Doğumgünlerinin sanırım çocukluğumuzdan beri bizde bıraktığı bir beklenti günü oluşu ve çocukluğumuzdan beri beraber kutladığımız kitleden ailevi ve arkadaş kayıpları oluşu ve o gün onları göremeyecek olmak mıdır bilmem ben böyle hissediyorum. Başka bir açıklaması var mı mutsuzluğumun bilemiyorum.
Sizin de böyle hissettiğiniz oluyor mu ?
ben hissetmiyorum. oyle hissetmenin sebebi hayata bakis acisi(duygusal, olum, yalnizlik travmasi) yada cocukluktan itibaren fazla anlam yuklenmesi(eski dogum gunlerini/insanlari/hallerini ozlemek) olabilir.
özel günleri pek kutlamiyorum ama insan bazen özel hissetmek istiyor. öyle amuda kalkan storyler bana cok hastalikli geliyor, bana göre mutluluk da hüzün gibi bir sapma, insan deniz gibi bazen dingin olur bazen dalgali olur, bazen cam gibi berraktır bazen camurdan ici görünmez. deniz olmak da hayata dahil.
sosyal medyadaki hastalıklı insanların yaptıkları, siz yapmadığınız için sizde eksiklik hissi oluşturmuş. eksik ya da problemli sen gibiler değil, o paylaşımları yapanlar da der ve bunu içselleştirirsen bir dahakine hüzünlenmezsin
yaşlılığa bir adım daha yaklaştığımızdan.
dün doğumgünümdü. inanılmaz hüzünlüydüm :) bence hem yaşın ilerlemesi, hem de giderek az insanın kutlaması, kutlamaların da jenerikleşmesi biraz üzüyor.
Nerden doğduk be yemişim böyle hayatı demenin sessiz hüznü çöküyordur