla sinirimi bozmaya başladı. bu yeni değil hep yıllarca bunlarla uğraşacak olmak düşüncesi canımı sıkardı ama son zamanlarda daha da arttı yükü sanırım. şu an zorla devam ediyorum ama kırıldım kırılıcam gibi hissetmekteyim insanlıktan çıkmama giderek az kalıyor sanki.
hiç psikoloğa gitmedim. bir gitsem belki iyi gelir biriyle bunları konuşmak diye düşünüyorum. psikolog bir arkadaşımla konuştum şema terapisini önerdi benim için. birkaç numara da verdi ama ben anlamıyorum bu işi ankara'da hafta sonu çalışmıyor bunların hiçbiri. benim arkadaşım çalışıyor mesela ama şema terapistlerinde yok hafta sonu mesaisi çok ilginç. hafta içi mesai sonrasına da hiç randevu yok. psikologların cumartesi - pazar çalışıp hafta içi 2 gün tatil yapmaları gerekmiyor mu mantık olarak? çalışmadığı halde terapiye para yetiştirebilenler kim çözemedim.
neyse biraz iç dökmek istedim. anlayan varsa bu işlerden şema terapisi mi denemeliyim illa rastgele bir psikolog mu arasam ya da şema işini boşverip? veya bu dertlerle ilgili başka tavsiyeleri olan varsa onlar da yazabilir.
diş fırçalamak, tırnak kesmek, tıraş olmak, banyo yapmak, tuvalete girmek bunlar da giderek daha fazla sinirimi bozmaya başladı. bu yeni değil hep yıllarca bunlarla uğraşacak olmak düşüncesi canımı sıkardı ama son zamanlarda daha da arttı yükü sanırım. şu an zorla devam ediyorum ama kırıldım kırılıcam gibi hissetmekteyim insanlıktan çıkmama giderek az kalıyor sanki.
hiç psikoloğa gitmedim. bir gitsem belki iyi gelir biriyle bunları konuşmak diye düşünüyorum. psikolog bir arkadaşımla konuştum şema terapisini önerdi benim için. birkaç numara da verdi ama ben anlamıyorum bu işi ankara'da hafta sonu çalışmıyor bunların hiçbiri. benim arkadaşım çalışıyor mesela ama şema terapistlerinde yok hafta sonu mesaisi çok ilginç. hafta içi mesai sonrasına da hiç randevu yok. psikologların cumartesi - pazar çalışıp hafta içi 2 gün tatil yapmaları gerekmiyor mu mantık olarak? çalışmadığı halde terapiye para yetiştirebilenler kim çözemedim.
neyse biraz iç dökmek istedim. anlayan varsa bu işlerden şema terapisi mi denemeliyim illa rastgele bir psikolog mu arasam ya da şema işini boşverip? veya bu dertlerle ilgili başka tavsiyeleri olan varsa onlar da yazabilir.
bir doktor ve psikuyatri istifali biri olarak soyluyorum psikologa gitmeden once bir psikiyatriste gorunmenizi siddetle tavsiye ediyorum
dogredsector
1