Belki şu an farkında değilsiniz ama ortamınızın kıymetini bilin. Yani karşı cinsle iletişime geçebileceğiniz bir ortamınız var ve bunun kıymetini bilin. Bakın benim okul bitti, şehir değiştirdim, yaş 32, evde tıkılı kaldım ve yalnızlığımla boğuşuyorum senelerdir. bu gerçekten çok büyük bir eksik ve insan eksikliğini başına gelince anlıyor bunun.
Şu aralar bi sevgilim olsun çok isterdim ama sevgili yapacak bir ortamım yok. Çirkin değilim, yolda yürürken karşıdan gelen kızlarla kesiştiğimiz illaki oluyor ama yoldaki kızı durdurup hadi gel sevgili olalım diyecek halim yok maalesef. Yapan varsa da ben yapamam çünkü öyle bir karakterim yok. Ayrıca bar olsun, konser olsun, tek başıma gitmeyi de sevmem böyle yerlere, 4 duvar arasına tıkıldık kaldık yani.
İnsanların birbirini tanıması, birlikte bir şeyler paylaşabilmesi için ortam çok önemli. Siz siz olun okulda ya da iş yerinizde karşı cinsle iletişim kurun hep. Sap sap takılmayın kısacası. Hatta okul bitince bile bağları kopartmayın arkadaşlarınızla. Sonunuz benim gibi olmasın.
Soruya gelince; benim durumumda olanlar varsa söylesin, haksız mıyım? Bu işler için öncelikle ortam şart değil mi yoksa ben mi yanlış düşünüyorum? Ben çok düşündüm neden yalnızım diye ve bu sonucu çıkarttım. Çünkü bakıyorum; okuldaki okuldan sevgili yapıyor, iş yerinde iş yerinden, ne bilim avm'de çalışan aynı avm'den, hastane'de çalışan aynı hastaneden gibi gibi... Bu benim çok dikkatimi çekti ve paylaşmak istedim.
Haksızsın.
Ortam dediğin maskelerden ibaret geçici bir dönem. Yaşın 32 ise evleneceğin o kişi ile aranda sadece dürüstlük kadar mesafe var.
Sıkıştığın o 4 duvarı yık ve hemen adayları aramaya başla.
Ortammış :) kısa vadeli ve herkesin bir süre sonra yoluna bakacağı şeylere ortam demeyin.
Çeyrekleri, çeyizi toparlayınız yavaş yavaş.
Haklısın lan. O ortamlar bitince çevren kalmıyor. İşyerinde de yoksa, kurs, hobi grupları vs deneyebilirsin ama çok kısır bir havuz. Arkadaş çevren olsa, onların da çevresi var derken illa ki denk geliyorsun. Ama dediğin dönem bitene kadar yaptın yaptın ortamı, arkadaşlığı. Yapamadıysan artık yannız kurtsun. Hayat böyle.
@diyecevaplandı abi kafanda sorun mu var? 4 duvarı yık nedir ya? Adam ortam yok diyor yani karşı cins ile bir araya gelebileceği arkadaş çevresi, iş çevresi vs yok diyor. Herkesin yoluna bakacağı şeye ortam demeyin demişsin de ne diyelim ulan? Harbiden duyuru'daki iq düşüş trendine girmiş, paraşütsüz düşüyor.
@Shepard
biraz öteye gidiniz. Geçmişte yazdıklarına baktım da ergen sohbetleri yapmak istemiyorum.
Ben samimi olarak cevap veriyorum.
"Like " derdim yok.
haksızsın+1
ortam falan ergen dönem işleri, kendinizi geliştirin ite kopuğa bulaşmayın yeter gençler.
Generation x konustu…
Internetten tanisiliyor amca artik
bence de haksizsin
is yerinden tanisilmasi ortamsizlik bence, reelde de gordugun insana 'sew olak mi' demicen, herhangi bi seyden muhabbet acarsin yapanlar yapiyo yani.
hicbi sey yoksa int.ten taniscan
@diyecevaplandı ben senin geçmişine bakmadım aahhahahaah. Boş adama vakit çok, bakarsın.
Ortamın olmasa da büyükşehirlerde birileriyle internetten tanışıp buluşmak daha kolay eğer taşrada isen zor
Haklısın+1
Büyükşehirlerde bir gruba dahil olmak da nispeten kolay, sahile git basketçilerle tanışırsın, maket yapan insanları internetten bulup toplantılarına katılırsın, saat hobisi olan insanların toplantılarına katılırsın networkün olur gibi gibi
Sana haksızsın diyenler bence büyükşehirlerde yaşıyor
Hem haklısın hem haksızsın.
Böyle durumlarda insan kırılma noktası arıyor. Ama onu bulmak bir işe yaramıyor.
Small talk geliştir biraz kendini. Hiçbir şey olmasa bile cafede bahçede sohbet etmek insanı girdaptan çıkarır.
Kurs, hobi işleri denenebilir ama aradığını da bulamayabilirsin. Oraların tricky kısmı şey bence, dur lan birileriyle tanışırız diye gelenler versus Kurs içeriği için gelenler. Kurs içeriği için öyle bir şeylere giriseceksen giriş, yoksa seni de sıkar.
Ben elektrik elektronik mühendisliğinde okudum, 32 erkek 2 kız, o senelerde dokuz Eylül universitesi makina mühendisligi de ne yazık ki bizim üniversitemizde ve bizim bölüm binamızda ders görüyordu. koca binada sekreterleri de saysak bile karşı cins sayısı bir elin parmaklarını geçmiyordu.
Ekmeğimi taştan çıkardım. Bugünkü gibi arkadaşlık uygulamaları da yoktu.
Yapay zeka gücüyle birleşince yalnız kalmak bir seçim bence. (Ekonomik sıkıntı olmadığını farz ediyorum)
Abi valla bir sebepten yaş ortalaması 20-22 olan bir öğrenci ortamına yolun düşse, ilk düşüneceğin şey "böyle ortamın a* koyim ben" olurdu.
Adamlar o kadar boş o kadar bilgiden uzak şeyler konuşuyorlardı ki. Ne zeka içeren bir espri vardi ne de üzerine kafa yorulacak bir mesele. O yüzden bu çağda ortam filan hikaye.
ortamdan kasit illa club bar partileme degil ki. hea bir hobin vs yoksa bunlar da care olabilir. onemli olan tanisilabilinecek bir ortamda kendini gostermek.
evde oturarak ne olmasini bekliyorsun ki mesela? memnunsan zaten sikayet etmezsin, degilsen de bunu degistirebilecek bir seyler yapmak senin elinde. en kotu bir gym'e baslamak ve yuruyus, kosu, dagcilik vs kulubune katilmak zor olmasa gerek.
Cidden ortamınızın keyfinizi bilin. Gösterilere tek gidiyorum, insanlar iki, üç, dört veya daha fazla grupla geliyor. Birlikte yiyorlar, içiyorlar, eğleniyor. Acayip imreniyorum.
Bunu sadece sevgili ekseninde söylemiyorum. İnsanların bir arkadaş grubu var. Birlikte sosyalleşiyorlar. Biri, bir etkinliğine gitmiyor ama diğer etkinliğe gidiyor.
İnsan ilişkilerinde bende bir problem var sanırım.
ortam belli yaştan sonra bulunması zor bir şey. yani çok sosyal biri değilsen zor. ya iş yerin ya da herhangi bir hobinin grubu varsa öyle oluyor. ortam için biraz çabalaman lazım. dünya amerikanlaşıyor artık, tanışma partileri vb. cart curtlar var artık. dünya yalnızlaşıyor. nasıl kafana uygun bir eş bulmak zorsa iyi bir dost bulmakta zor. önce ortam lazım havadan arkadaş kız düşmez.
baldur2 +1
Abicim ortam icin bir caban yok ki sikayet edesin. Hem sen ortam degil de kiz arkadas ariyorsun diye anladim.
Ben senden cok daha izole ortamlarda yasadim, offshore petrol platformuna calistim, colde petrol sahasinda, insanlarin adini duydugunda korktugu sorunlu yerlerde calistim. Su an bir telefonla 10-15 kisi toplarim benim evde bbq ve bira icin. Ve bu insanlarda benim anailimi konusan insanlar degil.
Senin ic dunyana bir yolculuk yapman gerekiyor :)
Ister istemez 40-50 yasina gelip de hayatlari istedigi gibi gitmemis olup, bundan anasini babasini sorumlu tutan tipleri getirdin aklima. Dogru olabilir yanlis olabilir ama bunlara odaklanmak sadece dikkatini dagitir.
Sanal'dan birileriyle tanis. Nazik ol, dinleyici ol, sakin ol, yardimci ol... gerisi gelir.
ben duyuru sahibine katılıyorum açıkçası. geçenlerde 31'e bastım ve hayatındaki en büyük sorun ne derseniz yalnızlık derim. bu ama bence belli bir yaştan sonra çok katmanlı bi probleme dönüşüyor. ben mesela eğitim hayatında daima çeşitli becerileriyle ön plana çıkan, pek sosyal olmasa bile şu veya bu özelliğiyle "dikkat çekici" sayılabilen biriydim. sonra okulu bitirmedim. haliyle çevremdeki insanlar çeşitli sektörlere dağılıp bi şeyler yaparken ben affedersiniz g*t gibi kaldım. şimdi bi araya gelsek bile konuşacak pek bi şey bulamıyorum. onlar evlilik, çocuk, ev alma, araba alma derdinde "yetişkinler" oldular, benim yetişkin bir insan olarak soyut veya kişisel şeyler dışında sunabileceğim bi şey yok. evet bu sevilmeye ve iyi arkadaşlığa engel değil farkındayım, hatta böyle durumlarda çoğu insan benim gibi "boş beleş" insanlarla ara sıra birlikte olmayı arzuluyor bile ama zor şey abi. bi etkinlik yapacak olsan bütçe bile uyuşmuyor mesela. adamın takılma anlayışı iki gün havuzlu villa kiralamak olmuş, sen kızılay'da iki bira içtiğin için bi ay sonra haciz geliyo evine.
ortamdan ziyade genel olarak sosyal çevre, insana yaşadığını hissettiren güçlü bi sosyal ağ önemli diye düşünüyorum. bu da gerçekten genç yaşta oluşturulmamışsa ilerleyen zamanlarda sahip olunması imkansız olmayan ama zor olan bi şey. hele ki kriterlerin hızlıca değişmeye başladığı bi zaman diliminde ekstra zor. hızlı değişimden kastım şu: iki sene önce beni çekici bulabilen birisi şimdi böcekmişim gibi bakıyor, çünkü ben her yetişkinden beklenen o standart süreci geçip sistemin çarklarından biri olmadım. "ben çok özelim siz laned olası normaller gibi değilim" demiyorum yanlış anlaşılmasın, "iyi" değilim belki ama kesinlikle akranlarımdan "farklı"yım, onu görüyorum. bu 14 yaşındayken sorun değildi, o zaman akranlarınla anlaşamıyosan 15-16 yaşındakilerle anlaşabiliyodun ama 30 yaşından sonra belli bi işin gücün, yönelimin, düzenin vs. yoksa o da çok zor.
sonsuz, "artık internetten tanışılıyor" demiş ama ona da katılmıyorum. ben hiçbir zaman sosyal birisi değildim. cebimde kuruşun olmadığı, obez dolaştığım zamanlarda internetten ne tatlı insanlarla tanıştım hem dostluk hem karşı cins - cinsel sexs anlamında. senelerdir öyle bi şey yok. çünkü kimse 30 yaşında belli bi kariyeri, parası, kısacası takdir edilecek SPESİFİK özelliği olmayan birini istemiyor. bunu yargıladığımdan söylemiyorum. ben olsam ben de kendimle konuşmam mk isterse dünyanın en iyi insanı olsun, çok sevsin, çok güldürsün, dünya tatlısı olsun... birlikte iki çay içseniz iflas ediyor herif. üç gün sonra nerede olacağı belli değil. kim ne yapsın?
velhasıl illaki "ortam" değil ama genç yaşta oluşturulmuş güçlü bir sosyal ağ bence de insanın hayat kalitesini 10 katına çıkarabilen bi şey.
ben yarın iş bulurum, kilo veririm ama GERÇEKTEN birlikte olmayı isteyebileceğim, keyifli vakit geçirebileceğim, beni yürekten sevdiğine inandığım birileriyle karşılaşacağımı hiç sanmıyorum. çünkü biraz da kalbim kırıldı açıkçası, kötü durumdayken senelerce bi tane insanla selamlaşamadım bile, şimdi etrafımda "birilerinin" olması için belli normlara uymam gerekmesi, belli şartları karşılamam gerekmesi fikri filan pek iç açıcı gelmiyor.
modern dünya bize aksini pompalasa da İNSAN önemlidir çünkü biz de insanız. bissürü zengin filan boşuna mı fuhuşturucuya düşüyo kendi kafasına sıkıyo. bunlar yüzeysel ilişkinin ötesine geçememiş insanlar. gerçek bi arkadaşlarıyla, dostlarıyla, analarıyla babalarıyla akşam serinliğinde çay içmemişler. sen bi de bu yokluğu asgari ücretli olarak türkiye'de yaşadığını düşün anasını satiyim. ortam tabii ki önemli o yüzden. yoksa delirir insan.
40 yaşındayım. Eskiye göre daha iyi ortamım var. Arkadaş çevrem giderek artıyor.
Şimdi sıfırlasak yine yaparım. Evde oturmayacaksın. Aynı yerde 100 kere koşsan 101.de biri yanına gelip abi beraber koşalım der.