Uzun süredir aynı şirkette çalışıyorum. Büyük, uluslararası bir yapı. Kâğıt üstünde güçlü ama içeride bambaşka bir dünya var. Her yıl aynı projeler, aynı söylemler... Kararlar zor alınıyor çünkü çok fazla karar verici var ama gerçekten sorumluluk alan çok az. Yarı “memur zihniyeti” hâkim diyebilirim.
Ben ise hep gerçek problemlerin köküne inmeye, bir şeyleri çözmeye çalışıyorum. Ama etrafımda rol yapanlar, gösteriş yapanlar daha çok parlıyor. Bu ortamda ne şirkete ne kendime bir katkı sağlayabiliyorum. Kendimi tekrar ettiğimi hissediyorum. Yaptığım iş bile bir yerden sonra boşa harcanan emek gibi geliyor.
Gelirim fena değil, hatta ortalamanın üstünde. Ama manevi olarak çok yorgunum. Yıllardır aynı seviyede, paralel rollerde çalışıyorum. Hiçbir zaman yönetici pozisyonuna geçemedim. Belki bu doğrudan, fazla “doğruya odaklı” yaklaşımım yüzünden...
İçimde hep şu korku var: “Başka bir şirkete geçsem de bu ülke sınırları içinde aynı sistemler, aynı zihniyetlerle tekrar karşılaşır mıyım?” Belki de problem sadece dışarda değil, içimde... Ama bu döngüyü nasıl kıracağımı bilmiyorum. Cesaretim de kalmadı. Hem hareketsizlik, hem tükenmişlik... Gerçekten çıkmazdayım.
Siz bu süreçten nasıl geçtiniz? Benzerini yaşayan var mı?
Bu duyguyla, bu ortamla baş etmek için ne yapmalı?
Kalıp uyum sağlamaya mı çalışmalı, yoksa yön mü değiştirmeli?
Tavsiyelerinizi, deneyimlerinizi ve fikirlerinizi duymaya çok ihtiyacım var. Şimdiden çok teşekkür ederim.
Ben ise hep gerçek problemlerin köküne inmeye, bir şeyleri çözmeye çalışıyorum. Ama etrafımda rol yapanlar, gösteriş yapanlar daha çok parlıyor. Bu ortamda ne şirkete ne kendime bir katkı sağlayabiliyorum. Kendimi tekrar ettiğimi hissediyorum. Yaptığım iş bile bir yerden sonra boşa harcanan emek gibi geliyor.
Gelirim fena değil, hatta ortalamanın üstünde. Ama manevi olarak çok yorgunum. Yıllardır aynı seviyede, paralel rollerde çalışıyorum. Hiçbir zaman yönetici pozisyonuna geçemedim. Belki bu doğrudan, fazla “doğruya odaklı” yaklaşımım yüzünden...
İçimde hep şu korku var: “Başka bir şirkete geçsem de bu ülke sınırları içinde aynı sistemler, aynı zihniyetlerle tekrar karşılaşır mıyım?” Belki de problem sadece dışarda değil, içimde... Ama bu döngüyü nasıl kıracağımı bilmiyorum. Cesaretim de kalmadı. Hem hareketsizlik, hem tükenmişlik... Gerçekten çıkmazdayım.
Siz bu süreçten nasıl geçtiniz? Benzerini yaşayan var mı?
Bu duyguyla, bu ortamla baş etmek için ne yapmalı?
Kalıp uyum sağlamaya mı çalışmalı, yoksa yön mü değiştirmeli?
Tavsiyelerinizi, deneyimlerinizi ve fikirlerinizi duymaya çok ihtiyacım var. Şimdiden çok teşekkür ederim.
Bahsettiğin şirket yapısı Tr de ki şirketlerin yüzde 95 ini temsil ediyor. Başka şirkete geçsen emin ol daha saçma şeyler duyacaksın göreceksin yok artık diyeceksin. O yüzden işini yap derine inme
Cezcez
Gelirinizin yüzde 3’üyle kendinize blr kariyer koçu bulun.
Bu konuda daha ciddi şekilde düşünüp birlikte karar verip ilerleyin.
michael_knight
1