Bana karsi kuskucu bakiyor, göründügün kadar iyi olamazsin, bakalim sen beni ne zaman üzeceksin gibi yorumlar yapiyor arada bir. Yok canim öyle sey olur mu diyorum. Seni henüz tanimiyorum, ortaya cikarmadigin gizli karanlik bir tarafin var mi acaba tarzi seyler söylüyor. Sakaya vurup, evet ya cok sinsi bi insanim aslinda gibi komikli seyler söyleyince ciddiye aliyor, tetikleniyor, bak iste senden uzaklasayim diye böyle yapiyosun gibi seyler söylüyor.
Buraya bir ek yapmam gerekiyor: Benim de farkinda oldugum ama terapiyle basa cikmaya calistigim kacingan baglanmaya yatkin bir tarafim var, dolayisiyla sanirim bu tarz seylere sabretme esigim biraz düsük, karsi taraf negatifi vermeye baslayinca, ya da klasik endiseli baglanma tarzi davranislar ortaya koyunca ben de yol yakinken sivisayim moduna girsem de sonra derin nefes alip yapici sekilde devam etmeye calisiyorum.
Bazen ona gayet siradan nötr sorular sorunca, niye beni yargiliyorsun falan diyor, sürekli kendini savunma halinde. Yargiladigimi nereden cikardin, seni anlamak icin soruyorum deyince, kücükken öyle alistim, annem-babam her yaptigim seyi detayli sorup hoslarina gitmeyen bir sey bulup hemen elestiriyordu, o zamandan kalma bir refleks bu bende, soru sorus tarzin onu hatirlatiyor bana diyor. Bir yere kadar telkin ediyorum ama dedigim gibi benim de bu konularda sabrim kisitli.
Son olarak, sosyal iliskilerinde biraz zorluk yasiyor gibi. Henüz planlayarak arkadaslarimdan kimseyle tanistirmadim ama bir etkinlikte bir kac arkadasimla karsilasacak olduk, gelip normal bir merhaba degip dogal sekilde sosyallesemedi, yabani bir tarafi var. Anlayisla karsiliyorum, herkes hemen sicakkanli olmak zorunda degil ama bi yandan da yine biraz kafa karistirici buluyorum.
Bunlardan dolayi ben de biraz frene bastim, daha temkinli sekilde bakiyorum ve son haftalarda mesajlarda ve görüsmelerimizde biraz sessizlestim ve istemeden de olsa hevesim düstü, mesafelendim. Bu da onu daha da tetikliyor.
Oturup yüzlestim bu konularla ilgili olarak. Bazi davranislarinin travmalarindan kaynaklandigini kabul ediyor. Sana nasil yardimci olabilirim ne yapabilirim deyince, yardim edemezsin, benim kendim cözmem gereken seyler var, ben bunlari cözerken yanimda durabilirsin diyor. Durum bu, bu durumda benimle bir iliski isteyip istemedigine karar vermen gerekiyor gibi bir sey söyledi, öyle kaldi simdilik.
Dedigim gibi, yapici olmaya calisiyorum, aramizdaki iyi giden seyleri muhafaza ederek buradan güzel bir sey cikar mi diye bakmaya calisiyorum ama öte yandan bu iliski gözümdeki cazibesini de yitiriyor gibi. Bu durumda ne yapabilirim?
bu kız terapi görüyor mu? görmüyorsa yol verin gitsin. kendine kendine çözülmüyor bu sorunlar. çözülse şimdiye çözülürdü 34 olmuş.
terapi görüyorsa bile demek ki çok da çabalamıyor. "benim travmam var o yüzden böyle düşünüyorum" deyip kendi tavırlarını normalleştiriyor. "benim travmam var, bu adamı yanlış anlıyorum, sakin kalıp düşünerek hareket etmeliyim" demesi lazım ve size ona göre davranması lazım.
eger bu arkadasa deger veriyorsan elinden geldigince destek ol, yanında durdugunu göstermeye calis. ama nihayetinde kimseyi kendisine rağmen kurtaramazsin, hem böyle bir gücümüz yok hem de böyle bir sorumluluğumuz yok.
Bu şekilde hayat geçmez. Ayrıl.
Çok afedersin şüpheci davranışım için ancak her travması olana tuzlukla koşma paterni oluşmuş olabilir mi sende? İçimde böyle bir his uyandı.
Kendi güvensizliğinden kaynaklı “göründüğün kadar iyi olamazsın, bakalım sen beni ne zaman üzeceksin” gibi yorumlar yapması ve senin şaka yollu verdiğin cevapları bile ciddiye alıp “işte benden uzaklaşmak için böyle söylüyorsun” şeklinde tepki göstermesi, ilişkiyi senin sürekli onu yatıştırmak zorunda kaldığın bir noktaya çekiyor.
O sürekli onu yatıştırmak zorunda kaldığın bir noktada yaşıyor veyahut oralara çekiyor olayları. Bu davranış onun travmaları nedeniyle oluşan yükü senin sırtına yıkmak demek- varan 1
aslında ona karşı sevgini göstermen beklenirken sana sürekli kendini kanıtlamaya çalışmak düşüyor. kurtarıcı gibi davranmaya başladığın nokta- varan 2
@vedatchilipeppers
evet öyle bi patern var, farkindayim. bir yandan ben onlara cekiliyor olabilirim, öte yandan da benim yaydigim sakin enerji beni onlara cekici yapiyor olabilir.
Aranızda tutku, çekim var mı? Varsa altı ay bitene kadar bekle. Birbirinize alışmaya başlayabilir, sakinlesebilirsiniz bu anlamda. Ama tutku varsa. Yoksa zorlama derim.
İstemiyorum diyeceksin. Net olman lazım ikiniz için de.
İlerlemez bu iş. Sen sogumussun baya. İğneleyici tavırlarla sürdürmek zor. Yol yakınken uza derim.
Kaç. Her şeyi çocukluk travmasiyla açıklayan insanlar bence tehlikeli. Bir de "bakalım sen beni ne zaman üzeceksin" olayı aşırı saçma, uzebilirsin ve ilişki devam edebilir, insanlar ne kavga gürültüler yaşıyor ama temelde ilişki bir şekilde devam ediyor.
İkincisi, terapiye gidiyor olması bir şey anlamına gelmiyor. Bu "çocukluğumda bunu yaşadığım için böyle" açıklamasını terapisti bizzat öğretiyor da olabilir.
Ayrıca, kimin çocukluk travmasi yok ki.
Hemen hemen aynı şeyi yaşıyorum.
Konuştuklarımızı çok alakasız bağlamlardan yakalayıp güvensizlik yaratması, sabah tatil planı yaparken akşam ayrılık istemesi, süper romantik mesajlaşmalardan sonra senden kaçması vs. Bunların pattern olduğu fikri artık kafama oturdu ve şahsen bir çıkış göremiyorum. Kimse kimsenin terapisti değil. Sevgi de bir yere kadar diyor insan, kolay gelsin.
görüşme, vakit geçirme sıklığınız nedir bilmiyorum. ancak 1.5 aylık ilişkiden çok fazla şey beklemiyor musunuz? 1.5 ay 7 haftadır diyelim, "son haftalar"da sessizleştim dediğiniz süre de en az 2 hafta olsun. bu kadar sürede birbirinizi ne kadar tanımış, görmüş, anlamış olabilirsiniz ki? yazının başında zaman belirtmemiş olsanız devamında anlattıklarınızdan en az bir senelik ilişki derdim. ilişkiyi görüştüğünüz kişiden daha hızlı yaşıyorsunuz gibi geldi. sakin olun, kendinize ve görüştüğünüze zaman tanıyın.
Valla hocam düz mantık ilerleyerek diyorum ki kız haklı. Sen bir an önce ondan en iyi şekilde ayrıl ki kız daha iyisini bulsun.
Normal bir ilişkide kişiler, 'bence sen bu kadar iyi olamazsın' tarzı sözlerden sonra ekşiduyuru gibi yapay destek platformlarından destek arayacağına hiç bir şekilde eylemde bulunmaz bence. Eğer destek vermek istemiyorsa destek vermez.
Ancak destek almak ve bu tarz manipülatif destek alma ihtiyacı içerisinde hissediyorsan da ilişkinizi destekleyen kişiler ya gerçekten sevmiyor ya da para için destekliyor diyorum ben.
Kısacası, kızın iyiliği için ayrıl coco diyorum ben
@sekizdokuzon'un dediği gibi aranızda tutku varsa + sosyoekonomik durumlarınız, kültür, hayata bakış açısı, gelecek planları gibi konular birbirinizle örtüşüyorsa bir süre daha verilebilir. 1-2 ay sonra problemlerde kayda değer bir iyileşme yoksa ChatGPT ile çift terapisi deneyebilirsiniz. Süreçte ilerleme olursa ilişkiye devam edersiniz. İlişkide 4-5 ay geçtikten sonra bir düzelme yoksa, çok daha uzatmadan yolları ayırmak iyi olabilir.
Ayrıca buraya sorduğun bu soruyu da komple ChatGPT'ye danışabilirsin. Muhtemelen hepimizden daha akılcı bir tavsiye verecek.